Το σώμα δεν είναι μόνο βιολογία - είναι ταυτότητα. Από τα πρώτα βήματα, το παιδί ανακαλύπτει τον εαυτό του μέσα από το σώμα του. Σκαρφαλώνει, πέφτει, νιώθει, γελάει, πονάει. Κι εμείς οι γονείς και φροντιστές, είμαστε ο καθρέφτης που θα του μάθει να διαβάζει αυτό το υπέροχο "όχημα".

Το να μάθει ένα παιδί να ακούει, να σέβεται και να απαντάει στις ανάγκες του σώματός του, είναι εφόδιο ζωής. Και όλα ξεκινούν παιχνιδιάρικα!

Πρακτικά βήματα για μια υγιή σχέση σώματος - μυαλού:

Ονομάζουμε σωστά τα μέρη του σώματος:Από τη βρεφική ηλικία, λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Όχι "νινί", "πιπί" ή "πατουσίνια" (ναι, είναι γλυκούλια, αλλά). Τα παιδιά που γνωρίζουν τη σωστή ονομασία του σώματος τους έχουν λιγότερες πιθανότητες να νιώσουν ντροπή για αυτό ή να είναι ευάλωτα σε κακοποίηση.

Μιλάμε για τα σήματα του σώματος:"Πεινάς ή απλά βαριέσαι"; - "Νιώθεις πως σε πονάει η κοιλιά σου ή μήπως έχεις άγχος"; Ακόμη κι αν δεν μπορούν να απαντήσουν με ακρίβεια, τους δίνουμε το λεξιλόγιο και τη συνήθεια να παρατηρούν τι συμβαίνει μέσα τους. Το λεγόμενο interoception, δηλαδή η ενσυναίσθηση προς το ίδιο μας το σώμα, είναι δείκτης υγείας!

Το σώμα δεν είναι μόνο για "δουλειά", αλλά και για χαρά: Χορεύουμε μαζί, κάνουμε γκριμάτσες, κυλιόμαστε στο γρασίδι. Όταν το παιδί συνδέεται με το σώμα του μέσα από παιχνίδι, χαρά και κίνηση, τότε χτίζει θετικό αποτύπωμα.

Φροντίδα σώματος χωρίς πίεση και ενοχές:

Το μπάνιο, το βούρτσισμα των δοντιών ή η χρήση αντηλιακού γίνονται ευκαιρίες σύνδεσης και αυτονομίας - όχι αγγαρεία. "Ποια μυρωδιά σαμπουάν θες σήμερα"; - "Ποιο μέρος του σώματος θες να πλύνεις μόνος σου";

Το σώμα αλλάζει - και είναι εντάξει!

Μιλάμε φυσικά για την ανάπτυξη, την αλλαγή στο βάρος ή το ύψος, τις τρίχες, την εφηβεία. Δεν κριτικάρουμε ποτέ το σώμα του παιδιού ή των άλλων. Αν το παιδί μάθει πως το σώμα του είναι "καλό" όταν είναι "όπως πρέπει", τότε θα ζήσει μια ζωή προσπαθώντας να το αλλάξει.

Ερωτήσεις - κλειδιά που δυναμώνουν τη σχέση με το σώμα:

"Πού το νιώθεις αυτό στο σώμα σου";

"Τι λέει η κοιλίτσα σου τώρα";

"Θες να κάνουμε μια άσκηση να ακούσουμε την αναπνοή μας";

"Πώς αισθάνεται το σώμα σου μετά από το χορό/το τρέξιμο/το κλάμα";

Αυτές οι μικρές ερωτήσεις διδάσκουν στο παιδί σωματική ενσυναίσθηση, δηλαδή να αφουγκράζεται και να σέβεται το σώμα του, κάτι που προστατεύει από το άγχος, τις διατροφικές διαταραχές και τις δυσκολίες στην εφηβεία.

Και για τους γονείς…Η σχέση του παιδιού με το σώμα του περνάει μέσα από εσάς. Αν το παιδί βλέπει εσάς να ξεκουράζεστε, να χορεύετε, να λέτε "πεινάω", "χρειάζομαι διάλειμμα", να απολαμβάνετε την αφή, την τροφή, την αναπνοή - τότε αποκτά κι εκείνο τη "γλώσσα" να φροντίζει τον εαυτό του χωρίς ενοχή.

Γιατί το σώμα δεν είναι εχθρός. Είναι ο σύμμαχός μας. Κι αν του φερθούμε με σεβασμό, θα μας το επιστρέψει για μια ζωή.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Ι. Βαρδακαστάνης: Το αναπηρικό κίνημα συνεχίζει να αγωνίζεται και να διεκδικεί
Ενδυνάμωση των ασθενών: Καμπάνια ευαισθητοποίησης για την ενίσχυση υιοθέτησης της περιτοναϊκής κάθαρσης στην Ελλάδα
Ποιες τροφές αυξάνουν την καλή χοληστερόλη