Διπολική διαταραχή και οικογενειακό περιβάλλον

Ασθενείς με διπολική διαταραχή που έχουν πολλά μέλη στην οικογένεια με σοβαρές ψυχικές νόσους είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν και χρειάζονται περισσότερη φαρμακευτική αγωγή. Αλλά αν λάβουν εντατική θεραπεία, η επίδρασή της είναι το ίδιο καλή με αυτή ασθενών που δεν έχουν τέτοιο οικογενειακό ιστορικό.

Νέα έρευνα του Aarhus University, σε συνεργασία με νοσοκομεία, προστίθεται σε άλλες που έδειξαν ότι ασθενείς με διπολική διαταραχή έχουν μέλη στην οικογένεια που επίσης πάσχουν από σοβαρές ψυχικές νόσους.

Ωστόσο, νέο στοιχείο της έρευνας είναι ότι η πορεία της νόσου είναι πιο περίπλοκη για ασθενείς που έχουν γονέα ή αδερφό, για παράδειγμα, με σοβαρή ψυχική νόσο.

Εμφάνιζαν περισσότερα επεισόδια κατάθλιψης  και μανίας και αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν περισσότερες φορές στη ζωή τους, ενώ ταυτόχρονα χρειάζονταν πιο εντατική αγωγή με περισσότερα φάρμακα.

Στην έναρξη της έρευνας, ασθενείς με διπολική διαταραχή ανέφεραν τον αριθμό των συγγενών πρώτου βαθμού με ισοβαρές ψυχικές διαταραχές.

Από τους συμμετέχοντες, ποσοστό 85% είχε τουλάχιστον έναν και 20% είχε 5 ή περισσότερους.

Μεταξύ των πιο συχνών διαταραχών ήταν η κατάθλιψη, η κατάχρηση αλκοόλ και η διπολική διαταραχή.

Ο Ole Köhler-Forsberg, δήλωσε ότι επίσης ανακάλυψε ότι υψηλότερος αριθμός μελών της οικογένειας με σοβαρές ψυχικές νόσους συνδεόταν με χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης, χαμηλότερο εισόδημα και πιο πρώιμη έναρξη της διαταραχής. Αυτό υποδεικνύει ότι οι ψυχικές διαταραχές στην οικογένεια, επίσης επηρεάζουν τις ζωές των ασθενών με πολύ ευρεία και γενικευμένη έννοια που πηγαίνει πέρα από τη διαταραχή καθαυτή.

Τα αποτελέσματα βασίζονται σε 2 μεγάλες έρευνες σε 757 συμμετέχοντες. Η έρευνα είναι η πρώτη που περιλαμβάνει τόσο μεγάλη ομάδα ασθενών και που τους παρακολούθησε για 24 εβδομάδες ενώ ακολούθησαν 1 από 4 αγωγές.

.