Η μεγαλύτερη απώλεια βάρους που επιτυγχάνεται με τη βαριατρική επέμβαση σε σύγκριση με τη λήψη αγωνιστών GLP-1, σε μια μακροχρόνια σύγκριση συνδέθηκε με χαμηλότερο ποσοστό επιπλοκών της παχυσαρκίας, συμπεριλαμβανομένης της χαμηλότερης θνησιμότητας.

Να σημειωθεί εδώ ότι οι αγωνιστές GLP-1 ανήκουν στα λεγόμενα "έξυπνα ινσουλινοεκκριτικά φάρμακα", τονίζοντας το γεγονός ότι προκαλούν έκκριση από τα β-κύτταρα του παγκρέατος μόνο εφόσον φάμε (τροφή μέσα στο έντερο), ενώ δεν δρουν ινσουλινοεκκριτικά όταν το έντερο είναι άδειο, προσφέροντας υψηλή ασφάλεια στο θέμα των υπογλυκαιμιών (όπως αυτές παρατηρούνται πιο συχνά π.χ. από τη χρήση των σουλφονυλουριών).

Λόγω του υψηλού κόστους των φαρμάκων, η χειρουργική επέμβαση για την παχυσαρκία παραμένει η πιο οικονομικά αποδοτική θεραπεία, σύμφωνα με μια μελέτη στο "JAMA Surgery".

Η εισαγωγή των νεότερων αγωνιστών GLP-1, οι οποίοι υπόσχονται σημαντική μείωση βάρους με μία υποδόρια ένεση την εβδομάδα, οδήγησε σε σύντομο χρονικό διάστημα σε μείωση των βαριατρικών επεμβάσεων κατά 25% στις ΗΠΑ.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η χειρουργική επέμβαση γαστρικού μανικιού (sleeve gastrectomy) ή γαστρικού bypass (επέμβαση Roux-en-Y) θα πραγματοποιείται στο μέλλον μόνο σε άτομα που δεν ανέχονται τη θεραπεία με σεμαγλουτίδη ή τιρζεπατίδη ή σε άτομα στα οποία δεν επιτυγχάνεται επαρκής μείωση βάρους για άλλους λόγους.

Στην τελευταία ομάδα θα μπορούσαν να ανήκουν άτομα με διαβήτη τύπου 2, τα οποία συνήθως λαμβάνουν επιπλέον υπογλυκαιμικά φάρμακα, μερικά από τα οποία αυξάνουν το σωματικό βάρος, κάτι που συμβαίνει συχνά και μετά τη μετάβαση στην ινσουλίνη.

Μια βαριατρική επέμβαση θα μπορούσε να επιτύχει μεγαλύτερη μείωση βάρους σε αυτές τις περιπτώσεις, ειδικά επειδή συχνά οδηγεί σε ύφεση του διαβήτη τύπου 2.

Μια ομάδα με επικεφαλής τον Ali Aminian, διευθυντή του Bariatric & Metabolic Institute της Cleveland Clinic, συνέκρινε στην μελέτη M6 ("Macrovascular and Microvascular Morbidity and Mortality after Metabolic Surgery versus Medicines") τις εμπειρίες 1.657 χειρουργημένων και 2.275 φαρμακευτικά θεραπευμένων ασθενών.

Η μέση ηλικία ήταν 54,2 έτη και ο δείκτης μάζας σώματος 41,8. Όλοι οι συμμετέχοντες είχαν διαβήτη τύπου 2. Για την ανάλυση, οι διαφορές στα χαρακτηριστικά των ασθενών εξισώθηκαν με μαθηματικές μεθόδους.

Για να συγκριθούν οι μακροχρόνιες εμπειρίες, λήφθηκαν υπόψη μόνο ασθενείς από τα έτη 2010 έως 2017.

Οι περισσότεροι συμμετέχοντες έλαβαν θεραπεία με τους "παλαιότερους" αγωνιστές GLP-1, όπως η λιραγλουτίδη (65,4 %), η δουλαγλουτίδη (48,6 %) και η εξενατίδη (32,5 %). Η σεμαγλουτίδη (26,5 %) και η τιρζεπατίδη (4,4 %) χρησιμοποιήθηκαν αργότερα.

