Τι περιμένει η Καρδιολογία από το 2009

Για κάθε καινούργια χρονιά, οι ευχές όλων είναι η νέα χρονιά να αποδειχθεί καλύτερη από την προηγούμενη. Αυτό ισχύει και για την Καρδιολογία.

Από τα πρώτα άρθρα ενός από τα μεγαλύτερα ιατρικά περιοδικά του κόσμου (New England Journal of Medicine) προέρχεται η είδηση. Οι άρρωστοι με συγκεκριμένο γονιδιακό τύπο παθαίνουν ευκολότερα ξανά έμφραγμα του μυοκαρδίου, ιδιαίτερα όταν έχουν κάνει αγγειοπλαστική (μπαλόνι).

Αυτό συμβαίνει διότι το προστατευτικό φάρμακο για τη θρόμβωση που χορηγείται (κλοπιδογρέλη) δεν λειτουργεί και κατά συνέπεια δεν προστατεύεται ο άρρωστος.

Η πιθανότητα μάλιστα να το πάθει ο άρρωστος είναι ιδιαίτερα υψηλή και ανέρχεται σε ποσοστό 3,5 φορές περισσότερο. Η τελευταία αυτή μελέτη συμπληρώνει άλλες μελέτες που αναφέρονται στη μη δραστικότητα της ασπιρίνης, όσον αφορά την αναστολή της συγκόλλησης των αιμοπεταλίων που παρατηρείται σε ορισμένους ασθενείς.

Οι μελέτες αυτές φωτίζουν καλύτερα την παθογένεια (αιτία) των εμφραγμάτων και των εγκεφαλικών επεισοδίων και αποδεικνύουν ότι οι σοβαρότατες αυτές επιπλοκές δεν είναι αποτέλεσμα απλής μηχανικής βλάβης, αλλά γενικότερης διαταραχής του οργανισμού.

Σοβαροί κλινικοί καρδιολόγοι από ετών είχαν παρατηρήσει και επισημάνει ότι η στεφανιογραφία η οποία απεικονίζει τις στενώσεις των στεφανιαίων αρτηριών δεν προλέγει το μέλλον του αρρώστου.

Έτσι ασυμπτωματικοί ασθενείς που έχουν πολλές στενώσεις στις στεφανιαίες αρτηρίες της καρδιάς τους και είχαν χειρουργηθεί δεν είχαν καλύτερη επιβίωση σε σχέση με ανάλογους ασθενείς που δεν είχαν χειρουργηθεί. Οι παρατηρήσεις αυτές που στην αρχή φαινόντουσαν περίεργες, με την πάροδο των ετών και την ανάπτυξη της γονιδιακής ιατρικής γίνονται πλήρως κατανοητές.

Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι οι ασθενείς έχουν διαφορετικό γονιδιακό τύπο και διαφορετική συμπεριφορά όσον αφορά την εξέλιξή τους.

Η τάση που δημιουργείται στην Ιατρική σήμερα είναι η ανάπτυξη μίας νέας ειδικότητας στην καρδιολογία. Η ειδικότητα του κλινικού καρδιολόγου προληπτικής καρδιολογίας, ο οποίος όμως θα πρέπει να είναι εφοδιασμένος με γνώσεις και εκπαίδευση στη γονιδιακή ιατρική και τη φαρμακογενετική.

Ο καρδιολόγος αυτός θα είναι ο κατάλληλος ιατρός για να κατευθύνει τον άρρωστό του την ώρα που χρειάζεται προς τον Καρδιοχειρουργό ή γενικότερα προς την επεμβατική καρδιολογία.

Η μεγαλύτερη ίσως απογοήτευση για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας όταν έκανε τον απολογισμό του 20ου αιώνα που πέρασε ήταν η διαπίστωση ότι παρά την τεράστια ανάπτυξη της διαγνωστικής και της επεμβατικής καρδιολογίας η θνητότητα από τις καρδιοαγγειακές παθήσεις αντί να ελαττώνεται αυξανόταν σε όλες τις χώρες που δεν ελάμβαναν μέτρα πρόληψης κατά των καρδιαγγειακών παθήσεων.

Σήμερα αρχίζει να διαφαίνεται ότι οι χώρες που σέβονται την ανθρώπινη ζωή, με σύγχρονη νομοθεσία την προασπίζουν. Δυστυχώς, στη χώρα μας κανένας δεν γνωρίζει πόσοι ιατροί ή νοσοκομεία εφαρμόζουν τις κατευθυντήριες οδηγίες που για πολλές χώρες είναι υποχρεωτικές.

Κανένας δεν γνωρίζει πόσοι άρρωστοι υφίστανται καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις και εάν οι επεμβάσεις είναι δικαιολογημένες σύμφωνα με τα διεθνώς αποδεκτά και κυρίως ποια είναι τα αποτελέσματα αυτών των επεμβάσεων διαχρονικά.

Έτσι στην καθ-ημέρα πράξη χρησιμοποιείται η εμπειρία και οι δημοσιεύσεις άλλων χωρών, που σέβονται και προστατεύουν πραγματικά την ανθρώπινη ζωή, προκειμένου να ασκηθεί η σωστή ιατρική και στη χώρα μας.

Η διεθνής καρδιολογία είναι έτοιμη για το μεγάλο άλμα της φαρμακογενετικής και της γονιδιακής θεραπείας. Η ελληνική καρδιολογία επιστημονικά παρακολουθεί τις εξελίξεις, όμως η παντελής ανυπαρξία οποιουδήποτε προσανατολισμού στην υγεία, η ασύδοτη κερδοσκοπία και η έλλειψη παντελούς ελέγχου αναμφισβήτητα δεν την επηρεάζουν θετικά.

Κατ’ ανάγκη, ας ελπίσουμε σ’ ένα νέο καλύτερο χρόνο, αν και οι ενδείξεις δεν φαίνονται ιδιαίτερα αισιόδοξες.