"Ο ίδιος είμαι, αλλά αλλιώς" - Η συγκλονιστική εξομολόγηση ενός Αρχιμανδρίτη από τη ΜΕΘ

Ο Αρχιμανδρίτης της Μητρόπολης Βεροίας, Παύλος Παπαδόπουλος, είναι νέος σε ηλικία και ιδιαίτερα δημοφιλής στα κοινωνικά δίκτυα, τα οποία αξιοποιεί προκειμένου να μεταφέρει στους πιστούς τα μηνύματα της Εκκλησίας, αλλά και να παίρνει θέση με θαρραλέο λόγο απέναντι σε διάφορα κοινωνικά ζητήματα. Στα ίδια μέσα πολλές φορές έγινε στόχος σκληρών επιθέσεων από άλλους κληρικούς, αλλά και λαϊκούς, ζηλωτές και αυτοαποκαλούμενους "υπερορθόδοξους" χριστιανούς, που επέκριναν τη στάση του ίδιου, του μητροπολιτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, κ. Παντελεήμονα, αλλά και της Εκκλησίας της Ελλάδος στο σύνολό της, απέναντι στη λειτουργία των εκκλησιών, την τήρηση μέτρων προστασίας και τον εμβολιασμό κατά της COVID-19.

Στις αρχές Απριλίου, προσβλήθηκε από κορωνοϊό και νόσησε βαριά, παρόλο που δεν είχε το παραμικρό υποκείμενο νόσημα, με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί επί ένα μήνα στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του 424 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης.

Σε μια συγκινητική του ανάρτηση πριν λίγες μέρες, με τίτλο "Ζω και είμαι ευγνώμων", την οποία συνόδευσε με φωτογραφία του από το κρεβάτι νοσηλείας, ο ιερέας περιέγραψε τον δικό του "Γολγοθά" στη ΜΕΘ. Τον πόνο, τη μοναξιά, το κλάμα, την προσευχή και το πόσο ευάλωτος και εύθραυστος ένιωσε στην πάλη του με τον θάνατο. Μιλά για το πόσο η μάχη αυτή άλλαξε τον ίδιο και δηλώνει πως θέλει να θυμάται κάθε στιγμή αυτής της δοκιμασίας, γιατί μόνο έτσι θα μπορεί να εκτιμά την ανάσα, το περπάτημα, το γέλιο, την παρέα και τη χαρά της ζωής.

Αναφέρει ότι οι ζωές που φεύγουν και έρχονται στις ΜΕΘ "ψιθυρίζουν κάτω από τις μάσκες οξυγόνου, το βαθύ νόημα της ζωής", για να προσθέσει πως "όταν φτάνεις τόσο κοντά στον θάνατο, δεν μπορείς να παραμείνεις ίδιος".

Ολόκληρη η ανάρτηση

Ζω και είμαι ευγνώμων.

Ευχαριστώ το Θεό που έδειξε ευσπλαχνία και μου έδωσε κι άλλο χρόνο μετανοίας. Ευχαριστώ και όλους εσάς που με τις προσευχές σας με παρηγορήσετε, με ενισχύσετε και σταθήκατε αναμμένες λαμπάδες πίστης και ελπίδας.

Δεν ήταν εύκολα τα πράγματα, ούτε είναι.

Αυτά που έζησα θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στην ψυχή μου.

Ο ίδιος είμαι, αλλά "αλλιώς".

Όταν φτάνεις τόσο κοντά στον θάνατο, δεν μπορείς να παραμείνεις ίδιος.

Δεν θέλω να ξεχάσω. Δεν θέλω να αφήσω τον χρόνο να αποδομήσει κι αυτήν την δοκιμασία.

Θέλω να θυμάμαι τον πόνο, την μοναξιά, την απελπισία, το κλάμα εκείνα τ’ ατελείωτα βράδια, το σκοτάδι του νου, το πόσο ευάλωτος και εύθραυστος ένιωσα. Θέλω να θυμάμαι την τελευταία καρδιακή εξομολόγησή μου, την τελευταία προσευχή μου πριν την διασωλήνωση...την αγωνία.

