Χρόνια νοσήματα: Αναγκαία η ψυχοσωματική προσέγγιση

Αυτά ήταν τα βασικά μηνύματα του webinarπου πραγματοποίησε η Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα μέσω της σελίδας της στο Facebook.

Η ψυχοσωματική, σύμφωνα με τον ορισμό, είναι η ολοκληρωμένη ανάλυση της προέλευσης και εξέλιξης μίας νόσου καθώς και της θεραπείας της, λαμβάνοντας υπόψη συγχρόνως τις ψυχολογικές και σωματικές επιρροές. Αυτή, αποτελεί ένα κομμάτι της ολιστικής προσέγγισης των ασθενών με ρευματικά νοσήματα, καθώς έχει αποδειχθεί η αλληλεπίδραση της σωματικής και της ψυχικής υγείας στον άνθρωπο, ανέφερε η κα Στέλλα Αργυριάδου, MD, PhD, τέως Διευθύντρια ΕΣΥ, Υπεύθυνη ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α Ν. Καβάλας.

Σε χρόνια νοσήματα -όπως τα ρευματικά- ο μεγάλος αριθμός των παραγόντων κινδύνου, οι παρενέργειες των μακροχρόνιων θεραπειών, το συναισθηματικό φορτίο που δημιουργείται εξαιτίας των συμπτωμάτων της νόσου, της απώλειας λειτουργικότητας ή και της ανικανότητας, επιβάλλουν την ψυχοσωματική προσέγγιση.

Άρα, κατέληξε η κα Αργυριάδου, η ολιστική προσέγγιση περιλαμβάνει ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, όπου χρειάζεται, ή / και αποφόρτιση με τη μέθοδο Balint. Η μέθοδος Balint είναι ιδιαίτερα χρήσιμη ιδίως στους φροντιστές,  που αποτελούν τον «κρυφό ασθενή» στις οικογένειες των ανθρώπων με ρευματικό νόσημα. Η μέθοδος, και τα Balint groups, δεν είναι κάποια μέθοδος ψυχοθεραπείας, ή ομάδες συνάντησης ή συμβουλευτικά groups, ούτε παρέχονται συμβουλές, εκπαίδευση, ή βοήθεια. Βοηθάει όμως στη δημιουργία νέων τρόπων αντιμετώπισης των προβλημάτων-καταστάσεων, και διαχείρισης των εσωτερικών συγκρούσεων. Επομένως  χωρίς την ετικέτα της Ψυχοθεραπείας, το αποτέλεσμα είναι και ψυχοθεραπευτικό.

Βεβαίως για την επίτευξη του στόχου είναι απαραίτητοι δυο πυλώνες, ο οικογενειακός γιατρός, και η ομάδα υγείας στα πλαίσια μιας αναπτυγμένης  ΠΦΥ, ώστε με το σχεδιασμό διαφόρων παρεμβάσεων  να διασφαλίζεται μια καλή ποιότητα ζωής των ασθενών και των οικογενειών τους.

Η σωματική δραστηριότητα και η σωματική άσκηση είναι ασφαλείς και ευεργετικές για τη συντριπτική πλειονότητα των ασθενών με ρευματικές νόσους. Η άσκηση συμβάλλει  στην πρόληψη και την καλύτερη διαχείριση της κακής κατάστασης της υγείας που χαρακτηρίζει τις χρόνιες νόσους, συμπεριλαμβανομένων εκτός των καρδιαγγειακών παθήσεων, του σακχαρώδους διαβήτη, ορισμένων μορφών καρκίνου και των διαφόρων ρευματικών παθήσεων, βελτιώνοντας συγχρόνως την ψυχική υγεία και την ψυχολογική ευεξία αυτών των ασθενών τόνισε ο κ. Αναστάσιος Φιλίππου, Αναπλ. Καθηγητής Πειραματικής Φυσιολογίας-Φυσιολογίας της άσκησης στην Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ.

Ένας γενικός στόχος, προκειμένου οι ασθενείς με ρευματικά νοσήματα να αποκομίζουν τα ευεργετήματα της άσκησης στη υγεία τους, θα πρέπει να είναι η συμπλήρωση 30 λεπτών σωματικής δραστηριότητας ή άσκησης μέτριας έντασης την ημέρα, συνεχόμενα ή, όταν αυτό δεν είναι εφικτό, και επιμερισμένα σε τρεις δεκάλεπτες συνεδρίες, τουλάχιστον πέντε φορές την εβδομάδα. Ωστόσο, όσο περισσότερη άσκηση μπορούν να κάνουν αυτοί οι ασθενείς, τόσο το καλύτερο, πάντοτε εντός των ορίων της ασφαλούς και μη καταπονητικής άσκησης.

Έτσι, πριν από την ένταξή τους σε ένα εξατομικευμένο  πρόγραμμα άσκησης, οι ασθενείς με ρευματικές παθήσεις θα πρέπει να αξιολογούνται ως προς την τρέχουσα ικανότητά τους για άσκηση, ώστε εν συνεχεία να προσδιορίζονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του προγράμματος άσκησης που θα ακολουθήσουν και να τίθενται οι ανάλογοι, ρεαλιστικοί στόχοι, που θα τους εξασφαλίζουν ότι θα παραμείνουν προσηλωμένοι στην τακτική εφαρμογή του προγράμματος άσκησής τους κατέληξε ο κ. Φιλίππου.