Ο διαβήτης αυξάνει περισσότερο στις γυναίκες την εμφάνιση καρκίνου

Τα πειράματα που δημοσιεύθηκαν στο Nature δίνουν μια πιθανή εξήγηση. Διάφορες επιδημιολογικές μελέτες έχουν καταλήξει τα τελευταία χρόνια στο συμπέρασμα ότι οι διαβητικοί αναπτύσσουν καρκινικούς όγκους πιο συχνά από άλλους στο στομάχι, τους πνεύμονες, τα νεφρά, τον οισοφάγο, το έντερο, το πάγκρεας, την ουροδόχο κύστη και τον θυρεοειδή αδένα.

Τα δεδομένα που παρουσίασε ο Toshiaki Ohkuma και οι συνεργάτες του George Institute for Global Health στο Σύδνεϋ επιβεβαιώνουν το γεγονός. Η μετα-ανάλυση 121 κλινικών μελετών με περισσότερους από 19 εκατομμύρια συμμετέχοντες δείχνει για πρώτη φορά ότι ο κίνδυνος είναι λίγο μεγαλύτερος στις γυναίκες απ 'ό, τι στους άνδρες.

Οι γυναίκες που πάσχουν από διαβήτη είναι κατά 27% πιθανότερο να αναπτύξουν καρκίνο κατά τη διάρκεια της ζωής τους από ό, τι οι γυναίκες χωρίς διαβήτη (συγκεντρωμένος σχετικός κίνδυνος 1,27, 95% διάστημα εμπιστοσύνης 1,21 έως 1,32). Για τους άνδρες με διαβήτη αυξήθηκε μόνο κατά 19% ο κίνδυνος αυτός σε αντίστοιχη σύγκριση. (RR 1,19, 1,13-1,25). Η διαφορά φύλου ήταν επίσης σημαντική (σχετικός κίνδυνος 1,06, 1,03-1,09).

Συγκεκριμένα, οι γυναίκες με διαβήτη είχαν 11% περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου στα νεφρά, 13% πιθανότερο να παρουσιάσουν καρκίνο του στόματος, 14% πιο πιθανό να έχουν καρκίνο στο στομάχι και 15% πιο πιθανό να έχουν λευχαιμία σε σύγκριση με άνδρες που πάσχουν από διαβήτη. Η μόνη εξαίρεση ήταν ο καρκίνος του ήπατος, ο οποίος ήταν 12% λιγότερο συχνός στις γυναίκες με διαβήτη απ 'ό, τι στους άνδρες με διαβήτη.

Οι αιτίες που σχετίζονται με το φύλο προκαλούν πολλές απορίες. Ωστόσο, προηγούμενες μελέτες έχουν καταδείξει ότι το σάκχαρο του αίματος σε γυναίκες με διαβήτη είναι συχνά χειρότερο από ότι σε άνδρες με διαβήτη, γεγονός που οφείλεται σε μικρότερη προσκόλληση στο φάρμακο. Το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής των γυναικών και συνεπώς η μεγαλύτερη διάρκεια της υπεργλυκαιμίας θα μπορούσε να παίξει κάποιο ρόλο.

Ο λόγος που οι διαβητικοί είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν καρκίνο δεν είναι ακριβώς γνωστός. Οι περισσότεροι ειδικοί υποψιάζονται ότι η υπεργλυκαιμία είναι κεντρικής σημασίας. Μια υπόθεση είναι ότι η γλυκόζη επηρεάζει τη μεθυλίωση του DNA, η οποία μπορεί να επιδράσει με την σειρά της στην δραστηριότητα μιας ποικιλίας γονιδίων.

Πηγές:
“Diabetologia”