Αγγλικός όρος

pregnancy

Ορισμός

Η ανάπτυξη ενός εμβρύου στο σώμα της γυναίκας μετά από επιτυχή σύλληψη. Η μέση διάρκεια της κύησης ανέρχεται περίπου σε 280 μέρες. Ο υπολογισμός της πιθανής ημερομηνίας του τοκετού βασίζεται στην πρώτη μέρα της τελευταίας εμμήνου ρύσης.

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ: Περίπου 7 εκατομμύρια Αμερικανίδες κυοφορούν κάθε χρόνο και σχεδόν τα δύο τρίτα από αυτές τις κυήσεις καταλήγουν στην γέννηση ενός ζώντος βρέφους. Το 2002 στις Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν 4.021.726 τοκετοί.

ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Τα υποθετικά και πιθανά συμπτώματα είναι αυτά που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη, αλλά μπορεί και να οφείλονται και σε άλλες αιτίες, όπως στην χορήγηση αντισυλληπτικών φαρμάκων. Τα υποθετικά συμπτώματα, περιλαμβάνουν την αμηνόρροια, την ναυτία και τον έμετο, την τάση των μαστών, την συχνοουρία, την κόπωση, το μητρικό χλόασμα, την υπεραιμία του κόλπου (σημείο Chadwick) και τις εμβρυϊκές κινήσεις. Τα πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν την αύξηση της περιφέρειας της κοιλιάς, την ψηλάφηση του περιγράμματος του εμβρύου, την μαλθακή σύσταση του κατώτερου τμήματος της μήτρας (σημείο Hegar), την μαλθακή σύσταση του τραχήλου (σημείο Goodell) και τις α-νοσοδιαγνωστικές δοκιμασίες εγκυμοσύνης. Τα θετικά σημεία και συμπτώματα της εγκυμοσύνης είναι η ακρόαση των εμβρυϊκών καρδιακών ήχων, οι εμβρυϊκές κινήσεις του εμβρύου που γίνονται αισθητές από τον εξεταστή και η απεικόνιση του εμβρύου στον υπέρηχο.

ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ: Η κυοφορούσα γυναίκα υποβάλλεται σε πολλές φυσιολογικές αλλαγές που σχετίζονται με την αύξηση των επιπέδων των οιστρογόνων και της προγεστερόνης και τις απαιτήσεις του αναπτυσσόμενου εμβρύου. Κάθε οργανικό σύστημα της μητέρας ανταποκρίνεται σε αυτές τις αλλαγές.

