Ωριμότητα, προτεραιότητες και ρυθμοί δημοσίου μειώνουν τη δύναμη των κρατικών συμμαχιών απέναντι στις φαρμακοβιομηχανίες

Αντιστρόφως ανάλογο της προβολής που έχουν δεχτεί εμφανίζεται να είναι το έργο που έχουν να παρουσιάσουν οι συνεργασίες που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους τα ευρωπαϊκά κράτη, στοχεύοντας μέσω της συντονισμένης τους πίεσης πάνω στις φαρμακοβιομηχανίες να επιτύχουν καλύτερες τιμές.

Παράγοντας με τον οποίο συνομιλήσαμε, μας ανέφερε ότι μεταξύ των συνεργασιών που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των κρατών ένας είναι ο τομέας στον οποίο παρατηρείται κάποιο έργο- αν και πολύ μικρό. Πρόκειται για το Ηοrizon scanning που ουσιαστικά αφορά τα καινούργια σκευάσματα που προτίθεται να φέρει μια εταιρεία. Όσον αφορά δε τις διαρροές των τελευταίων ημερών για τη θετική κατάληξη της από κοινού διαπραγμάτευσης Ελλάδας- Κύπρου με τις φαρμακευτικές εταιρείες για τις τιμές αποζημίωσης θεραπειών υψηλού κόστους -Ηπατίτιδα C- η απάντηση δίνεται έμμεσα "η συμφωνία εκκρεμεί από πέρσι τον Ιούλιο". 

Ποιοι όμως είναι τελικά οι λόγοι που δεν έχουν εξελίξει ουσιαστικά αυτές τις συνεργασίες, αποτυγχάνοντας έτσι τον βασικότερό τους στόχο που είναι οι μειωμένες τιμές στα φάρμακα;

1) Η έλλειψη πολιτικής ωριμότητας. Μια διακρατική συνεργασία, αναφέρει η πηγή μας, σημαίνει πρωτίστως να εκχωρήσει αυτός που συμμετέχει σε αυτή, μέρος της κυριαρχίας του. Μολονότι όλα τα κράτη αναζητούν τη μείωση των τιμών στα φάρμακα και άρα το όφελος που θα προκύψει από αυτό, αρνούνται να παραχωρήσουν την κυριαρχία στο σώμα που θα διαπραγματευτεί με την φαρμακοβιομηχανία.

2) Για λόγους πολιτικής, κάθε κράτος  διεκδικεί για λογαριασμό του την αρχηγία. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι κάθε κράτος θέλει για λογαριασμό του το ρόλο του πρωταγωνιστή και αρνείται να αναλάβει τον οποιοδήποτε άλλο ρόλο, γεγονός που μηδενίζει το ενδεχόμενο της συναίνεσης καταρχήν στις επιλογές.

3) Διαφοροποίηση προτεραιοτήτων σε κάθε κράτος ανάλογα με το budget, ενώ σε αυτή την παράμετρο βασικό ρόλο διαδραματίζουν και οι δομές υγείας που διαθέτει η κάθε χώρα και πόσο αυτές είναι ανεπτυγμένες έναντι των άλλων εταίρων.

4) Ρυθμοί Δημοσίου. Όσο ανεπτυγμένο και αν είναι ένα κράτος, πάντα θα υπολείπεται από πλευράς χρόνου έναντι των επιχειρήσεων, όπου οι ρυθμοί, οι ελιγμοί, και οι αντιδράσεις τους επιταχύνονται ανάλογα με το περιβάλλον που δραστηριοποιούνται, ενώ μπροστά στον κίνδυνο έχουν επιδείξει αρκετές φορές τάσεις συσπείρωσης δυνάμεων για την προάσπιση των συμφερόντων τους. 

5) Διαφοροποίηση σε θεραπευτικές κατηγορίες. Σε αυτή την περίπτωση, κάθε κράτος δίνει άλλη βαρύτητα στις ασθένειες ανάλογα με το εύρος, τον επιπολασμό  και τη συχνότητα στα δικά του γεωγραφικά όρια, ενώ λαμβάνεται υπόψη και η επιβάρυνση αυτών στον προϋπολογισμό.