Lockdown: Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τις ενοχές με υγιή τρόπο;

Οι ενοχές είναι πολύ δυνατό συναίσθημα, αλλά αν δεν μάθουμε να τις διαχειριζόμαστε, μπορεί να καταλήξουμε να κάνουμε πολύ λάθος πράξεις. Και η πανδημία του κορωνοϊού είναι μια περίοδος που εμφανίζει συνέχεια αφορμές για να τις αισθανθούμε.

Ενοχές που μπορεί να ζει ένας γονιός που του είπαν ότι θα στείλει το παιδί του στο σχολείο ενώ εκείνος θα συνεχίσει να δουλεύει από το σπίτι. Ενοχές κάποιου που συνεχίζει να πληρώνεται κανονικά, ενώ κοντινοί του άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους λόγω καραντίνας. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ενοχές επειδή δεν περνούν και τόσο άσχημα την καραντίνα τους σε σχέση με άλλους, ενώ άλλοι άνθρωποι νιώθουν ενοχές που δεν έχουν καταφέρει να γίνουν παραγωγικοί μέσα στην καραντίνα τους.

Αυτοί είναι μερικοί λόγοι που άνθρωποι νιώθουν ενοχές στην καραντίνα:

• Η επαγγελματική σταθερότητα απέναντι σε ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους
• Η ηρεμία που μπορεί να προκάλεσε η καραντίνα και η δουλειά από το σπίτι σε κάποια άτομα
• Αν είναι γονείς, ενοχές για το πώς η πανδημία έχει επιδράσει αρνητικά τα παιδιά
• Ξανά, για γονείς, αν έχουν αφήσει τα παιδιά τους να χαλαρώσουν πολύ στην καραντίνα, ή να περνούν πολλή ώρα μπροστά στην οθόνη.
• Αν δεν μπορούν να παίξουν αρκετά με τα παιδιά τους επειδή χρειάζεται να δουλεύουν.
• Ενοχές που τα παιδιά δεν βλέπουν αρκετά τους φίλους ή άλλους συγγενείς τους.
• Ενοχές που δεν μπορούν να φροντίσουν τους γονείς τους χωρίς να τους βάλουν σε κίνδυνο.
• Ενοχές αν δεν ακολουθούσαν τις οδηγίες ασφαλείας στην αρχή.
• Ενοχές αν κάποιος κοντινός σας άνθρωπος κόλλησε από εσάς.
• Ενοχές αν έχασαν κάποια σημαντική στιγμή κοντινού προσώπου λόγω της κοινωνικής αποστασιοποίησης.
• Ενοχές για τις ανισότητες που υπάρχουν στον κόσμο.
• Ενοχές για καλά νέα στη ζωή μας, που δεν μπορούμε να μοιραστούμε λόγω της πανδημίας.

Κατ' αρχάς, πρέπει να θυμόμαστε ότι οι συνήθεις κανόνες δεν ισχύουν. Όλα είναι μπερδεμένα αυτή την εποχή και τίποτα δεν λειτουργεί κανονικά, και αυτά τα πράγματα είναι πέρα από τον έλεγχό μας. Συνεπώς, όσο ανθρώπινο και αν είναι να αισθανόμαστε ενοχές, δεν έχουν και τόση βάση στη συγκεκριμένη στιγμή στον χρόνο.

Επίσης, πρέπει να θυμόμαστε ότι οι ενοχές είναι φυσιολογικό συναίσθημα, που πρέπει να το αναγνωρίσουμε και να το αποδεχτούμε, σαν όλα τα άλλα. Σημαίνει ότι έχουμε συνείδηση, και ότι μπορούμε να σκεφτούμε και πέρα από τη σκιά μας. Το πρόβλημα με τη συνείδηση, όμως, είναι ότι σε περιόδους έντονου στρες (όπως μια πανδημία) έχει την τάση να φορτώνεται υπερβολικά πολλές ευθύνες, χωρίς λόγο.

Επιπλέον, δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να διώξουμε αυτές τις ενοχές, καθώς θα μας απασχολούν περισσότερο. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τις αποδεχτούμε και να σταματήσουμε να τους δίνουμε τόση πολλή σημασία. Και για να το καταφέρουμε αυτό πρέπει να αφοσιωθούμε στο τώρα.

Είναι ίσως πιο εύκολο από ποτέ, να αφοσιωθούμε στο να φροντίσουμε τον εαυτό μας και να είμαστε παρόντες μέσα στην καραντίνα. Το να σκεφτόμαστε και να αναλύουμε και να κάνουμε τον εαυτό μας να νιώθει άσχημα εξαιτίας αυτών των συναισθημάτων, μάς αναγκάζει να ξοδεύουμε ενέργεια. Ενέργεια που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε για να κάνουμε τα πράγματα που θέλουμε ή και να χαλαρώσουμε.

Είναι πάρα πολύ σημαντικό να μη φορτώνουμε τον εαυτό μας με ευθύνες που δεν χρειαζόμαστε, αλλά και να μην είμαστε τόσο σκληροί μαζί του. Επειδή δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε όλο αυτό αν στρεφόμαστε εναντίον του εαυτού μας...