Η ποπ ψυχολογία είναι παντού γύρω μας, και μάλλον δεν φαίνεται να εξαφανίζεται σύντομα. Άλλωστε, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αντιμετωπίσει κάποια περίεργη συμπεριφορά, κάποια δύσκολη περίοδο, και αυτά τα βίντεο στο ίντερνετ που (με κάποιον περίεργο τρόπο) φαίνεται να περιγράφουν το βίωμά μας αλλά με ορισμούς που μοιάζουν επιστημονικοί... πώς να το κάνουμε, κλικάρονται από μόνα τους. Όλοι έχουμε πέσει στην παγίδα.
Το πρόβλημα με την ποπ ψυχολογία; Δεν είμαστε ψυχολόγοι. Ούτε ψυχίατροι. Είμαστε απλοί άνθρωποι, και ίσως κάπου πήραμε μια λάθος στροφή με το πόσο άνετα χρησιμοποιούμε την λέξη “ναρκισσιστής” για να περιγράψουμε ένα άτομο που μπορεί και να είναι, μπορεί όμως απλά να φέρθηκε όχι και τόσο ωραία σε εμάς, και τώρα προσπαθούμε να εξηγήσουμε τη συμπεριφορά του.
Και γιατί να εξηγήσουμε τη συμπεριφορά του;
Επειδή, απλούστατα, όλοι μας έχουμε ανάγκη να καταλαβαίνουμε τον κόσμο γύρω μας. Και ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται ο κόσμος, η ταχύτητα της πληροφορίας αλλά και το όλο και περισσότερο καθημερινό στρες που βιώνει ο καθένας από εμάς, μπορούν να δημιουργήσουν μια ανάγκη για ταχύτητα και στο πώς επεξεργαζόμαστε αυτές τις πληροφορίες. Επίσης, ας είμαστε ειλικρινείς, η ποπ ψυχολογία δεν χρειαζόταν να λάβει τόσο επιστημονική μορφή και να γεμίζει με –ισμούς που δεν γνωρίζαμε για να ενδιαφέρει έντονα τον κόσμο: Κάποιος (λιγάκι αυθάδης) θα μπορούσε να πει ότι η ποπ ψυχολογία είναι η πολιτισμική εξέλιξη της ενασχόλησης με τα ζώδια. Ναι, το είπαμε.
Είναι μια πρόφαση για να μιλήσουμε για κάτι που μας απασχολεί, αλλά να το γενικεύσουμε αρκετά ώστε να γίνει πιο ασφαλές θέμα συζήτησης. Είναι κάτι που θα ενδιαφέρει κόσμο γύρω μας, είτε λόγω αγνού, ανθρώπινου ενδιαφέροντος, είτε λόγω κουτσομπολιού. Η ποπ ψυχολογία και οι ορισμοί της έχουν δημιουργήσει ένα καινούριο πλαίσιο ανάλυσης της ανθρώπινης συμπεριφοράς, με το αποτέλεσμα να μοιάζει σαν κάτι ανάμεσα σε ένα άτομο που ανακάλυψε μόλις ότι μπορεί να διαβάσει για συμπτώματα στο ίντερνετ, και πρωτοετή φοιτητή ανθρωπιστικών επιστημών που έμαθε ξαφνικά πολλά νέα πράγματα σε πολύ λίγο χρόνο: Και στις δύο περιπτώσεις, ο ενθουσιασμός είναι υπέρμετρος και μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ.
Αυτοί λοιπόν είναι οι πιο δημοφιλείς (και λάθος χρησιμοποιημένοι) ορισμοί της ποπ ψυχολογίας. Για να σταματήσουμε να τους κάνουμε κατάχρηση.
Τραύμα
Το τραύμα μπορεί να πάρει αμέτρητες μορφές και δεν έχει κάποιο τρόπο να το μετρήσουμε. Ειδικά μετά την πανδημία και τις καραντίνες που ακολούθησαν, η έννοια του τραύματος εκτοξεύθηκε στις ονλάιν αναζητήσεις. Ταυτόχρονα, πολιτισμικά φαίνεται να περνάμε από μία φάση που η τέχνη έχει στρέψει πολύ την προσοχή της στο διαγενεακό τραύμα – εκείνο δηλαδή που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και κάθε φορά δημιουργεί όλο και πιο περίπλοκους φαύλους κύκλους. Όλα αυτά είναι καλά, επειδή μας βάζουν να μιλήσουμε πιο ανοιχτά για καταστάσεις που νιώθουμε ότι μας έχουν βλάψει. Το πρόβλημα είναι ότι, κοιτώντας αναφορές στη λέξη τραύμα, θα δούμε πολύ γρήγορα ότι δεν είναι όλες αυτές οι περιγραφές και τόσο ίσες, και επίσης ότι πολλοί άνθρωποι είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν τη λέξη τραύμα για οποιαδήποτε άβολη στιγμή μπορεί να τους έστειλε την ημέρα τους λιγάκι εκτός τροχιάς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το τραύμα είναι κάτι σοβαρό, και πρέπει να μιλάμε για αυτό με την ανάλογη σοβαρότητα.