Θέλω να θυμάμαι διότι μόνο έτσι θα μπορώ να εκτιμώ καθημερινά την υγεία, την ανάσα, το περπάτημα, το γέλιο, την παρέα, την χαρά...για να μην παίρνω τίποτα ως δεδομένο και τα πάντα ως θείο δώρο. Για να μην πέσω στην αχαριστία, στην γκρίνια, στην μιζέρια...

Χωρίς κανένα υποκείμενο νόσημα, παλεύω εδώ και ένα μήνα...

Ο covid-19, μου "πήρε" πολλά, αλλά μου "έδωσε" κιόλας.

Όταν παλεύεις με τον θάνατο τότε όλα παίρνουν άλλο νόημα. Θάνατο...καταλαβαίνεις;

Ε, τότε καταλαβαίνεις πολλά, αλλά δυστυχώς δεν έχεις τον χρόνο να εξηγήσεις και να εξηγηθείς.

Πλέον βλέπεις ποια είναι τα σημαντικά και ποια τα ασήμαντα, ποια τα ουσιώδη και ποια τ’ ανούσια.

Στις πτέρυγες των νοσοκομείων του covid-19, των ΜΕΘ, βλέπεις ζωές να φεύγουν και να έρχονται. Και είναι φοβερό πως οι ζωές αυτές ψιθυρίζουν κάτω από τις μάσκες οξυγόνου, το βαθύ νόημα της ζωής.

Αγάπα. Υπόμεινε. Ταπεινώσου. Συγχώρα. Ζήσε. Ανάπνευσε. Έλπιζε...

Γιατί;

Γιατί...Χριστός Ανέστη, χαρά μου!

Και αυτό έχει σημασία.

Χριστός Ανέστη τώρα και πάντα.

Αυτό είναι το μείζον!

Αυτή είναι η χειρολαβή από την οποία μπορείς να πιαστείς και ν’ανασηκωθείς, όπως ο κατάκοιτος από το κρεβάτι του...

Όχι πού Ανέστη, όχι πώς Ανέστη, όχι πότε Ανέστη... αλλά ότι Ανέστη! Αυτό έχει σημασία.

Ανέστη ο Χριστός αδελφοί...

..και η ζωή πολιτεύεται... 

Κι ας είμαστε πάνω σε σταυρό.

Έρχεται η ώρα που τα πάντα για όλους θα γίνουν φως και ειρήνη και ζωή.

Εύχεστε

Η απάντησή του στους αρνητές

Πρόσφατα, και πριν εκτεθεί ο ίδιος στον ιό, ο Αρχιμανδρίτης Παύλος απάντησε με σκληρό τρόπο σε πολίτες που με επιστολή τους επέκριναν τη στάση της Εκκλησίας και προέτρεπαν τους πιστούς σε ανυπακοή απέναντι στα μέτρα προστασίας από την πανδημία.

Παρατήρησε πως όλο αυτό το δύσκολο διάστημα δόθηκαν και δίνονται "προσωπικές εξετάσεις εκκλησιαστικού φρονήματος". Μίλησε για κληρικούς, ηγούμενους, μοναχούς, μοναχές και λαϊκούς που μετέτρεψαν ενορίες και μονές σε "κέντρα ζηλωτικής παράνοιας και πνευματικής φατρίας". Αυτοί υιοθέτησαν όπως είπε την συνομωσιολογία και επανέφεραν στο προσκήνιο την αντιχριστολογία της δεκαετίας του 1980 και τα περί χαράγματος του αντιχρίστου δια των εμβολίων. Αμφισβήτησαν ανοιχτά την ύπαρξη του κορωνοϊού, αρνήθηκαν να φορέσουν μάσκα και να τηρήσουν τα υποδειχθέντα μέτρα.

Επικαλέστηκε δήλωση λοιμωξιολόγου ότι "ο κορωνοϊός δεν έχει εγκέφαλο για να σεβαστεί ιερούς χώρους" και μίλησε για κάποιους ανεγκέφαλους που "με ευκολία κήρυτταν ότι ο ιός δεν μπαίνει μέσα στους ναούς, μέχρι που πολλοί από αυτούς νόσησαν, νιώσανε το πνίξιμο και την ανάσα του θανάτου, κατέφυγαν στα νοσοκομεία και με τον τρόμο στα μάτια ικέτευαν γιατρούς και νοσηλευτές να τους σώσουν".