Το να γκρινιάζει ή να αντιμετωπίζει προβλήματα στο σχολείο ή στις παρέες του είναι πολύ φυσιολογικό και αναμενόμενο για οποιοδήποτε παιδί. Αυτές οι εμπειρίες βοηθούν στην ανάπτυξη πολλών στοιχείων του χαρακτήρα, όπως και την κρίση του παιδιού. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι κάθε περίπτωση ίδια, ούτε κάθε πρόβλημα εξίσου φυσιολογικό. Πώς θα καταλάβουμε αν το παιδί μας δεν αντιμετωπίζει ένα καθημερινό πρόβλημα, αλλά ότι χρειάζεται επαγγελματική βοήθεια;

Πρώτα απ’ όλα, εμπιστευτείτε το ένστικτό σας. Εσείς ξέρετε καλύτερα το παιδί σας. Αν κάτι δεν σας κάθεται καλά, είναι προτιμότερο να το ψάξετε παρά να το αγνοήσετε. Ακολουθούν όμως και δέκα σημάδια που δεν πρέπει να αγνοήσετε:

Δυσκολίες σε πολλούς τομείς

Αν το παιδί σας δείχνει προβληματική συμπεριφορά όχι μόνο στο σπίτι, αλλά και στο σχολείο ή στις δραστηριότητές του, αυτό μπορεί να δείχνει ότι κάτι πιο σοβαρό συμβαίνει.

Αλλαγές στον ύπνο, την όρεξη ή την υγιεινή

Αν βλέπετε το παιδί σας συνέχεια νυσταγμένο, πιο πεινασμένο ή να παραμελεί την καθαριότητά του μπορεί να είναι μέρος της εφηβείας. Όμως οι έντονες αλλαγές σε αυτά τα βασικά μοτίβα συχνά δείχνουν ότι κάτι το απασχολεί.

Αρνητική εικόνα για τον εαυτό του

Όλοι έχουμε κακές ημέρες. Αν όμως το παιδί σας νιώθει σταθερά άσχημα με τον εαυτό του και εκφράζει αισθήματα κατατωτερότητας, είναι κάτι που δεν πρέπει να το προσπεράσετε.

Επαναλαμβανόμενες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές

Κάποιες επαναλήψεις είναι ακίνδυνες, αλλά όταν συνδέονται με βλάβη στο σώμα (όπως τράβηγμα μαλλιών ή τσίμπημα στο δέρμα), μπορεί να είναι σημάδι έντονου άγχους ή δυσφορίας.

Υπερβολικό άγχος που δεν ελέγχεται

Είναι λογικό το παιδί σας να αγχώνεται για ένα διαγώνισμα ή για κάτι που θα πρέπει να φτιάξει για το σχολείο. Αν όμως το άγχος είναι συνεχές, έντονο, κάνει το παιδί σας να αρρωσταίνει σωματικά και δεν το αφήνει να λειτουργήσει, τότε χρειάζεται επιπλέον στήριξη.

Απόσυρση από τους φίλους του

Το να θέλει το παιδί σας λίγο χρόνο μόνο του είναι φυσιολογικό. Επίσης, μπορεί το παιδί σας να ανακαλύπτει ότι προτιμά να είναι μοναχικό. Αν όμως αυτό μοιάζει με απομόνωση, αν το παιδί σταματά να μιλάει με τους φίλους του ή χάνει το ενδιαφέρον για δραστηριότητες που παλιότερα αγαπούσε (αθλήματα, καλλιτεχνικά), χρειάζεται προσοχή.

Υπερβολική αναζήτηση προσοχής

Αν το παιδί σας ξαφνικά ζητά συνεχώς προσοχή με έντονους τρόπους, μπορεί να προσπαθεί να εκφράσει μια δυσκολία ή μια ανάγκη που δεν βρίσκει άλλον τρόπο να επικοινωνήσει.

Ανησυχητικά σχόλια

Πάρτε σοβαρά φράσεις του τύπου “μακάρι να μην ήμουν εδώ” ή “κανείς δε θα νοιαζόταν αν έφευγα”. Το ίδιο ισχύει και για οποιαδήποτε αναφορά σε αυτοτραυματισμό. Ακόμα κι αν είναι μεγάλα λόγια που ειπώθηκαν για να τραβήξουν μια εξίσου μεγάλη αντίδραση, είναι σημαντικό να μιλήσετε με το παιδί σας για αυτές τις σκέψεις.

Έντονη ανυπακοή ή επιθετικότητα

Μια δόση αντίδρασης είναι κάτι παραπάνω από φυσιολογική. Όλα τα παιδιά θα περάσουν αυτή την φάση (και πρέπει, ίσως). Αν όμως το παιδί σας γίνεται συνεχώς επιθετικό, κάνει πολύ εύκολα συναισθηματικές εκρήξεις ή καταλήγει σε καβγάδες και απειλές, μπορεί να υποδηλώνει βαθύτερο πρόβλημα.

Οποιαδήποτε μορφή αυτοτραυματισμού

Αν μάθετε ότι το παιδί σας αυτοτραυματίζεται, προκαλεί εμετό μετά το φαγητό, κάνει χρήση ουσιών ή βρίσκει άλλους τρόπους για να κάνει κακό στον εαυτό του, είναι ξεκάθαρο μήνυμα ότι χρειάζεται άμεση επαγγελματική βοήθεια.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Νέα καμπάνια της NovartisHellas: ''Ξέρω τι σκέφτεσαι'' για τον καρκίνο του μαστού
Λάρισα: Ανοικτή συζήτηση κατά της διάλυσης της Παιδιατρικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου
Προχωρημένες επαφές για πώληση της Innovis Pharma