Το μη φιλικό διαζύγιο μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ενός παιδιού για κρυολογήματα στην ενήλικο ζωή, αναφέρει νέα έρευνα.

Ο Michael Murphy του Carnegie Mellon University στο Pittsburgh δήλωσε ότι οι στρεσογόνες εμπειρίες στην έναρξη της ζωής επηρεάζουν τις φυσιολογικές και φλεγμονώδεις διαδικασίες που αυξάνουν τον κίνδυνο για φτωχότερη υγεία και χρόνια νόσο.

Πρόσθεσε ότι η έρευνα φέρνει ένα βήμα πιο κοντά την κατανόηση του πώς το οικογενειακό στρες στην παιδική ηλικία μπορεί ενδεχομένως να επηρεάσει την ευαισθησία ενός παιδιού σε νόσο 20-40 χρόνια αργότερα.

Η έρευνα ανακάλυψε ότι παιδιά των οποίων οι γονείς χωρίζουν και δεν επικοινωνούν μεταξύ τους έχουν αυξημένο κίνδυνο για κρυολογήματα ως ενήλικες.

Η έρευνα περιέλαβε περισσότερους από 200 υγιείς ενήλικες που εκτέθηκαν σε κοινό ιό κρυολογήματος. Όσοι είχαν γονείς που ζούσαν χωριστά και δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους όταν οι συμμετέχοντες ήταν παιδιά είχαν υπερτριπλάσιες πιθανότητες να εμφανίζουν κρυολογήματα σε σχέση με αυτούς των οποίων οι γονείς παρέμεναν μαζί.

Ενώ η έρευνα ανακάλυψε σχέση μόνο, που δεν αποδείχτηκε αιτιατή, μια πιθανή αιτία είναι η αυξημένη φλεγμονή ως ανταπόκριση σε ιογενείς λοιμώξεις.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ενήλικες των οποίων οι γονείς χώρισαν όταν αυτοί ήταν παιδιά αλλά συνέχισαν να έχουν επικοινωνία δεν είχαν αυξημένο κίνδυνο κρυολογημάτων.

Σημειώνουν ότι τα αποτελέσματα δείχνουν το ανοσοποιητικό σύστημα ως σημαντικό φορέα μακροπρόθεσμης αρνητικής επίδρασης της οικογενειακής διαμάχης στα πρώτα χρόνια ζωής.

Υποδεικνύουν επίσης ότι δεν είναι ίδια όλα τα διαζύγια. Η συνεχιζόμενη επαφή μεταξύ των γονέων μπορεί ενδεχομένως να εμποδίσει επιβλαβείς επιπτώσεις του χωρισμού στο μονοπάτι υγείας των παιδιών.

Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο Proceedings of the National Academy of Sciences.

Πηγές:
Proceedings of the National Academy of Sciences.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
ΠΟΥ: Περίπου 51 εκατομμύρια ζωές σώθηκαν στην Αφρική λόγω των εμβολιασμών τα τελευταία 50 χρόνια
ΗΠΑ: Δεύτερη μεταμόσχευση νεφρού γενετικά τροποποιημένου χοίρου σε ασθενή
Αγχώδης τύπος προσκόλλησης: Πώς επηρεάζονται οι σχέσεις