Αγγλικός όρος

brain death

Ορισμός

Η παύση της εγκεφαλικής λειτουργίας. Στα κριτήρια για να αποφασισθεί εάν ο εγκέφαλος είναι νεκρός περιλαμβάνονται η απουσία ανταπόκρισης στα ερεθίσματα, η απουσία όλων των αντανακλαστικών, η απουσία αναπνοών και ένα ισοηλεκτρικό ηλεκτροεγκεφαλογράφημα το οποίο για 30 τουλάχιστον λεπτά δεν θα μεταβληθεί ως απάντηση σε ακουστικά ερεθίσματα ή ερεθίσματα πόνου. Άλλα κριτήρια που χρησιμοποιούνται περιλαμβάνουν την έλλειψη των προσαγωγών ηλεκτρικών δυναμικών που εκλύονται από τον εγκέφαλο, την έλλειψη πρόσληψης ισοτόπου κατά τη διάρκεια των εγκεφαλικών σαρώσεων ή απουσία εγκεφαλικής αιμάτωσης σε ηχογράφημα Doppler.

Προτού γίνει η παραπάνω διάγνωση, δύο ιατροί πρέπει να εξετάζουν τα ιατρικά αρχεία, εκ των οποίων ο ένας πρέπει να έχει εμπειρία στη φροντίδα ασθενών με σοβαρές εγκεφαλικές βλάβες. Στη συγκεκριμένη εξέταση, δεν είναι φρόνιμο να συμμετέχουν ιατροί που σχετίζονται με διαδικασίες μεταμόσχευσης. Σε περίπτωση που ο ασθενής είναι δωρητής οργάνων, το σώμα του για ένα βραχύ χρονικό διάστημα πρέπει να διατηρηθεί «ζωντανό» με συσκευές υποστήριξης ζωής.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα φάρμακα (π.χ. βαρβιτουρικά, μεθακουαλόνη, διαζεπάμη, μεκλοκουαλόνη, μεπροβαμικό, τριχλωροαιθυλένιο) μπορεί να δημιουργήσουν εγκεφαλογραφήματα με σύντομες ισοηλεκτρικές περιόδους. Επίσης, ως αιτία του επιφαινόμενου εγκεφαλικού θανάτου πρέπει να αποκλειστεί η υποθερμία.

ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: Ο προσδιορισμός του εγκεφαλικού θανάτου έχει τόσο ιατρικές όσο και νομικές επιπτώσεις. Θέτει το κριτήριο για την αφαίρεση των μηχανημάτων υποστήριξης ζωής από τα άτομα που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση και η εγκεφαλική τους λειτουργία δεν μπορεί πλέον να μετρηθεί. Την ίδια στιγμή, μπορεί να ξεκινήσει μια συζήτηση με τα μέλη της οικογένειας του αποθανόντος σχετικά με τη δωρεά των οργάνων. Προς το παρόν, οι άνθρωποι που έχουν καθορίσει χωρίς αμφιβολία ότι θα ήθελαν να δωρίσουν τα όργανά τους μετά το θάνατο τους, συνιστούν ένα πολύ μικρό μέρος του πληθυσμού. Η πλειοψηφία όσων πεθαίνουν δεν έχουν προσχεδιάσει τη δωρεά οργάνων, ενώ ορισμένοι (π.χ. εκείνοι που πεθαίνουν από τραύματα) μπορεί να μην έχουν ποτέ το ενδεχόμενο μιας ζώσας διαθήκης, μιας οδηγίας προς τους ιατρούς ή σχέδια για τη δωρεά οργάνων. Οι συζητήσεις με τα μέλη της οικογένειας στη περίοδο αμέσως μετά το θάνατο μπορεί να είναι συναισθηματικά δύσκολη τόσο για τους επαγγελματίες της υγείας όσο και για τους θρηνούντες.

Επειδή ο εγκεφαλικός θάνατος διαφέρει από εκείνον της καρδιάς, των πνευμόνων ή άλλων εσωτερικών οργάνων, τα μέλη της οικογένειας συχνά συγχέουν την έννοιά του. Μπορεί να αναρωτιούνται για ποιον λόγο συνεχίζουν να υπάρχουν ενδείξεις καρδιακής δραστηριότητας ή αποτελεσματικού μηχανικού αερισμού. Είναι σημαντικό για τους επαγγελματίες υγείας να είναι σε θέση να εξηγήσουν τη διαφορά του εγκεφαλικού θανάτου από την παύση των άλλων ζωτικών λειτουργιών. Στον εγκεφαλικό θάνατο, ο αποθανών ενδέχεται να συνεχίζει να έχει ενεργό καρδιακό ρυθμό, αλλά δεν έχει την ικανότητα να σκέπτεται, να βλέπει, να ακούει, να αισθάνεται, να εκφράζει τον εαυτό του ή τον εαυτό της ή να αλληλεπιδρά νευρολογικά με τον περιβάλλοντα χώρο. Ο παλμός και η αναπνοή του εγκεφαλικά νεκρού ατόμου μπορεί να διατηρηθεί τεχνητά για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Το κεντρικό νευρικό σύστημα έχει ήδη αποτύχει. Σε περίπτωση που έχει αναφερθεί η δωρεά οργάνων, κάποιος έμπειρος σύμβουλος εκπαιδευμένος στο συγκεκριμένο πεδίο πρέπει να το συζητήσει με τον πλησιέστερο συγγενή και να τον βοηθήσει στη διεκπεραίωση των απαραίτητων διευθετήσεων.

Για ορισμένες οικογένειες, η δωρεά οργάνων από τον αποθανόντα παρέχει το νόημα που είναι αναγκαίο να υπάρχει τη στιγμή εκείνη της απερίγραπτης απώλειας. Εάν απαιτείται χρόνος για κάποιο σημαντικό και αγαπημένο πρόσωπο να είναι μαζί με τον ασθενή προτού αυτός ή αυτή αποδεσμευτεί από τα μηχανήματα υποστήριξης ζωής, ενημερώστε τους εμπλεκόμενους ιατρούς να διευθετήσουν το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Το παραπάνω, συχνά βοηθά τις οικογένειες. Εάν κάποιο στενό οικογενειακό μέλος δεν μπορεί να παρευρεθεί και η οικογένεια ανησυχεί για το θέμα αυτό, μπορεί να βοηθήσει η ύπαρξη μιας φωτογραφίας του/της ασθενούς αφότου έχει αποβιώσει, ώστε να μοιραστεί με τους υπόλοιπους. Μετά την αφαίρεση των μηχανημάτων υποστήριξης της ζωής, πρέπει να δώσετε κάποιον ιδιωτικό χρόνο για την οικογένεια ώστε να βρεθεί με τον αποβιώσαντα, και να τους υποστηρίξετε εάν είναι απαραίτητο. Πέρα από την υποστήριξη και την παρηγοριά που παρέχει το επαγγελματικό προσωπικό, ενώ συχνά πνευματική υποστήριξη στους επιζήσαντες μπορεί να προσφέρει ο ιερέας του νοσοκομείου ή ο ιερέας, ραββίνος, λειτουργός ή πάστορας του ασθενούς ή της οικογένειας.

Κύριος όρος

death