Ο 6χρονος Shadrack που έχει εγκεφαλική παράλυση μπορεί πλέον να πηγαίνει βόλτες στον ήλιο χάρη στο αναπηρικό αμαξίδιο που απέκτησε με δωρεά φοιτητών Ιατρικής από τη Λάρισα. Πολλά άλλα παιδιά εξασφάλισαν έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα την φαρμακευτική αγωγή που δεν μπορούν να προμηθευτούν οι γονείς τους, ενώ κάποιοι άλλοι - παιδιά και ενήλικες - έχουν πλέον διάγνωση για το πρόβλημα υγείας που τους απασχολούσε χάρη στους Έλληνες με τη λευκή ποδιά που τους εξέτασαν.

Η 17μελής φέτος Ομάδα Εξωτερικής Αποστολής Φοιτητών/τριών Ιατρικής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (12 φοιτητές, 2 καθηγητές και 3 ειδικευόμενοι γιατροί) επέστρεψε από την Κένυα γεμάτη εμπειρίες και ανάμικτα συναισθήματα: Ικανοποίηση για την προσφορά, αλλά και προβληματισμός για το κατά πόσο αυτή μπορεί να ανακουφίσει ανθρώπους που ίσως να μη ξαναδούν γιατρό για τους επόμενους πολλούς μήνες.

Δύο απόφοιτες του Τμήματος Ιατρικής, ειδικευόμενες γιατροί σήμερα, που συμμετείχαν για δεύτερη και τρίτη φορά στην αποστολή, αντίστοιχα, μιλούν στο iatronet.gr για όσα έζησαν και για το μήνυμα του εθελοντισμού. Αυτό συμπυκνώνεται άριστα στο απόφθεγμα του Περικλή που βρήκαν τυπωμένο στα ελληνικά, έξω από δωμάτιο ορφανοτροφείου στη χώρα των Μασάι: "Αυτό που αφήνεις πίσω δεν είναι αυτό που είναι χαραγμένο σε πέτρινα μνημεία, αλλά αυτό που μένει στις ζωές των άλλων".

Ο 6χρονος Shadrack

Η πέμπτη αποστολή της Ομάδας πραγματοποιήθηκε από τις 21 ως τις 31 Ιουλίου, με επικεφαλής τον καθηγητή Ματθαίο Σπελέτα και τον αναπληρωτή καθηγητή Χρήστο Ρούντα. Όπως και τις προηγούμενες φορές, τα μέλη της φιλοξενήθηκαν από τον μητροπολίτη Ναϊρόμπι, Υπέρτιμο και Έξαρχο Κένυας, Μακάριο και έκαναν καθημερινές εξορμήσεις για παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας περίθαλψης σε χωριά γύρω από το Ναϊρόμπι, αλλά και στις πιο μακρινές περιοχές της φυλής Μασάι, στους πρόποδες του όρους Κιλιμάντζαρο.

Η Μαρία Λούτσου (φωτογραφία πάνω με τον 6χρονο) είναι σήμερα ειδικευόμενη Παιδιατρικής στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ και συμμετείχε στην αποστολή για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.

"Ο κόσμος μας ξέρει, μας θυμάται και μας περιμένει», λέει και αναφέρεται στην περίπτωση του μικρού Shadrack που την συγκίνησε. Το παιδί έχει εγκεφαλική παράλυση και ήταν μέχρι πέρυσι κατακεκλιμένο. «Στην περσινή αποστολή μας είχαν ζητήσει αν μπορούμε να του πάρουμε μια αναπηρική καρέκλα, ώστε να μπορεί να βγαίνει για μια βόλτα έξω από το σπίτι. Είχαμε αφήσει το χρηματικό ποσό φεύγοντας και φέτος τον είδαμε με χαρά να έρχεται καθισμένο στην καρέκλα. Το παιδί είχε πολύ καλύτερη γενική εικόνα και κλινική κατάσταση. Ήταν ο δικός του τρόπος να μας ευχαριστήσει".

Οι διαγνώσεις σε παιδιά και ενήλικες που εξετάστηκαν αφορούσαν κυρίως κοινά λοιμώδη νοσήματα, ενώ δεν έλειψαν και πιο σύνθετες και καταστάσεις. "Είδαμε αδιάγνωστη πολυκυστική νόσο νεφρών σε μια γυναίκα, αλλά και ένα κορίτσι στην εφηβεία με σακχαρώδη διαβήτη, που το ήξερε εδώ και δύο χρόνια, αλλά δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να λάβει την φαρμακευτική αγωγή με ινσουλίνη", θυμάται και προσθέτει: "Βρήκαμε 580 τιμή σακχάρου, δυστυχώς δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο παρά να της δώσουμε σύσταση για άμεση παραπομπή σε νοσοκομείο. Ήταν μια παραμέληση που μας στεναχώρησε πολύ".

Με τον φορητό υπέρηχο του ακτινολόγου κ. Ρούντα επιβεβαιώθηκαν πολλές κυήσεις, κάποιες από τις οποίες δεν γνώριζαν οι γυναίκες και αρκετές ήταν ανεπιθύμητες.

