Τι είναι η λαπαρασκοπικη χειρουργική;

Η Λαπαροσκοπική Χειρουργική είναι ίσως η σημαντικότερη εξέλιξη στη Γενική Χειρουργική κατά τον 20ο αιώνα. Αναπτύχθηκε κυρίως την τελευταία δεκαετία με τη χρήση των οπτικών ινών και της τεχνολογίας του video.
Παρότι, η τεχνική χρησιμοποιείτο από τους γυναικολόγους από τη δεκαετία του 1970, μόλις το 1987 ο Γάλλος Mouret έκανε την πρώτη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή και ενέταξε τους χειρουργούς στη διαδικασία εξέλιξης της τεχνικής. Εκτοτε, η ενδοσκοπική αυτή τεχνική έχει οδηγήσει σε επανάσταση στην καθημερινή πρακτική της χειρουργικής, ανάλογη με αυτή που είχαν προκαλέσει πολύ παλαιότερα η γενική αναισθησία και η χρήση των αντιβιοτικών.

Η σταδιακή ευρεία αποδοχή της τεχνικής οφείλεται σε μια σειρά πλεονεκτημάτων:

• Δεν υπάρχει σημαντικό χειρουργικό τραύμα (γι'αυτό και αποκαλείται "ελάχιστα επεμβατική χειρουργική" ή "minimally invasive surgery") καθότι χρησιμοποιούνται τρείς έως έξι μικρές τομές-τρύπες 5-12 χιλιοστών, απ'όπου εισέρχονται τα εργαλεία. Ετσι δεν υπάρχουν αντιαισθητικές μεγάλες τομές, δεν υπάρχουν οι επιπλοκές από το τραύμα, δεν υπάρχει ο έντονος μετεγχειρητικός πόνος, ούτε και ο κίνδυνος κήλης ή χρόνιου πόνου.
• Η εικόνα που εμφανίζεται στη οθόνη είναι 10-15 φορές μεγενθυμένη, με αποτέλεσμα ο χειρουργός να εργάζεται με "ακρίβεια μικροσκοπίου" στην περιοχή, να προκαλεί λιγότερους τραυματισμούς στους γύρω ιστούς και να έχει πολύ μικρότερη απώλεια αίματος.
• Ο κίνδυνος μετεγχειρητικών συμφύσεων είναι πολλαπλάσια μικρότερος με την καινούργια τεχνική, σε σχέση με την ανοικτή χειρουργική.
• Υπάρχουν λιγότερες καρδιαγγειακές επιπλοκές σε ηλικιωμένα άτομα.

Τα παραπάνω συμβάλλουν στο ακόλουθα:

• Γρήγορη μετεγχειρητική κινητοποίηση, ταχεία ανάρρωση και άμεση επιστροφή στην εργασία, κυρίως σε νέα άτομα με αυξημένες οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις.
• Μικρότερο συνολικό κόστος νοσηλείας που βαρύνει το άτομο, το κράτος ή το ασφαλιστικό σύστημα.
• Αριστο κοσμητικό αποτέλεσμα με συνέπεια λιγότερη ψυχολογική επιβάρυνση από το χειρουργείο.

Η καινούργια τεχνική εφαρμόζεται πια, όπου υπάρχουν οι απαραίτητες ενδείξεις, σε μια πληθώρα επεμβάσεων από τη γνωστή και καθιερωμένη χολοκυστεκτομή έως δύσκολες παγκρεατεκτομές. Η εφαρμογή της λαπαροσκοπικής τεχνικής ή της κλασσικής μεθόδου θα πρέπει να συζητείται σε κάθε περίπτωση εξατομικευμένα με τον θεράποντα χειρουργό και ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες και ενδείξεις. 

1. Πέτρες στη χοληδόχο κύστη ή στο χοληδόχο πόρο 
2. Οξεία ή "χρόνια" σκωληκοειδίτιδα 
3. Κήλη των κοιλιακών τοιχωμάτων 
4. Διαγνωστικά προβλήματα στην κοιλιά σε χρόνιες καταστάσεις ή σε επείγοντα έκτακτα περιστατικά 
5. Κύστεις ωοθήκης 
6. Συμφύσεις στην κοιλιά που δημιουργούν προβλήματα
7. Καούρες και πόνος πίσω από το στέρνο (Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση με ή χωρίς διαφραγματοκήλη) 
8. Δυσκολία στην κατάποση λόγω αχαλασίας του οισοφάγου 
9. Παθολογική παχυσαρκία όταν έχουν αποτύχει όλα τα συντηρητικά μέσα 
10. Μεγάλος σπλήνας όπου απαιτείται σπληνεκτομή 
11. Γαστροδωδεκαδακτυλικό έλκος που δεν απαντά στην συντηρητική αγωγή 
12. Προβλήματα στο συκώτι όπως κύστεις, απαιτούμενες βιοψίες υπό όραση κά. 
13. Προβλήματα στα επινεφρίδια 
14. Προβλήματα στο Πάγκρεας 
15. Προβλήματα στο έντερο που χρειάζονται διαγνωστική ή θεραπευτική χειρουργική επέμβαση

Η λαπαροσκόπηση και η εφαρμογή της στη χειρουργική αποτελεί μια καταξιωμένη μέθοδο διεθνώς. Θα πρέπει σήμερα πια να συζητείται η δυνατότηα χρήσης της σε τυχόν χειρουργικό πρόβλημα ώστε ο ασθενης να απολαμβάνει των πλεονέκτημάτων της μεθόδου.