Ασθενείς που  υποβάλλονται σε μηχανικό αερισμό συχνά τίθενται σε καταστολή ώστε μνα αμβλυνθεί το στρες και η δυσφορία του να αναπνέει αντί για αυτούς ένα μηχάνημα.

Όμως αυτή η βραχυπρόθεσμη άνεση θα μπορούσε να έχει αντίκτυποι στη μακροπρόθεσμη υγεία τέτοιων ασθενών.

Άνθρωποι που υποβλήθηκαν σε βαθιά καταστολή κατά τη διάρκεια μηχανικού αερισμού είναι κατά 18% πιο πιθανό να χάσουν την ικανότητα να ζουν αυτόνομοι αναφέρει νέα έρευνα στο The Lancet Respiratory Medicine.

Tο πρόβλημα είναι ότι η καταστολή εμποδίζει τοςυ ασθενείς να κινούν το σώμα τους προκαλώντας πιθανώς απώλεια μυϊκής μάζας.

Ο Dr. Matthias Eikermann του  Montefiore Einstein στη Νέα Υόρκη δήλωσε ότι η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε ότι τα φάρμακα της καταστολής ήταν πιο πιθανό να χορηγούνται σε ασθενείς για να βοηθούν στον ύπνο και την ξεκούραση.

Όμως αυτά μπορούν να αφαιρέσουν από τον εξαντλημένο ασθενή τον υγιή επανορθωτικό ύπνο που χρειάζεται τόσο κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του, δήλωσε.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι τα στοιχεία τους δείχνουν ότι αυτή η έλλειψη ποιοτικού ύπνου οδηγεί σε μεγαλύτερα ποσοστά ακινησίας στη ΜΕΘ που επιδεινώνεται σε ακόμα μεγαλύτερο ντελίριο και μεγαλύτερη απώλεια μυϊκής μάζας και νεύρων που χρειάζονται κατά την ανάρρωση.

Ερευνητές παρακολούθησαν 10.000  ανθρώπους που ζούσαν αυτόνομοι πριν την εισαγωγή τους σε νοσοκομείο.

Ολοι χρειάστηκαν μηχανικό αερισμό για τουλάχιστον 24 ώρες στη ΜΕΘ και περισσότερο από το 70% υποβλήθηκε σε βαθιά καταστολή.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι άνθρωποι που υποβλήθηκαν σε βαθιά καταστολή κατά τον μηχανικό αερισμό ήταν λιγότερο πιθανό να μπορούν  να ζουν αυτόνομα μετά την έξοδο από το νοσοκομείο.

Από την άλλη, η αντιμετώπιση του πόνου, του άγχους ή του εκνευρισμού με μη οπιούχα ή μη ηρεμιστικά συνδεόταν με ελαφρώς μειωμένο κίνδυνο απώλειας της αυτονομίας

Οι ερευνητές παρατήρησαν περισσότερα από 30,000 καταγεγραμμένα επεισόδια συναισθηματικής δυσφορίας σε ανθρώπους σε μηχανικό αερισμό.

Όμως τα υψηλά επίπεδα μείωναν τον κίνδυνο απώλειας της αυτονομίας κατά 12%.

Οι ερευνητές σημειώνουν ότι σε ασθνείς με συναισθηματική δυσφορία, η αγωγή με φάρμακα που δεν οδηγούν σε βαθύτερη καταστολή συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο απώλειας της αυτόνομης διαβίωσης.

Πρόσθεσαν, ότι η έρευνα υποστηρίζει την άποψη ότι ο πόνος, η νευρικότητα και η αϋπνία δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με βαθιά καταστολή.

 

Πηγές:
 The Lancet Respiratory Medicine.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Κουραμπιέδες, μελομακάρονα και μια αίσθηση ανεκπλήρωτου
Το πρώτο και μοναδικό βιο - ομοειδές φάρμακο για την πολλαπλή σκλήρυνση μπαίνει στις ΗΠΑ
Ι. Βαρδακαστάνης: Το αναπηρικό κίνημα συνεχίζει να αγωνίζεται και να διεκδικεί