Στους επισκέπτες της ιστοσελίδας της συστήνεται ως μια πολυδιάστατη καλλιτέχνης, που αγαπά να ζωγραφίζει, να κάνει θέατρο, να τραγουδά και να χορεύει. Η Λωξάνδρα Λούκας, ή "LLoxy" όπως της αρέσει να αναφέρεται καλλιτεχνικά, είναι η πρώτη ηθοποιός με σύνδρομο Down που συνεργάστηκε επαγγελματικά με το Εθνικό Θέατρο, παίζοντας και στην Επίδαυρο. Έχει συμμετάσχει σε ταινίες, ντοκιμαντέρ και σήριαλ στην τηλεόραση, ενώ εικαστικές της δημιουργίες έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Με αφορμή πρόσφατη βράβευσή της στα φετινά Έπαθα Αρετής "Κλειώ Μισιρλόγλου" του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, η 30χρονη καλλιτέχνιδα μιλάει στο iatronet.gr για το θέατρο, τη ζωγραφική και τον χορό. Απαντά κατά πόσο την εμπνέουν η ηθοποιός μητέρα της και ο σκηνογράφος πατέρας της και μοιράζεται συναισθήματα για τη βράβευση. Από την πλευρά της, η μητέρα της LLoxy, Ελένη Δημοπούλου, αναφέρεται στην τέχνη, όχι ως διέξοδο όπως λέει, αλλά ως τρόπο έκφρασης και ζωής που ανήκει σε όλους, χωρίς διαχωρισμούς. Η αφοσίωσή της στην τέχνη έδωσε στη Λωξάνδρα την δυνατότητα να αναπτύξει την δική της προσωπική έκφραση και της προσέφερε ορατότητα, σημειώνει.

Θέατρο ή ζωγραφική;

"Ηθοποιός και ζωγράφος, τι από τα δύο σε κάνει πιο χαρούμενη;", ρωτάμε τη Λωξάνδρα, εισαγωγικά.

"Δεν ξέρω! Μου αρέσουν όλα, αλλά πιο πολύ αγαπάω το θέατρο γιατί είμαστε όλοι μαζί. Κάνουμε πρόβες, δουλεύουμε πολλές ώρες, μαθαίνω τα λόγια μου, γελάμε, κουραζόμαστε… και κάνω φίλους. Είναι σαν οικογένεια», απαντάει, για να προσθέσει: «Με τη ζωγραφική μου αρέσει να είμαι μόνη μου, να ακούω μουσική και να ζωγραφίζω πολλές ώρες, και μετά στις εκθέσεις να έρχεται κόσμος να βλέπει αυτά που έκανα. Αλλά πιο πολύ χαίρομαι που με βλέπουν στον δρόμο και με ξέρουν και με χαιρετάνε".

Στην ερώτηση αν αγαπάει και κάποια άλλη μορφή τέχνης, η απάντηση έρχεται αυθόρμητα: «Μου αρέσει πολύ ο χορός. Τώρα αυτό κάνω. Χορεύω πολύ και κάνουμε με το ‘Εν Δυνάμει’ (σ.σ. ομάδα καλλιτεχνικής δημιουργίας για άτομα με ή χωρίς αναπηρία) μια παράσταση και ταξιδεύουμε. Αυτό είναι πολύ ωραίο. Θα παίξω στο θέατρο στην Αθήνα με τη Σοφία Αντωνίου. Αυτό ξέρω».

  • Η μαμά και ο μπαμπάς σε εμπνέουν;

"Με βοηθάνε πολύ. Η μαμά μου είναι ηθοποιός και με βοηθάει να μάθω τα λόγια μου. Ο μπαμπάς μου κάνει άλλα πράγματα μαζί μου, πιο πολύ με τη ζωγραφική, αλλά είναι πολύ καλός".

Για το πώς ένιωσε με το βραβείο, λέει πως χάρηκε πολύ, αν και δεν πρόλαβε να ευχαριστήσει όλους όσους θα ήθελε. "Χάρηκα πολύ και ήταν πολύ σημαντικό και είχε πολύ κόσμο που με ήξερε. Ήμασταν όλοι μαζί. Ήθελα να πω ότι ευχαριστώ πολύ όλους, αλλά δεν πρόλαβα".

Η τέχνη ανήκει σε όλους

Όπως αναφέρει η Ελένη Δημοπούλου, δεν υπάρχουν διαφορές στις δεξιότητες των ατόμων με σύνδρομο Down σε σχέση με την καλλιτεχνική έκφραση. «Η τέχνη είναι τρόπος έκφρασης που ανήκει σε όλους, ανεξαρτήτως διαφορετικότητας. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε άτομα με ή χωρίς αναπηρία όταν μιλάμε για την ανάγκη να εκφραστούμε μέσα από την τέχνη. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε αυτή την ανάγκη, δεν κάνουμε τέτοιους διαχωρισμούς», επισημαίνει, προσθέτοντας πως προϋπόθεση είναι η πρόσβαση. "Μόνο όταν υπάρχει πρόσβαση, μπορεί κάποιος να ανακαλύψει αυτή την ανάγκη μέσα του. Αν δεν του δοθεί η ευκαιρία, ίσως να μην τη γνωρίσει ποτέ, και τότε χάνει κάτι πολύ σημαντικό. Γιατί η τέχνη είναι τρόπος να ζεις, να νιώθεις, να συνδέεσαι".

