Σημαντικές ανακοινώσεις για τη θεραπεία διάφορων μορφών καρκίνου

Νεότερα δεδομένα από τη μελέτη BOLERO -2

Μια 18μηνη ανάλυση της μελέτης Φάσης III BOLERO-2 επιβεβαιώνει ότι το everolimus σε συνδυασμό με την εξεμεστάνη, έναν αναστολέα αρωματάσης, υπερδιπλασίασε την επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, με προχωρημένο καρκίνο του μαστού και θετικούς ορμονικούς υποδοχείς (HR+).

Τα δεδομένα έδειξαν ότι ο συνδυασμός everolimus με εξαμεστάνη μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο επιδείνωσης της νόσου κατά 55% σε σύγκριση με τη μονοθεραπεία με εξαμεστάνη.

Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν δεδομένα από τη μελέτη BOLERO-2 που είχαν παρουσιαστεί στο παρελθόν. Το everolimus, για τη θεραπεία του προχωρημένου καρκίνου του μαστού με θετικούς ορμονικούς υποδοχείς, έχει υποβληθεί προς έγκριση στον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ, καθώς και σε άλλες αρμόδιες ρυθμιστικές αρχές παγκοσμίως.

Nilotinib σε ασθενείς με χρόνια μυελογενή λευχαιμία θετική στο χρωμόσωμα Φιλαδέλφειας σε χρόνια φάση

Στο ASCO παρουσιάστηκαν επίσης δύο μελέτες Φάσης III από το κλινικό ερευνητικό πρόγραμμα ENEST, που δείχνουν ότι διπλάσιο ποσοστό ασθενών με χρόνια μυελογενή λευχαιμία θετική στο χρωμόσωμα Φιλαδέλφειας (Ph+ ΧΜΛ) σε χρόνια φάση, που έλαβαν θεραπεία με nilotinib πέτυχαν βαθύτερα επίπεδα ανταπόκρισης συγκριτικά με τους ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με imatinib.

Τα συγκεκριμένα δεδομένα παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο Ετήσιο Συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αιματολογίας το 2011 και περιλαμβάνουν:

• Δεδομένα 36 μηνών της μελέτης ENESTnd που έδειξαν ότι το nilotinib υπερτερεί έναντι του imatinib στη θεραπεία νεοδιαγνωσθέντων ασθενών με Ph+ ΧΜΛ σε χρόνια φάση, με το 32% των ασθενών που έλαβαν nilotinib να πετυχαίνουν το βαθύτερο επίπεδο ανταπόκρισης σε σύγκριση με το 15% ασθενών που έλαβαν imatinib.
• Η ανάλυση δεδομένων 12 μηνών της μελέτης ENESTcmr που έδειξε ότι η αλλαγή θεραπείας από imatinib σε nilotinib σε ασθενείς με ανιχνεύσιμα επίπεδα της πρωτεΐνης Bcr-Abl (που προκαλεί την παραγωγή καρκινικών κυττάρων στην Ph+ ΧΜΛ) οδήγησε σε βαθύτερη μοριακή ανταπόκριση, σε σύγκριση με ασθενείς που συνέχισαν να λαμβάνουν imatinib, με 23% των ασθενών που άλλαξαν θεραπεία σε nilotinib να πετυχαίνουν μη ανιχνεύσιμα επίπεδα Bcr-Abl σε σύγκριση με 11% που παρέμειναν σε θεραπεία imatinib.