Ο δεκάλογος του λαμπερού χαμόγελου

Ο οδοντίατρος οφείλει όχι μόνο να θεραπεύει σωστά και μακροχρόνια τον ασθενή του έτσι ώστε η οδοντιατρική επιστήμη να λειτουργεί μετά τη θεραπεία, προληπτικά, αλλά ταυτόχρονα να αναδεικνύει και επί το λευκότερο το χαμόγελο του ασθενούς.

Οι αιτίες που προκαλούν δυσχρωμίες μπορεί με ενημέρωση και πρόληψη του ασθενούς να αποφευχθούν. Ακόμη και αν οι δυσχρωμίες είναι μόνιμες, ο οδοντίατρος έχει τη δυνατότητα με συντηρητικές μεθόδους γρήγορες και άμεσες να αλλάζει επί το λευκότερο το χρώμα των δοντιών με μόνιμο αποτέλεσμα.

Τα αίτια που προκαλούν δυσχρωμίες των δοντιών είναι:

• Το κάπνισμα, ιδιαίτερα όταν ο καπνιστής έχει τη συνήθεια πολλών τσιγάρων, πίπας ή πούρων.
• Ποτά, όπως καφές, τσάι, κόκκινο κρασί και αναψυκτικά ανθρακούχα.
• Έλλειψη βουρτσίσματος και νήματος ή ανεπαρκές βούρτσισμα και νήμα. Διότι τα υπολείμματα των τροφών όταν δεν καθαρίζονται ανελλιπώς πρωί – βράδυ θα δημιουργήσουν στα δόντια πλάκα (πέτρα) με αποτέλεσμα η δυσχρωμία των δοντιών να είναι εντονότερη.
• Τα σφραγίσματα, τα αμαλγάματα (μαύρα σφραγίσματα) μπορούν να προσδώσουν ένα γκριζόμαυρο χρώμα στα δόντια.
• Φάρμακα, βιταμίνες, συμπληρώματα διατροφής, χλωρεξιδίνη, μπορούν να προκαλέσουν χρώση στα δόντια. Εδώ πρέπει να διευκρινιστεί ότι η χρήση της χλωρεξιδίνης κρίνεται απαραίτητη από τους οδοντιάτρους και ιδιαίτερα τους περιοδοντολόγους για τη μείωση της φλεγμονής των ούλων, αλλά θα πρέπει κατά τη συγκεκριμένη περιορισμένη περίοδο που κάνουν χρήση οι ασθενείς να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με τη στοματική τους υγιεινή, έτσι ώστε να μην επέλθει μόνιμη δυσχρωμία.

Επίσης, αντιψυχωσικά ή αντισταμινικά φάρμακα όταν γίνεται χρήση για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αντιβιοτικά όπως η τετρακικλίνη και η δοξυκικλίνη, προκαλούν δυσχρωμίες στα δόντια των παιδιών ηλικίας κάτω των 8 ετών, ή όταν τα λαμβάνει η εγκυμονούσα μητέρα.

Ο Fe (σίδηρος), και βιταμίνες ή συμπληρώματα διατροφής όταν διαλύονται στο στόμα και είναι σε υγρή μορφή.

• Φθόριο. Υπερβολική χρήση φθορίου από φθοριούχες εφαρμογές, συμπληρώματα φθορίου όταν λαμβάνονται από το στόμα, διαλύματα ή οδοντόπαστες μπορεί να προκαλέσουν δυσχρωμίες στα δόντια. Θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι σε ασθενείς που πάσχουν από ξηροστομία π.χ. (λόγω χρήσης φαρμάκων ή έχουν υποβληθεί σε ακτινοβολία της κεφαλής ή του τραχήλου) κρίνεται απαραίτητη η συχνή χρήση φθορίου για αποφυγή του πολυτερηδονισμού των δοντιών.

Όλα αυτά πρέπει να γίνονται με καθοδήγηση του θεράποντος οδοντιάτρου.

• Η ηλικία. Όσο μεγαλώνει το άτομο και ιδιαίτερα μετά τα 35 – 40 αλλάζει το χρώμα των δοντιών ως αποτέλεσμα των διατροφικών συνηθειών, μικροκαταγμάτων ή αποτριβών των δοντιών.
• Το D.N.A. Το χρώμα των δοντιών καθορίζεται κληρονομικά. Γεννιούνται άνθρωποι με σκουρόχρωμα δόντια.
• Τραυματισμός. Όταν ένα παιδί χτυπήσει στα δόντια υπάρχει ενδεχόμενο εάν το χτύπημα είναι έντονο να διαταραχθεί ο σχηματισμός της αδαμαντίνης. Υπό την προϋπόθεση πάντα ότι δεν έχει γίνει η ανατολή των μονίμων δοντιών. Και στον ενήλικα ένα χτύπημα έντονο στα δόντια μπορεί να δημιουργήσει προσωρινή αιμορραγία του νεύρου των δοντιών με αποτέλεσμα την μετέπειτα δυσχρωμία του.
• Τα απονευρωμένα δόντια ή δόντια που έχει επέλθει νέκρωση του νεύρου , καθίστανται δυσχρωμικά και συνήθως σκουρόχρωμα.

Στις περιπτώσεις (ηλικία, D.N.A., τραυματισμό, απονευρωμένα ή νεκρά δόντια, φάρμακα), ο οδοντίατρος οφείλει και πρέπει να απεγκλωβίσει τον ασθενή του από τα να αισθάνεται άσχημα για το χαμόγελό του, προσφέροντάς τους λύσεις αισθητικές ανώδυνες, συντηρητικές και άμεσες όπως λευκάνσεις με Laser και μασελάκια και ακόμα περισσότερο ανώδυνες άμεσες και μόνιμες με όψεις ρητίνης ή πορσελάνης.

Γιατί ο οδοντίατρος σήμερα μπορεί να είναι δίπλα στον ασθενή του όχι μόνο για τη θεραπεία και αποκατάσταση της στοματικής του υγείας αλλά και για να του δώσει το χαμόγελό του.