Ας φέρουμε στο μυαλό μας ένα σκηνικό που λίγο-πολύ όλοι έχουμε αντιμετωπίσει. Είμαστε σε δημόσιο χώρο, υπάρχουν πολλά άτομα τριγύρω, και ακούμε ξαφνικά ένα παιδί να υψώνει την φωνή του. Οι γονείς του προσπαθούν να το ηρεμήσουν, μα εκείνο φωνάζει πιο δυνατά. Τα πράγματα γίνονται αμήχανα.

Ακόμα χειρότερα, ξέρουμε ότι πολλοί από εσάς που διαβάζετε το κείμενο αυτή τη στιγμή έχετε ίσως βρεθεί στην θέση των γονέων αυτού του παιδιού.

Είναι πάρα πολύ δύσκολο δια διαχειριστούμε μια τέτοια κατάσταση—ακόμα κι αν δεν συμβεί σε τόσο δημόσιο χώρο, όπως μια τράπεζα ή το σούπερ μάρκετ. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι σημαντικό να αρχίσουμε να διδάσκουμε στο παιδί μας αυτοέλεγχο από μικρή ηλικία, ώστε να αποφεύγουμε τέτοια άβολα, ντροπιαστικά σκηνικά. Ακόμα πιο σημαντικό, όμως, είναι πως ο αυτοέλεγχος είναι μια ικανότητα που θα βοηθήσει το παιδί μας να χειρίζεται σωστά τις παρορμήσεις του και να μην αντιδρά υπερβολικά με το παραμικρό, τώρα και στην ενήλικη ζωή του.

Μέχρι την ηλικία των 2

Τα πολύ μικρά παιδιά συχνά θα νιώσουν οργισμένα ή μπερδεμένα, καθώς η διαφορά ανάμεσα στα πράγματα που θέλουν να κάνουν και στα πράγματα που μπορούν να κάνουν είναι τεράστια. Και η πιο συνηθισμένη αντίδρασή τους σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να βάλουν τα κλάματα ή να ουρλιάξουν—όχι πως υπάρχει αναγκαστικά και πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Ο καλύτερος τρόπος για να το προλάβετε ή να το σταματήσετε αυτό σε αυτή τη περίοδο της ζωής του παιδιού σας είναι να του αποσπάσετε την προσοχή με κάποιο παιχνίδι, ή κάποια άλλη δραστηριότητα.

Από τα 3 μέχρι τα 5

Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να βάλετε το παιδί σας σε ένα μικρό time-out, αλλά οφείλουμε να πούμε πως αυτή είναι μια αμφιλεγόμενη μέθοδος “τιμωρίας”. Δεν πρέπει να ξεχνάτε, άλλωστε, ότι αυτές οι μικρές κρίσεις είναι κάτι που όλα τα παιδιά θα βιώσουν. Μια πιο ευγενική προσέγγιση είναι να ζητήσετε από το παιδί σας να πάει για λίγη ώρα στο δωμάτιό του για να ηρεμήσει. Και εννοούμε από μόνο του· δεν θα το κλειδώσετε, δεν θα το πάρετε σηκωτό και δεν θα το απειλήσετε με κανέναν τρόπο. Επίσης, είναι σημαντικό να επαινείτε το παιδί σας αν καταφέρει να ελέγξει τον εαυτό του και τα νεύρα του σε μια κατάσταση που θα μπορούσε να του προκαλέσει στρες.

Από τα 6 μέχρι τα 9

Όταν το παιδί σας θα ξεκινήσει το σχολείο, με όλους τους νέους κανόνες που θα μπουν στην ζωή του, θα αρχίσει να καταλαβαίνει καλύτερα ότι κάθε του πράξη έχει και τις ανάλογες συνέπειες, και ότι η συμπεριφορά – καλή ή κακή – είναι εν τέλει περισσότερο ζήτημα επιλογής. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να απομακρύνεται από καταστάσεις που μπορεί να το στρεσάρουν χωρίς λόγο, όπως αντιπαραθέσεις με συμμαθητές, και να πάρει μερικές ανάσες για να ηρεμήσει, αντί να ξεσπάσει.

Από τα 10 μέχρι τα 12

Σε αυτές τις ηλικίες, το παιδί σας θα μπορεί να καταλάβει καλύτερα τα αισθήματά του. Προσπαθήστε να του μάθετε να αναλύει τις αιτίες που το κάνουν να νιώθει πως θα χάσει τον έλεγχο, και να επανέρχεται στην λογική. Εξηγήστε του ότι μερικές (ίσως και τις περισσότερες, για να είμαστε ειλικρινείς) φορές, τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται στην αρχή, και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να εξετάσουμε το ζήτημα από μια μικρή απόσταση.

Από τα 13 μέχρι τα 17

Το παιδί σας θεωρητικά θα μπορεί να ελέγξει σχεδόν όλες του τις πράξεις. Ταυτόχρονα, όμως, είναι σημαντικό να υπενθυμίζουμε στους εφήβους ότι πάντα υπάρχουν συνέπειες για ό,τι κάνουμε. Πρέπει να κάνουν μια μικρή παύση και να σκέφτονται, να αναγνωρίζουν και να βάζουν στην άκρη τα αρνητικά τους αισθήματα, ώστε να μην χάνουν τον έλεγχο και να αντιδρούν βίαια.

Όσο δύσκολο κι αν είναι μερικές φορές, πρέπει να εξασκείτε και εσείς, ως γονείς, αυτοέλεγχο· αντισταθείτε στην παρόρμηση να υψώσετε την φωνή σας. Αντιθέτως, παραμείνετε ψύχραιμοι, σοβαροί και – αν το απαιτούν οι συνθήκες – αμετάβλητοι. Όταν το παιδί σας βάλει τις φωνές και ξεσπάει χωρίς λόγο, πείτε του με σταθερή και ήρεμη φωνή ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είναι σωστή και πως υπάρχουν συνέπειες.

Ένας λόγος που τα παιδιά φέρονται με αυτόν τον τρόπο είναι για να αποκτήσουν τον έλεγχο μιας κατάστασης. Για παράδειγμα, αν είστε στο σούπερ μάρκετ και αρνηθείτε να του πάρετε ζαχαρωτά, το παιδί σας μπορεί να αρχίσει να κλαίει, πιστεύοντας ότι έτσι θα σας αναγκάσει να κάνετε αυτό που θέλει. Μην ενδώσετε, ώστε να του δείξετε ότι η άσχημη συμπεριφορά δεν έχει επίδραση πάνω σας.

Και, προφανώς, όπως ό,τι άλλο έχει να κάνει με τα μαθήματα ζωής που ένας γονιός πρέπει να διδάξει στο παιδί του, τίποτα από αυτά που λέτε δεν θα έχει νόημα αν δεν το εφαρμόζετε και οι ίδιοι. Αυτό σημαίνει πως και στην δική σας ζωή πρέπει να διαχειρίζεστε στο στρες, τον εκνευρισμό και την απογοήτευση με ώριμο και ψύχραιμο τρόπο. Το παιδί σας μαθαίνει από την δική σας συμπεριφορά, και τα αρνητικά παραδείγματα, δυστυχώς, έχουν τον τρόπο τους να διαμορφώνουν την προσωπικότητά του με πιο έντονο τρόπο.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Αλλαγές στην Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας
ΕΝΙΘ: Τεράστιες ελλείψεις στον αξονικό του "Ιπποκράτειου" Θεσσαλονίκης
"Γ. Γεννηματάς": Διασωληνώθηκε ο Δημήτρης Κόκοτας - Το ιατρικό ανακοινωθέν