Ποιοί χειρουργούνται σε ιδιωτικό και ποιοί σε δημόσιο νοσοκομείο στην Ελλάδα της κρίσης

Νεότεροι, με πιο υψηλό εισόδημα και μικτή ασφάλιση Υγείας, είναι οι Έλληνες ασθενείς που επιλέγουν ιδιωτικό νοσοκομείο για να χειρουργηθούν.

Ακόμη και στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, φαίνεται πως ικανοποιούνται από την ποιότητα των υπηρεσιών Υγείας, τόσο στα δημόσια όσο και στα ιδιωτικά νοσοκομεία.

Στα νοσοκομεία του ΕΣΥ καταλήγουν ασθενείς που χρειάζονται πιο περίπλοκες επεμβάσεις, στοιχείο που συνδέεται με τον επείγοντα χαρακτήρα των εφημεριών.

Τα παραπάνω προκύπτουν από μελέτη επιστημόνων των νοσοκομείων “Λαϊκό” και “Υγεία”, η οποία παρατίθεται πιο κάτω. Την υπογράφουν οι Δ. Σχίζας, Αδ. Μιχαλίνος, Πρ. Καναβίδης, Γ. Καραολάνης, Ειρ. Λιδωρίκη και Δ. Μωρής από την Α' Πανεπιστημιακή Χειρουργική Κλινική του νοσοκομείου “Λαϊκό” και Αθ. Σιούλας από το θεραπευτήριο “Υγεία”.

Σύμφωνα με τη συντακτική ομάδα, η διεθνής εμπειρία δείχνει πως η επιδείνωση των υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης αποτελεί μία πολύ κοινή επίπτωση σε συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής κρίσης.

Ο ακριβής μηχανισμός αυτής της επιδείνωσης ποικίλλει ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες κάθε συστήματος, τις κυβερνητικές και διοικητικές πολιτικές και τις τοπικές επιδημιολογικές συνθήκες.

Σκοπός της μελέτης ήταν να αξιολογηθεί η επίδρασης της ελληνικής κρίσης στο προφίλ και τα ποσοστά ικανοποίησης των ασθενών που αναζητούν χειρουργικές υπηρεσίες σε δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία.

Η έρευνα διεξήχθη με ερωτηματολόγιο σχετικά με την ποιότητα της υγειονομικής περίθαλψης και την ικανοποίηση των ασθενών σε ιδιωτικό και δημόσιο (πανεπιστημιακό) νοσοκομείο.

Από τα ευρήματα προκύπτουν σημαντικές διαφορές μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, σχετικά με την εθνικότητα, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση και τις παθήσεις. Οι ασθενείς που καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα είναι νεότεροι, με υψηλότερη κοινωνικοοικονομική θέση.

Προσδοκίες

Οι προσδοκίες των ασθενών πριν από τη θεραπεία είναι χαμηλότερες στον δημόσιο τομέα, όσον αφορά μία σειρά από δείκτες, αλλά η ικανοποίηση των ασθενών είναι παρόμοια.

Ακόμη και στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, οι Έλληνες ασθενείς φαίνεται να ικανοποιούνται από την ποιότητα των υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης τόσο στα δημόσια όσο και στα ιδιωτικά νοσοκομεία.

Παρά τους περιορισμούς της μελέτης σχετικά με την επιλογή του πληθυσμού, η επιστημονική ομάδα εκτιμά πως τα ευρήματα θα μπορούσαν να προκαλέσουν μία πιο αναλυτική έρευνα, προκειμένου να ευαισθητοποιήσουν τους φορείς στη χάραξη πολιτικής Υγείας.

Συνολικά, διανεμήθηκαν 200 ερωτηματολόγια στο δημόσιο νοσοκομείο και 150 σε ιδιωτικό, σε ένα διάστημα τριών μηνών και ελήφθησαν 173 απαντήσεις από την πρώτη ομάδα και 125 από τη δεύτερη.

Νεότεροι

Οι ασθενείς που νοσηλεύτηκαν στο ιδιωτικό νοσοκομείο ήταν νεότεροι, με ανώτατο εκπαιδευτικό επίπεδο και υψηλότερο μηνιαίο εισόδημα. Περισσότεροι από τους μισούς έχουν τουλάχιστον δευτεροβάθμια εκπαίδευση και μισθό πάνω από 1.000 ευρώ.

Σχεδόν το 40% απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα, το 60% έχει μικτή ασφάλιση Υγείας (δημόσια και ιδιωτική).

Στον αντίποδα, μόνο το 11,5% ασθενών που νοσηλεύτηκαν σε δημόσιο νοσοκομείο εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα και από αυτούς μόλις το 2,3% έχουν μικρή ασφάλιση.

Οι ασθενείς που εισήχθησαν στο δημόσιο νοσοκομείο είναι πιο πιθανό να υποβληθούν σε περίπλοκες επεμβάσεις (35,2%, έναντι 28,8% του ιδιωτικού). Αυτό θα μπορούσε να αποδοθεί εν μέρει στον επείγοντα χαρακτήρα πολλών εισαγωγών στο δημόσιο νοσοκομείο.

Επιπτώσεις

Η λιτότητα έχει επίπτωση σε όλους τους κοινωνικοοικονομικούς δείκτες και τους δείκτες ποιότητας της Υγείας. Οδηγεί σε υψηλότερη νοσηρότητα, η οποία σχετίζεται με τη νόσο, λιγότερη χρήση των υπηρεσιών Υγείας και επιδείνωση της γενικής κατάστασης της υγείας του πληθυσμού.

Εκτός από τα γενικά επακόλουθα, η οικονομική κρίση επηρεάζει κάθε ιατρική ειδικότητα με διαφορετικούς τρόπους. Μελέτες στην Ελλάδα και την Ισπανία έδειξαν ότι η επιδείνωση των κοινωνικο - οικονομικών δεικτών συσχετίζεται με υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων και συναφών παραγόντων κινδύνου.

Οδηγεί, επίσης, σε επιδείνωση της ψυχικής υγείας και αύξησης της αυτοκτονίας, επιδείνωση της περιγεννητικής και την αναπαραγωγική υγεία και αύξηση των μολυσματικών και σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών.

Έχει αναφερθεί αύξηση της χρήσης φαρμάκων χωρίς ιατρική συνταγή και συμβουλή, με άγνωστα αποτελέσματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα της θεραπείας των κοινών ασθενειών.