Ρωτάμε τη μητέρα της Λωξάνδρας πόσο την έχει βοηθήσει η ενασχόληση με την τέχνη.

"Η αφοσίωσή της στην τέχνη της έδωσε την δυνατότητα να αναπτύξει την δική της προσωπική έκφραση και της πρόσφερε ορατότητα. Της άνοιξε έναν προσωπικό και κοινωνικό δρόμο να υπάρχει, να βιώνει τη ζωή με μεγάλο ενδιαφέρον, να δουλεύει πολύ και επίμονα, και ταυτόχρονα να απολαμβάνει τη μοναδικότητά της μέσα από την ορατότητα που της προσέφερε η τέχνη", απαντά και συμπληρώνει: "Η τέχνη είναι ο τρόπος που ζει και επεξεργάζεται τις σχέσεις και τα συναισθήματά της. Κατάφερε να ξεχωρίσει ως μια σημαντική φωνή ανάμεσα σε τόσες άλλες, που αναζητούν έναν κοινό τόπο για να ζήσουν με ποιότητα και να συνδιαλλαγούν ισότιμα με έναν επίσης διαφορετικό κόσμο".

Η ίδια προσπαθεί να μη βλέπει την προσπάθεια της κόρης της ως κάτι ηρωικό. "Κάθε καλλιτέχνης δουλεύει σκληρά και ψάχνει τη δική του ξεχωριστή ματιά για να εκφραστεί και να δείξει τον κόσμο όπως τον βλέπει. Αυτή η διαδικασία απαιτεί καθημερινή δουλειά, που είναι πολύ σημαντική", σημειώνει, προσθέτοντας: "Χαίρομαι που για τη Λωξάνδρα η καθημερινότητα με την τέχνη έχει γίνει ανάγκη και της είναι πολύ σημαντική. Εργάζεται σκληρά και με συνέπεια, και πιστεύω πως γι’ αυτό έχει αυτά τα αποτελέσματα".

Ίσες ευκαιρίες, πρόσβαση, σεβασμός

Η κα Δημοπούλου δεν θεωρεί την τέχνη ως "διέξοδο" για άτομα με νοητική υστέρηση. "Δεν χρειαζόμαστε 'διεξόδους' για τα άτομα με αναπηρία. Η τέχνη δεν είναι απλώς μια διέξοδος ή λύση, αλλά ένας τρόπος να εκφραστούν. Είναι ένα μέσο να επικοινωνούμε με τον εαυτό μας και με τους άλλους, να δείχνουμε τον κόσμο όπως τον βλέπουμε ή τον αισθανόμαστε, και να μοιραζόμαστε ιστορίες και εμπειρίες", λέει.

Ως προς το μήνυμα που εκπέμπει το παράδειγμα της Λωξάνδρας, αναφέρει: "Πέρα από τους κοινωνικούς και ατομικούς περιορισμούς που μπορεί να θέτει η αναπηρία, ίσως η Λωξάνδρα να μας δείχνει πως το πιο σημαντικό, και αυτό που πραγματικά χρειάζεται να υπάρχει, είναι ίσες ευκαιρίες, πρόσβαση και σεβασμός, ώστε ο καθένας να έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει τον ίδιο του τον εαυτό. Η τέχνη μπορεί να γίνει ένα μέσο για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και να επικοινωνήσουμε τη μοναδικότητά μας".

Καταρρίπτοντας τα εμπόδια

Η ομάδα καλλιτεχνών με και χωρίς αναπηρία "Εν Δυνάμει" την οποία διευθύνει η κ. Δημοπούλου, προτείνει έναν άλλο τρόπο συνεργασίας, συνδημιουργίας και συνύπαρξης σε έναν κόσμο όπου η διαφορετικότητα δεν είναι εμπόδιο αλλά αφετηρία. Δραστηριοποιείται σε διάφορους καλλιτεχνικούς τομείς, όπως το θέατρο, ο χορός, τα εικαστικά και η μουσική. Μέσα από τις παραστάσεις και τις εκθέσεις της, ενσωματώνει τη διαφορετικότητα, ενδυναμώνοντάς την και προτείνοντας ένα νέο μοντέλο τέχνης και ζωή, όπως αναφέρει. "Όλες οι δράσεις της ομάδας 'Εν Δυνάμει' καταρρίπτουν τα εμπόδια που προκαλεί η αναπηρία και προτείνουν μια ισότιμη και συλλογική συνύπαρξη. Μέσα από την τέχνη, δημιουργούνται χώροι όπου κάθε άτομο - με ή χωρίς αναπηρία - έχει τη δυνατότητα να εκφραστεί, να εργαστεί, να συνδεθεί".

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Α. Γεωργιάδης: ''Τέλος Αυγούστου θα είναι έτοιμα τα νέα ΤΕΠ στο Νοσοκομείο “Αττικόν”
Ομαδική τροφική δηλητηρίαση:- Έλεγχοι σε καντίνες στον Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής
8 μωρά γεννήθηκαν από 3 γονείς με νέα μέθοδο IVF