Αθροιστική κεφαλαλγία: Συμπτώματα και θεραπεία

Η αθροιστική κεφαλαλγία ή αλλιώς, διεθνώς, cluster headache, είναι μία από τις πιο σημαντικές μορφές κεφαλαλγίας στον ενήλικο πληθυσμό. Το όνομά της προέρχεται από την εμφάνισή της σε χαρακτηριστικές περιόδους του χρόνου (πχ για μια περίοδο εβδομάδων ή μηνών ή κατά την άνοιξη), αποκτώντας έτσι αθροιστικό χαρακτήρα.

Πού οφείλεται η αθροιστική κεφαλαλγία;

Με βάση τα υπάρχοντα βιβλιογραφικά δεδομένα, η αθροιστική κεφαλαλγία οφείλεται στη μεταβολή των επιπέδων συγκεκριμένων ορμονών στο αίμα (π.χ. μελατονίνη, κορτιζόλη), αλλά και ουσιών που είναι απαραίτητες για την επικοινωνία των εγκεφαλικών κυττάρων μεταξύ τους (νευροδιαβιβαστές, π.χ. σεροτονίνη).

Ποια είναι τα συμπτώματα μίας αθροιστικής κεφαλαλγίας;

H αθροιστική κεφαλαλγία εμφανίζεται οξέως, συνήθως με πόνο που ξεκινά από το ένα μάτι και ενδέχεται να ακτινοβολεί στο υπόλοιπο κομμάτι της κεφαλής. Χαρακτηριστικά συνοδά συμπτώματα από το αυτόνομο νευρικό σύστημα είναι η ερυθρότητα του ματιού, το πρήξιμο του βλεφάρου, η δακρύρροια και η καταρροή ή συμφόρηση της μύτης.

H κεφαλαλγία αυτή διαρκεί συνήθως από 15 λεπτά – 3 ώρες, ενώ επαναλαμβάνεται κατά την ίδια ώρα της ημέρας για μία περίοδο ημερών εώς και εβδομάδων.

Υπάρχουν παράγοντες κινδύνου για την εκδήλωση μίας αθροιστικής κεφαλαλγίας;

Στην περίπτωση της αθροιστικής κεφαλαλγίας δεν υπάρχουν σαφείς παράγοντες κινδύνου για την εκδήλωσή της. Σε περιόδους εξάρσεων της κεφαλαλγίας ωστόσο, η έντασή της ενδέχεται να επιδεινωθεί από την κατανάλωση αλκοόλ.

Πώς γίνεται η διάγνωση της αθροιστικής κεφαλαλγίας;

Η διάγνωση της αθροιστικής κεφαλαλγίας βασίζεται στα χαρακτηριστικά για τη νόσο ενοχλήματα που περιγράφει ο ασθενής, αλλά και στα συμπτώματα που διαπιστώνει ο νευρολόγος κατά τη νευρολογική εξέταση. Στην περίπτωση που ο ασθενής περιγράφει άτυπα ενοχλήματα ή τίθεται η υποψία άλλης νόσου, ενδείκνυται η πραγματοποίηση απεικονιστικού ελέγχου με μαγνητική η αξονική τομογραφία.

Ποια είναι η θεραπεία της αθροιστικής κεφαλαλγίας;

Η θεραπευτική της αθροιστικής κεφαλαλγίας περιλαμβάνει την αντιμετώπιση των οξέων κρίσεων και τη προληπτική θεραπεία για την μείωση της συχνότητας εμφάνισής της:

Για την αντιμετώπιση των οξέων κρίσεων μπορεί να χρησιμοποιηθεί η χορήγηση οξυγόνου με μάσκα σε μεγάλη συγκέντρωση (συνήθως στο τμήμα επειγόντων περιστατικών) ή ειδικών φαρμάκων (τριπτάνες) σε μορφή spray ή ενέσιμη.

Ως προληπτικά φάρμακα μπορεί κατά περίπτωση να χρησιμοποιηθούν η κορτιζόνη (πρεδνιζόνη), το βαλπροϊκό οξύ, η βεραπαμίλη ή το λίθιο.