Αντιαρρυθμικά φάρμακα και…άλλα

Τα αντιαρρυθμικά φάρμακα έχουν στόχο να σταματούν τις αρρυθμίες της καρδιάς καθησυχάζοντας τον άρρωστο από την ανασφάλειά του.

Όταν ο άρρωστος διαπιστώσει ότι ο σφυγμός του κάνει διακοπές ή όταν αισθανθεί ότι η καρδιά του κτυπά έντονα και γρήγορα, αυτόματα καταλαμβάνεται από φόβο ή και πανικό γιατί φοβάται ότι η καρδιά του θα σταματήσει απότομα. Ευτυχώς αυτό δεν συμβαίνει.

Κατά κανόνα οι αρρυθμίες που σκοτώνουν είναι αυτές που ο άρρωστος δεν τις αισθάνεται.

Γι’ αυτό και ο γιατρός ζητά να έχει μία τουλάχιστον καταγραφή του ηλεκτροκαρδιογραφήματος για 24 ώρες. Σε ορισμένες περιπτώσεις εμφυτεύεται κάτω από το δέρμα μία μικρού μεγέθους και βάρους συσκευή Ηolter που καταγράφει για ένα χρόνο τις επικίνδυνες αρρυθμίες για τη ζωή του αρρώστου.

Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αποδείξει ο γιατρός ότι ένα συγκοπτικό επεισόδιο οφείλεται σε συγκεκριμένη αρρυθμία, την οποία θα προσπαθήσει να θεραπεύσει σε πρώτη φάση με αντιαρρυθμικά φάρμακα.

Όταν ο άρρωστος διαβάσει τις οδηγίες που αναγράφονται στο ενημερωτικό φυλλάδιο αυτών των φαρμάκων κατά κανόνα τρομοκρατείται γιατί πολλά από αυτά εκτός από τις συνήθεις παρενέργειες κάθε φαρμάκου, είναι δυνατόν τα ίδια να προκαλέσουν αρρυθμίες που ονομάζονται προαρρυθμίες και που πολλές φορές μπορεί να προκαλέσουν ακόμα και αιφνίδιο θάνατο.

Άλλωστε είναι γνωστό ότι η πρώτη πολυκεντρική μελέτη με αντιαρρυθμικά φάρμακα διεκόπη γιατί διαπιστώθηκε ότι μεταξύ αυτών που πέθαιναν ήταν κυρίως αυτοί που έπαιρναν τα φάρμακα σε αναλογία 3:1 σε σύγκριση με αυτούς που έπαιρναν εικονικό φάρμακο (placebo).

Η μελέτη αυτή οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τα αντιαρρυθμικά φάρμακα είναι ωφέλιμα μόνον όταν χορηγούνται όποτε πρέπει και σε αρρυθμίες ορισμένων κατηγοριών. Δηλαδή χρειάζεται να γίνεται πρώτα πλήρης μελέτη της καρδιάς του αρρώστου και πολλές φορές και ειδική ηλεκτροφυσιολογική μελέτη, η οποία διευκρινίζει τον μηχανισμό παραγωγής της αρρυθμίας.

Σε ορισμένες περιπτώσεις η ηλεκτροφυσιολογική μελέτη καταδεικνύει την αναγκαιότητα να καταλυθεί η αρρυθμία ηλεκτρικά, οπότε αντί αντιαρρυθμικού φαρμάκου είναι αποτελεσματικότερη η ηλεκτρική κατάλυση της αρρυθμίας. Όμως όλα αυτά γίνονται από ειδικές ομάδες εξειδικευμένων ιατρών σε ειδικά κέντρα, χωρίς ευτυχώς ακόμα να δημοσιοποιούνται τα αποτελέσματα από τηλεοράσεως.

Ο όρκος του Ιπποκράτη αναφέρει ότι ο δεσμός ιατρού και αρρώστου είναι άρρηκτος, προσωπικός και μοναδικός.

Άλλωστε αυτό αποδείχθηκε με την περιπέτεια του τελευταίου εμβολιασμού. Ο κόσμος με αγωνία προσπαθεί να μάθει την αλήθεια από τον προσωπικό του ιατρό, παρά την άνευ προηγουμένου ενημέρωση-παραπληροφόρηση από τις οθόνες των τηλεοράσεων σε όλα τα επίπεδα.

Ακόμα και η επιστημονική αμφιβολία και απόρριψη είναι αναγκαία, αρκεί να μη δημιουργεί ανασφάλεια στον ίδιο τον άρρωστο.

Φαντάζεστε τι θα εγίνετο εάν η τηλεόραση άνοιγε σαν θέμα της το «Εάν πρέπει οι άρρωστοι να παίρνουν αντιαρρυθμικά φάρμακα, πόσους ωφελούν και πόσους βλάπτουν;», όπως ακριβώς συνέβη με το αντιγριπικό εμβόλιο

Όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη δεν διόρισαν ειδικές επιτροπές κατά της γρίπης, δεν πανικοβάλλουν τους λαούς τους, αλλά με κάθε σοβαρότητα απρόσωπα πρόβαλαν τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αφήνοντας το όλο θέμα στους γιατρούς.

Άλλωστε με πολύ απλά λόγια το εξέφρασε η καγκελάριος της Γερμανίας, η οποία όταν ρωτήθηκε εάν η ίδια θα εμβολιασθεί, αντί να επικαλεσθεί ειδικές επιτροπές ή οτιδήποτε άλλο απλά εδήλωσε ότι: '… θα ρωτήσω το γιατρό μου και θα κάνω αυτό που θα μου πει'.