Αδιαμφισβήτητα, η τρίτη ηλικία  αποτελεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού των ασθενών στην κλινική πράξη. Πιο συγκεκριμένα αναφερόμαστε σε μια πληθώρα χρόνιων νοσημάτων, τα οποία προέρχονται από την πάροδο του χρόνου, όπως η αρθρίτιδα, αυτοάνοσα νοσήματα επίσης , αλλά και νευρολογικά νοσήματα ,καρδιαναπνευστικά όπως και μυοσκελετικές κακώσεις.

Κρίνεται αναγκαία λοιπόν η φυσικοθεραπευτική παρέμβαση για την καλύτερη διαχείριση και αντιμετώπιση των κλινικών αυτών περιστατικών σε πλαίσιο συντήρησης αλλά και βελτίωσης. Ειδικότερα, παρακάτω αναφέρονται βασικά πλαίσια στο κομμάτι της γηριατρικής αποκατάστασης.

  • Λήψη ενός ορθού και επαρκούς ιστορικού
  • Εφαρμογή  τεχνικών δια των χειρών για την κινησιοθεραπεία και σπανιότερα για τη μάλαξη
  • Χρήση εξοπλισμού όπως περιπατητήρες, μπάλες, λάστιχα, ράβδοι άνω άκρων
  • Χρήση ρευμάτων αναλγησίας

Επιπροσθέτως, είναι απαραίτητο να δοθεί έμφαση σε ασκήσεις βελτίωσης της ισορροπίας ακολουθώντας το ασκησιολόγιο OTAGO. Κατά τη διάρκεια των ασκήσεων αυτών χρειάζεται μόνο μια καρέκλα ή μια κουπαστή όπου ο ασθενής στηρίζει τα άνω άκρα του. Επειτα εκτελεί μονοποδικές στηρίξεις, ημικαθίσματα εφόσον είναι ικανός και μια σειρά ασκήσεων με στόχο την προοδευτική βελτίωση της ισορροπίας. Η επανεκπαίδευση ενός καλού ισορροπιστικού προτύπου είναι και ένας ανασταλτικός παράγοντας για την πρόληψη των πτώσεων των ηλικιωμένων και τους επακόλουθους τραυματισμούς τους.

Είναι ακόμη χρήσιμες οι ασκήσεις νευρομυικού συντονισμού με τη χρήση διάφορων εργαλείων όπως για παράδειγμα με ένα μπαστούνι αλλά και ασκήσεις νευρομυικής συναρμογής.

Συχνά οι γηριατρικοί ασθενείς δεν αντιλαμβάνονται τα παραγγέλματα του θεραπευτή, οπότε η χρήση καθρέφτη για να υπάρχει η κατάλληλη ανατροφοδότηση αλλά και η επίδειξη της άσκησης από τον ίδιο τον φυσικοθεραπευτή υποβοηθά ιδιαίτερα την εξέλιξη του θεραπευτικού προγράμματος.

Είναι ευνόητο οτι οι ηλικιωμένοι ασθενείς συχνά παρουσιάζουν γνωσιακά προβλήματα και δεν είναι ιδιαίτερα συνεργάσιμοι για τη θεραπεία τους. Επομένως ο εκάστοτε φυσικοθεραπευτής χρειάζεται να οπλιστεί με υπομονή και κατανόηση.

Τέλος είναι απαραίτητο να υπάρχει συνεργασία του φυσικοθεραπευτή με την υπόλοιπη διεπιστημονική ομάδα, η οποία απαρτίζεται απο ψυχολόγο, εργοθεραπευτή, κοινωνικό λειτουργό και ιατρό.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Κουραμπιέδες, μελομακάρονα και μια αίσθηση ανεκπλήρωτου
Το πρώτο και μοναδικό βιο - ομοειδές φάρμακο για την πολλαπλή σκλήρυνση μπαίνει στις ΗΠΑ
Ι. Βαρδακαστάνης: Το αναπηρικό κίνημα συνεχίζει να αγωνίζεται και να διεκδικεί