Σε νέα ανάλυση για τον κίνδυνο αυτοκτονίας, ερευνητές του University of Utah εντόπισαν περισσότερα από 20 γονίδια που θα μπορούσαν να έχουν ρόλο σε αυτού τους είδους τον θάνατο. Η έρευνα ανακάλυψε επίσης σημαντικές γενετικές συσχετίσεις με ψυχικές νόσους που συνδέονται με την αυτοκτονία, όπως διπολική διαταραχή, σχιζοφρένεια και αυτισμό.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η έρευνα δείχνει ότι ο θάνατος από αυτοκτονία είναι μερικώς κληρονομικός και ότι υπάρχει σε οικογένειες ανεξάρτητα από την επίδραση κοινού περιβάλλοντος. Ο εντοπισμός αυτών των γενετικών παραγόντων κινδύνου, δήλωσαν θα μπορούσε να οδηγήσει σε καλύτερους τρόπους πρόληψης του ποιος ενδεχομένως έχει κίνδυνο να αυτοκτονήσει.

Αν και το στρες, η μοναξιά, οικονομικές δυσκολίες, παιδικό τραύματα και άλλα θέματα που συνδέονται με το περιβάλλον του ανθρώπου μπορούν να συμβάλλουν στην απόπειρα αυτοκτονίας, επιστήμονες από παλιά εικάζουν ότι άλλοι παράγοντες πρέπει να εμπλέκονται.

Προηγουμένως, η ερευνητική ομάδα είχε εντοπίσει 4 γενετικές ποικιλομορφίες που θα μπορούσαν να εντείνουν τον κίνδυνο αυτοκτονίας με βάση στενή εξέταση 43 οικογενειών υψηλού κινδύνου.

Ο Docherty και η ομάδα του χρησιμοποίησαν τεχνολογία υπολογιστών για να αναλύσουν εκατομμύρια ποικιλομορφίες στο DNA σε  3.413 δείγματα. Ορισμένοι από αυτούς που είχαν πεθάνει από αυτοκτονία είχαν οικογενειακό ιστορικό ενώ άλλοι όχι.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο δείγμα στο θέμα αυτό. Τα δείγματα συγκρίθηκαν με DNA  14,000 ανθρώπων που δεν πέθαναν από αυτοκτονία.

Με τη μέθοδο GWAS οι ερευνητές εστίασαν σε γενετικές ποικιλομορφίας γνωστές ως SNP, που είναι αναγκαία κομμάτια του γενετικού κώδικα.

Εκατομμύρια SNP, τους βοήθησαν να εντοπίσουν 22 γονίδια που πιθανόν εμπλέκονται με αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας, τα οποία βρίσκονται σε 4 χρωμοσώματα.

Στη συνέχεια, υπολόγισαν τις αυτοκτονίες σε σχέση με γενετικό κίνδυνο για άλλα προβλήματα, για να διαπιστώσουν αν άνθρωποι που αυτοκτόνησαν μπορεί ενδεχομένως να είχαν κίνδυνο για παθήσεις που δεν φαίνονταν στον ιατρικό τους φάκελο.

Άνθρωποι που αυτοκτόνησαν είχαν σημαντικά αυξημένο γενετικό κίνδυνο για παρορμητικότατα, σχιζοφρένεια και μείζονα κατάθλιψη.

Ωστόσο, οι ερευνητές τονίζουν ότι γενετικοί παράγοντες είναι μόνο ένας από τους πολλούς παράγοντες που οδηγούν σε αυτοκτονία.  Συνήθως χρειάζεται χείμαρρος γεγονότων, δήλωσε ερευνητής. Αυτός ο χείμαρρος θα μπορούσε να περιλαμβάνει γενετική προδιάθεση σε συνδυασμό με ψυχική νόσο που δεν αντιμετωπίζεται θεραπευτικά ή αντιμετωπίζεται πλημμελώς, χρήση ουσιών, δυσκολίες της καθημερινότητας όταν ο εγκέφαλος δεν λειτουργεί καλά και τελικά ακόμα ένα στρεσογόνο γεγονός, όπως ο χωρισμός με τον σύντροφο.

H έρευνα δημοσιεύτηκε στο American Journal of Psychiatry.

 

 

Πηγές:
American Journal of Psychiatry.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
ΠΟΥ: Εντοπίστηκε ιός γρίπης των πτηνών σε αγελαδινό γάλα
Δεκάδες μεταλλάξεις του ιού της Covid σε άντρα που νοσούσε από κορωνοϊό για 1,5 χρόνο
Επίσκεψη Γεωργιάδη σε υγειονομικές μονάδες σε Κοζάνη και Φλώρινα