Τα παιδιά που επέζησαν από λεμφοβλαστική λευχαιμία έχουν αυξημένο κίνδυνο να νοσήσουν και από άλλες μορφές καρκίνου, τις επόμενες δεκαετίες μετά την εκδήλωση της νόσου, σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας έρευνας.

Στην έρευνα εξετάστηκαν 2.169 άνθρωποι, το διάστημα από το 1967 έως το 1998, που είχαν ακολουθήσει αγωγή για οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Τα συμπτώματά τους είχαν υποχωρήσει εντελώς ,ενώ η υγεία τους παρακολουθήθηκε για διάστημα 19 ετών.

Όπως γράφουν οι ερευνητές στο περιοδικό ‘Journal of the American Medical Association’, από την έρευνα φάνηκε ότι η κατηγορία αυτή παρουσίαζε αυξημένο κίνδυνο κατά 13,5% για εμφάνιση και άλλων σοβαρών μορφών καρκίνου, σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό.

Η εμφάνιση τέτοιων μορφών καρκίνου είχε αυξητικές τάσεις στα επόμενα τριάντα χρόνια από τον τερματισμό της θεραπείας. Από τους 1290 ασθενείς που παρουσίασαν ίαση από τη λευχαιμία ποσοστό 10% παρουσίασε αργότερα άλλου είδους καρκίνο.

Ο κίνδυνος παρουσίαζε σχετική αύξηση μετά τα 20 χρόνια από την ίαση. Όπως δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Dr. Nobuko Hijiya , όλο και περισσότεροι ασθενείς ζούνε περισσότερο λόγω των βελτιώσεων στη θεραπεία της λευχαιμίας.

Η οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία είναι ο πιο σύνηθης τύπος παιδικού καρκίνου και ένας από τους περισσότερο ιάσιμους. Από τους ασθενείς επιβιώνει ποσοστό 80%. Η πλειοψηφία των καρκίνων που παρουσιάζονται αργότερα ανταποκρίνεται καλά στη θεραπεία, όπως το μηνιγγίωμα ή ορισμένες μορφές καρκίνου του δέρματος.

Ωστόσο άλλες μορφές είναι πολύ σοβαρές.

Σύμφωνα με τον ερευνητή της συγκεκριμένης εργασίας, η έρευνα υπογραμμίζει την ανάγκη παρακολούθησης της υγείας των παιδιών για πολλά χρόνια μετά την προσβολή από λευχαιμία.

Ο ίδιος ερευνητής προσθέτει ότι ενδέχεται να εμπλέκονται γενετικοί παράγοντες στην προσβολή από άλλες μορφές καρκίνου ενώ πιθανή αιτία ίσως είναι και ότι παλαιότερα οι χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες ήταν πιο ΄βαριές’ σε σχέση με τις σύγχρονες.

Πηγές:
‘Journal of the American Medical Association’

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Ποια είναι τα οφέλη του πράσινου τσαγιού
Να τρέχω με τις φτέρνες ή με τις μύτες των δαχτύλων του ποδιού;
Σύσταση για διακοπή των ινσουλινοεκκριτικών φαρμάκων πριν από την επέμβαση