"Εγώ στεναχωριέμαι όλο και περισσότερο", λέει η ειδικευόμενη γιατρός, περιγράφοντας τα συναισθήματα κάθε αποστολής. "Την πρώτη χρονιά όλα ήταν πρωτόγνωρα, ένα σοκ. Τις επόμενες βλέπω με λύπη μια στασιμότητα, δεν υπάρχει καμία βελτίωση στην ποιότητα φροντίδας και της ζωής αυτών των ανθρώπων", προσθέτει.

Η ίδια επισκέφθηκε φέτος και την Κιμπέρα, μια από τις μεγαλύτερες παραγκουπόλεις παγκοσμίως. "Εκεί ζουν σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι χωρίς ρεύμα και νερό. Το να βλέπεις παιδιά να κλαίνε γιατί πεινάνε και να παίζουν με χαρτόκουτα που μετέτρεψαν σε αυτοκίνητα σου σπαράζει την καρδιά", καταλήγει.

"Επιστρέφεις διαφορετικός"

Η Κατερίνα Σμπρίνη (φωτογραφία) είχε την εμπειρία της συμμετοχής το 2019, ως φοιτήτρια Ιατρικής και επανέλαβε την αποστολή, έξι χρόνια μετά, ως ειδικευόμενη Χειρουργικής, επίσης στο ΑΧΕΠΑ.

Όπως επισημαίνει, ένας προβληματισμός που απασχόλησε τις συζητήσεις μεταξύ των μελών ήταν κατά πόσο βοηθάει μια ιατρική εξέταση και μια φαρμακευτική αγωγή ενός μηνός σε έναν άνθρωπο που μπορεί να μην ξαναδεί γιατρό για τους επόμενους 9 ή και 12 μήνες.

"Τελικά είναι πάρα πολύ σημαντικό, για πολλούς λόγους", αποφαίνεται, εξηγώντας πως ακόμη και αυτή η προσφορά που φαίνεται μικρή, στην πραγματικότητα βοηθάει αυτούς τους ανθρώπους. "Νιώθουν ότι βελτιώνει την θεραπεία τους, έστω για ένα χρονικό διάστημα, αισθάνονται ότι εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που τους σκέφτονται παρόλο που δεν είναι από τον τόπο τους", επισημαίνει και προσθέτει: "Εν τέλει καταλήξαμε ότι βοηθάει και εμάς τους ίδιους. Αποκτάς κάποιες εμπειρίες και επιστρέφεις διαφορετικός. Εμείς οι ίδιοι εν τέλει αλλάζουμε και μεταφέρουμε αυτή την αλλαγή πίσω στις ζωές μας, στην καθημερινότητά μας, στους ασθενείς μας, ενώ μπορεί να εμπνεύσουμε κι άλλους να ακολουθήσουν την εθελοντική προσφορά".

Εκτός από λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού, οι γιατροί διέγνωσαν ή/και χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν διεγνωσμένες παθήσεις του πεπτικού, στηθαγχικά επεισόδια, παραμελημένο σακχαρώδη διαβήτη και άλλες καταστάσεις υγείας, να περιποιηθούν τραύματα και να χορηγήσουν αγωγή με φάρμακα που μετέφεραν από την Ελλάδα ή προμηθεύτηκαν από τοπικές φαρμακαποθήκες.

Μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση ήταν αυτή ενός άνδρα με εγκαύματα σε όλο τον κορμό. "Παρέπεμπαν σε εγκαύματα από καυστικό υγρό. Εν τέλει, ένας ντόπιος φοιτητής Ιατρικής εκεί όπου εξετάζαμε μας είπε πως οφείλεται σε τσίμπημα της μύγας του Ναϊρόμπι, που απελευθερώνει μια καυστική ουσία και προκαλεί αυτά τα εγκαύματα", λέει η κ. Σμπρίνη, η οποία ανέτρεξε σε σχετικές επιστημονικές δημοσιεύσεις για ανάλογα περιστατικά.

Στο ορφανοτροφείο των Μασάι

Ξεχωριστή εμπειρία ήταν για τα μέλη της αποστολής η επίσκεψη σε χωριό των Μασάι, στους πρόποδες του Κιλιμάντζαρου, σε απόσταση 6 ωρών από το Ναϊρόμπι. Στο ορφανοτροφείο που δημιουργεί εκεί ο πατήρ Τίτος, παλιός ιεροσπουδαστής της σχολής του μητροπολίτη Μακάριου, φιλοξενούνται και μορφώνονται δεκάδες παιδιά, μεταξύ αυτών και με αναπηρίες.

"Έξω από το δωμάτιο κάποιων κοριτσιών, βρήκαμε εκτυπωμένο στα ελληνικά και στα αγγλικά ένα απόφθεγμα του Περικλή, που νομίζω πως είναι το ρεζουμέ όλης της αποστολής: Αυτό που αφήνεις πίσω δεν είναι αυτό που είναι χαραγμένο σε πέτρινα μνημεία, αλλά αυτό που φαίνεται στις ζωές των άλλων".

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Κουραμπιέδες, μελομακάρονα και μια αίσθηση ανεκπλήρωτου
Το πρώτο και μοναδικό βιο - ομοειδές φάρμακο για την πολλαπλή σκλήρυνση μπαίνει στις ΗΠΑ
Ι. Βαρδακαστάνης: Το αναπηρικό κίνημα συνεχίζει να αγωνίζεται και να διεκδικεί