Κρίση πανικού
Μια κρίση πανικού δεν είναι απλό πράγμα. Και, ναι, τα νούμερα δείχνουν ότι οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν κρίσεις πανικού έχουν αυξηθεί κατά πολύ. Παρ’ όλα αυτά, είναι συχνό φαινόμενο η κρίση πανικού να χρησιμοποιείται στον λόγο για να περιγράψει κάποιο έντονο στρες. Που, όπως και να το δούμε, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Τα άτομα που αντιμετωπίζουν κρίσεις πανικού, αντιμετωπίζουν ένα πολύ αληθινό πρόβλημα που μπορεί να τους χαλάσει την καθημερινότητά τους.
Gaslighting
Στην ουσία πρόκειται για τη διαδικασία του να προσπαθείς να βγάλεις κάποιον τρελό, αλλάζοντας τα λόγια σου και αμφισβητώντας τις αναμνήσεις του. Το gaslighting δεν είναι καν ψυχιατρικός ορισμός. Ούτε ψυχολογικός, αναγκαστικά. Προέρχεται από μια πολύ παλιά ταινία, που προέρχεται από ένα θεατρικό του 1938. Με τη σημερινή του μορφή χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το 1995 σε ένα άρθρο των New York Times, και άλλες εννέα φορές στα επόμενα 20 χρόνια. Μέχρι πριν μια πενταετία που ο όρος έγινε δημοφιλής στο ίντερνετ και άρχισε να ξεφεύγει από τον έλεγχο και να χρησιμοποιείται πάνω σε απλές διαφωνίες.
Ναρκισσισμός
Ο ναρκισσισμός – ή, καλύτερα, ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας, επειδή είναι διαταραχή – δεν είναι συχνό φαινόμενο. Αν, όμως, πιστέψουμε το ίντερνετ (και ειδικά σελίδες με συμβουλές για σχέσεις), οι ναρκισσιστές είναι παντού γύρω μας και καραδοκούν. Και, σίγουρα, είμαστε διατεθειμένοι να το θεωρήσουμε και αυτό σημείο των καιρών, και να πιστέψουμε ότι η άνοδος των social media αλλά και ορισμένων πολιτικών/κοινωνικών ιδεολογιών εκ της Δύσης έχουν όντως αυξήσει τα νούμερα ναρκισσιστικών τάσεων. Και πάλι είναι λάθος να χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη για να περιγράψουμε ένα άτομο που απλώς φέρεται εγωιστικά απέναντί μας.
Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, ΔΕΠΥ και αυτισμός
Τρία πράγματα με πολύ, πολύ, πολύ ξεκάθαρα διαγνωστικά κριτήρια. Και το βάλαμε σκόπιμα τρεις φορές το “πολύ”. Είναι για να δηλώσουμε όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται ότι αυτά τα τρία πράγματα ΔΕΝ μπορούν να αποτελούν διάγνωση που βγάλαμε για τον εαυτό μας. ΔΕΝ μπορούν να αποτελούν χιουμοριστικό τρόπο να περιγράφουμε τις ιδιαιτερότητές μας. Αυτά τα τρία πράγματα είναι διαταραχές που επηρεάζουν εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως και μπορούν να τους κάνουν τη ζωή εξαιρετικά δύσκολη. Συνεπώς, η χαλαρή τους (και λάθος) χρήση στον λόγο μας είναι το λιγότερο σημάδι αναισθησίας απέναντι σε όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Ειδήσεις υγείας σήμερα
Επιπλοκές στην εγκυμοσύνη συνδέονται με καρδιαγγειακές νόσους στην οικογένεια [μελέτη]
Μηνιγγίτιδα: Τι πρέπει να γνωρίζουμε
ΠΦΣ: ''Otp: Μία ταλαιπωρία των ηλικιωμένων που πάσχουν από Διαβήτη χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος για τον ΕΟΠΥΥ''