Η μείωση βάρους ήταν αντίστοιχα μικρότερη. Σε 10 χρόνια, η μείωση βάρους με τους αγωνιστές GLP-1 ήταν μόνο 6,8% έναντι 21,6% μετά από βαριατρική επέμβαση. Η γαστρική παράκαμψη Roux-en-Y οδήγησε σε μείωση 61,3% και η γαστρική μανικετομή μείωσε το βάρος κατά 38,7%.

Το πλεονέκτημα της μείωσης βάρους είχε αντίκτυπο στη θνησιμότητα και τη νοσηρότητα των ασθενών. Το σωρευτικό ποσοστό θνησιμότητας 10 ετών μετά τη χειρουργική επέμβαση ήταν 9,0% έναντι 12,4% στην ομάδα των αγωνιστών GLP-1. 

Σε σύγκριση με την ομάδα των αγωνιστών GLP-1, η μεταβολική χειρουργική επέμβαση συσχετίστηκε επίσης με 35% χαμηλότερο κίνδυνο MACE (καρδιακό έμφραγμα, εγκεφαλικό επεισόδιο ή καρδιαγγειακά επεισόδια). Η νεφροπάθεια εμφανίστηκε 47% λιγότερο συχνά. Επίσης, η αμφιβληστροειδοπάθεια εμφανίστηκε 54% λιγότερο συχνά.

Οι βαριατρικές επεμβάσεις είναι πλέον μια επέμβαση - ρουτίνας.Η λήψη των φαρμάκων, από την άλλη πλευρά, συνοδεύεται σε πολλά άτομα από γαστρεντερικές διαταραχές, οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο τη μακροχρόνια λήψη. Μετά τη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής, συνήθως παρατηρείται εκ νέου αύξηση βάρους σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Σε μια αξιολόγηση 30.458 ασθενών στις ΗΠΑ με παχυσαρκία βαθμού II ή III, των οποίων τα στοιχεία χρέωσης ή τα ηλεκτρονικά ιατρικά αρχεία αναλύθηκαν από μια ομάδα υπό την ηγεσία του George Eid από τον ασφαλιστικό φορέα Allegheny Health Network, η μείωση βάρους μετά από χειρουργική επέμβαση για την παχυσαρκία ήταν κατά μέσο όρο 28,3 % μεγαλύτερη από ό,τι μετά από θεραπεία με αγωνιστές GLP-1, οι οποίοι μείωσαν το βάρος μόνο κατά 10,3 % κατά τη διάρκεια των 32 μηνών της παρακολούθησης.

Τα έξοδα υγείας κατά το πρώτο έτος ήταν υψηλότερα στην ομάδα που υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, με 3.161 δολάρια ΗΠΑ ανά μήνα, σε σύγκριση με την ομάδα που έλαβε αγωνιστές GLP-1, με 2.842 δολάρια ΗΠΑ ανά μήνα. Ωστόσο, κατά το δεύτερο έτος, τα έξοδα ήταν χαμηλότερα, με 1.155 έναντι 2.448 δολαρίων ΗΠΑ ανά μήνα.

Ο Eid υπολόγισε συνολικό κόστος 63.483 δολάρια ΗΠΑ για την ομάδα των αγωνιστών GLP-1 και 51.794 δολάρια ΗΠΑ για την ομάδα της χειρουργικής επέμβασης για τα δύο πρώτα έτη. Η ουδετερότητα του κόστους έχει ήδη επιτευχθεί με σημαντικά μεγαλύτερη μείωση βάρους.

Το σημαντικό μειονέκτημα για την ομάδα των αγωνιστών GLP-1 ήταν το κόστος των φαρμάκων, που ανήλθε σε 1.551 δολάρια ΗΠΑ ανά μήνα το δεύτερο έτος, έναντι μόλις 115 δολαρίων ΗΠΑ ανά μήνα για την ομάδα της χειρουργικής επέμβασης.

Πηγές:
JAMA Surgery

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Ι. Βαρδακαστάνης: Το αναπηρικό κίνημα συνεχίζει να αγωνίζεται και να διεκδικεί
Ενδυνάμωση των ασθενών: Καμπάνια ευαισθητοποίησης για την ενίσχυση υιοθέτησης της περιτοναϊκής κάθαρσης στην Ελλάδα
Πνευμονία: Βακτηριακό ένζυμο είναι πιθανό να προκαλεί μοιραίες καρδιακές επιπλοκές [μελέτη]