Περπάτημα στις μύτες των ποδιών: Πότε γίνεται επικίνδυνο;

Πολλά παιδιά όταν μαθαίνουν να περπατούν, το κάνουν με τις μύτες των ποδιών. Είναι πάρα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο σε παιδιά κάτω των 2 ετών, και είναι ένα στάδιο που ξεπερνιέται μόνο του, όσο το παιδί μαθαίνει να περπατά πατώντας ολόκληρο το πέλμα του κάτω. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όμως, το παιδί μπορεί να παραμείνει σε αυτό το στάδιο για περισσότερο καιρό. Μπορεί να έχει αυτό επιπλοκές στην ανάπτυξη; Και μήπως είναι σημάδι για κάτι πιο ανησυχητικό;

Κάποιες φορές, δυστυχώς, το περπάτημα στις μύτες μπορεί να είναι σημάδι κάποιας πιο σοβαρής πάθησης, όπως:

*Κάποια εγκεφαλική πάθηση ή παράλυση

*Κάποια νευρολογική ή μυϊκή πάθηση

*Διαταραχή φάσματος αυτισμού

Ο παιδίατρος θα κάνει μια σωματική εξέταση στο παιδί και θα ρωτήσει πόσο καιρό συμβαίνει αυτό το περπάτημα. Θα ψάξει για πιθανά προβλήματα στα πόδια του παιδιού, και μπορεί να κάνει απλές νευρολογικές εξετάσεις, όπως να ελέγχει τα αντανακλαστικά του παιδιού και τη μυϊκή του δύναμη.

Πώς αντιμετωπίζεται αυτό το πρόβλημα;

Η αντιμετώπιση έχει να κάνει με την ηλικία του παιδιού, καθώς και το πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα. Αν οφείλεται σε κάποια άλλη πάθηση, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί εκείνη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το πρόβλημα υποχωρεί μόνο του.

Ο παιδίατρος μπορεί να προτείνει και άλλες μη επεμβατικές λύσεις, όπως:

*Χρήση νάρθηκα, η οποία χρειάζεται συνεργασία από το παιδί σε μεγάλο βαθμό.

*Ενέσεις Botox που θα βοηθήσουν να τεντώνονται οι μυς της περιοχής πιο εύκολα.

*Φυσικοθεραπεία και ασκήσεις στο σπίτι.

Ποιες είναι οι επιπλοκές του περπατήματος στις μύτες;

Υπάρχει κίνδυνος να "σφίξουν" οι μύες της γάμπας και οι Αχίλλειοι τένοντες, και αυτό θα δυσκολέψει - ή και θα κάνει αδύνατο - το κανονικό βάδισμα. Το παιδί μπορεί να έχει πολύ μικρότερο εύρος κίνησης στα πόδια και στους αστραγάλους, και είναι πιθανό να έχει πρόβλημα με ορισμένα παπούτσια.

Φροντίστε να επιλέγετε παπούτσια που να στηρίζουν καλά τα πόδια του παιδιού σας, καθώς και να το βοηθάτε να κάνει διατάσεις στα πόδια, για να μάθει σιγά-σιγά να περπατά με ολόκληρο το πέλμα. Στις ιδιοπαθείς περιπτώσεις, το παιδί συνήθως ξεπερνά αυτή την συμπεριφορά και μαθαίνει να περπατά κανονικά.