Αναπαραγωγικό σύστημα: Οι αλλαγές του μεγέθους, της μορφής και της σύστασης της μήτρας περιλαμβάνουν την αύξηση της μυϊκής μάζας της μήτρας με την πάροδο των μηνών της εγκυμοσύνης. Ως συνέπεια της αύξησης των επιπέδων των οιστρογόνων και της προγεστερόνης, ο τράχηλος και το κατώτερο τμήμα της μήτρας αποκτούν μαλθακή σύσταση. Οι κολπικές εκκρίσεις αυξάνουν και το pH γίνεται περισσότερο όξινο (pH = 3,5-6). Η αλλαγή του κολπικού pH εμποδίζει την επιβίωση και τον πολλαπλασιασμό των βακτηρίων. Παρόλα αυτά, προάγει την ανάπτυξη λοίμωξης από Candida albicans. Ο κόλπος επιμηκύνεται, καθώς ο τράχηλος επεκτείνεται προς την πυελική κοιλότητα και ο βλεννογόνος αυξάνει το πάχος του με την αύξηση των εκκρίσεων, της αγγείωσης και της ελαστικότητας.
Αλλαγές των μαστών: Οι μαστοί μεγαλώνουν, γίνονται ευαίσθητοι και πιο οζώδεις. Η θηλαία άλω σκουραίνει, οι θηλές γίνονται πιο ευαίσθητες και επηρμένες και τα φυμάτια του Montgomery μεγεθύνονται. Κατά την διάρκεια του τελευταίου τριμήνου μπορεί να προκληθεί έκκριση πρωτογάλατος, καθώς οι μαστοί προετοιμάζονται για την γαλουχία.
Ενδοκρινείς αδένες: Το μέγεθος και η δραστηριότητα του θυρεοειδούς αδένα αυξάνει σημαντικά. Η θυρεοσφαιρίνη και τα επίπεδα τριιωδοθυρονίνης αυξάνουν, ενώ τα επίπεδα της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης ελαττώνονται ελαφρώς. Αυτές οι μεταβολές επιτρέπουν στην έγκυο γυναίκα να ανταποκριθεί στις ενδοκρινικές ανάγκες που προκύπτουν από το αναπτυσσόμενο έμβρυο και στις άλλες αλλαγές του σώματος που λαμβάνουν χώρα κατά την εγκυμοσύνη. Η δραστηριότητα της υπόφυσης αυξάνει. Οι πλακουντιακές ορμόνες αναστέλλουν την ωορρηξία και υποστηρίζουν την ανάπτυξη του ωχρού σωματίου.
Καρδιαγγειακές αλλαγές: Ο περιφερικός όγκος αίματος αυξάνεται σταδιακά σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, φτάνοντας το μέγιστο όγκο του στο μέσο του τρίτου τριμήνου. Αν και ο αριθμός των ερυθρών αιμοσφαιρίων αυξάνεται κατά 30%, η 50% αύξηση του όγκου του αίματος δημιουργεί την ψευδαίσθηση αναιμίας. Τα αυξημένα επίπεδα των παραγόντων πήξης VII, VIII, ΙΧ και Χ προάγουν την πηκτικότητα. Η καρδιακή συχνότητα αυξάνεται, μαζί με τον καρδιακό όγκο παλμού. Η αρτηριακή πίεση στο μέσο του τρίτου τριμήνου μπορεί να είναι ελαφρώς χαμηλότερη από το φυσιολογικό, αλλά βασικά παραμένει ανεπηρέαστη.
Σκελετικό σύστημα: Η χαλαρότητα και αυξημένη κινητικότητα των πυελικών αρθρώσεων εκφράζεται με το χήνειο βάδισμα της εγκυμοσύνης. Καθώς προχωρά η κύηση, το κέντρο βάρος της γυναίκας μετατοπίζεται και η οσφυϊκή καμπυλότητα αυξάνει, για να αντιρροπήσει το αυξανόμενο πρόσθιο βάρος της μήτρας. Τα προβλήματα με την τερηδόνα μπορεί να επιδεινωθούν κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά μπορούν να αποτραπούν με στοματικές πλύσεις (όπως η χλωρεξιδίνη), τακτικό βούρτσισμα και την χρήση οδοντικού νήματος.
Αναπνευστικό σύστημα: Οι επιδράσεις της προγεστερόνης στους λείους μυς περιλαμβάνουν την ελάττωση της αντίστασης των αεραγωγών, η οποία δίνει την δυνατότητα στην γυναίκα να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες οξυγόνου, επιτρέποντας μια κατά 30-40% αύξηση του αναπνεόμενου όγκου αέρα και μια κατά 15-20% αύξηση της κατανάλωσης οξυγόνου. Οι επιδράσεις των οιστρογόνων περιλαμβάνουν το οίδημα και την συμφόρηση του ρινικού βλεννογόνου, η οποία εκφράζεται με την ρινική αιμορραγία και την ρινική συμφόρηση.
Γαστρεντερικό σύστημα: Η ναυτία και ο έμετος είναι το πιο συχνό μεμονωμένο σύμπτωμα του πρώτου τριμήνου. Η ελαττωμένη κινητικότητα που οφείλεται στην προγεστερόνη συνεισφέρει στην εμφάνιση συμπτωμάτων οπισθοστερνικού άλγους ή καύσους και δυσκοιλιότητας.
Δέρμα: Οι μελαχρωματικές μεταβολές κατά την κύηση περιλαμβάνουν το χλόασμα (το επονομαζόμενο προσωπείο της εγκυμοσύνης), την υπερχρώση της θηλαίας άλω και την μέλαινα γραμμή (μια βαθυχρωματική γραμμή που διχοτομεί κάθετα την κοιλιακή χώρα). Αναπαριστούν την οιστρογονική διέγερση των μελανοκυττάρων του δέρματος.
Ουροποιητικό σύστημα: Στο μέσο του πρώτου τριμήνου, ο βαθμός σπειραματικής διήθησης έχει αυξηθεί περίπου κατά 50%. Αντιρροπιστικά αυξάνει επίσης η σωληναριακή επαναπορρόφηση. Αν και η συχνοουρία είναι συχνή στο πρώτο και στο τελευταίο τρίμηνο, η χωρητικότητα της ουροδόχου κύστης αυξάνει. Παρόλα αυτά, η πίεση από την αύξηση της μήτρας ελαττώνει τον όγκο που απαιτείται για την πρόκληση της ούρησης. Κατά το δεύτερο τρίμηνο, η μήτρα μεγαλώνει και εξέρχεται από την πυελική κοιλότητα, γίνεται κοιλιακό όργανο και τερματίζεται η συμπίεση της ουροδόχου κύστης.
Βάρος: Στις γυναίκες μετρίου μεγέθους, η αναμενόμενη αύξηση του βάρους στο πρώτο τρίμηνο είναι 2-5 lb. Η συνολική απόκτηση βάρους και ο τρόπος που αυτή λαμβάνει χώρα θα πρέπει να παρακολουθείται, ώστε να καταστήσει δυνατή την εμφάνιση των πρώιμων προβλημάτων που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή της κύησης. Το Ινστιτούτο Ιατρικής συστήνει την ακόλουθη αύξηση βάρους στη διάρκεια μιας μονήρους κύησης: Μια έγκυος γυναίκα με δείκτη μάζας-σώματος λιγότερο από 19,5 θα πρέπει να αυξήσει το βάρος της κατά 11,4-17,7 κιλά. Μια γυναίκα της οποίας ο δείκτης μάζας σώματος πριν την εγκυμοσύνη κυμαινόταν μεταξύ 19,8 και 26 θα πρέπει να αυξήσει το βάρος της κατά 11,4-15,5 κιλά. Τέλος μια γυναίκα με δείκτη μάζας σώματος πριν την εγκυμοσύνη μεταξύ 26 και 29 θα πρέπει να αυξήσει το βάρος κατά 6,8-10,9 κιλά. Οι προτεινόμενες αυξήσεις βάρους κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι διαφορετικές για τις πολύδυμες κυήσεις (π.χ. γυναίκα που εγκυμονεί τρίδυμα θα πρέπει να πάρει κατά την εγκυμοσύνη περίπου 22,7 κιλά).

ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: Βασικό στοιχείο στην καθοδήγηση και στην εκπαίδευση της κυοφορούσας είναι η παρότρυνση της γυναίκας να συμμετάσχει ενεργά στη διατήρηση της υγείας της και κατά πρόοδο της κύησης. Οι ιατροί περιγράφουν στις έγκυες γυναίκες τα συχνά συμπτώματα που σχετίζονται με τις φυσιολογικές αλλαγές της εγκυμοσύνης και προτείνουν μέτρα για την ελαχιστοποίηση των ενοχλημάτων.

ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ: Ναυτία και εμετός: Βλ.: morning sickness (πρωινή αδιαθεσία).
Οπισθοστερνικό καύσος: Η ορμονικά προκαλούμενη καθυστέρηση της γαστρικής κένωσης, η χαλάρωση του καρδιακού σφιγκτήρα και η μετατόπιση του στομάχου από την αύξηση του μεγέθους της μήτρας συνεισφέρουν στην γαστρική παλινδρόμηση. Για την ανακούφιση των συμπτωμάτων προτείνεται χορήγηση αραιού-νατρίου ή συνδυασμένη χορήγηση σκευασμάτων υδροξειδίου αλουμινίου/υδροξειδίου μαγνησίου. Για το σοβαρό, μη ανταποκρινόμενο στη θεραπεία οπισθοστερνικό καύσος συστήνεται η χορήγηση Η2-αναστολέων, όπως ρανιτιδίνης ή φαμοτιδίνης.
Δυσκοιλιότητα: Η γυναίκα θα πρέπει να αυξήσει την λήψη φυτικών ινών και υγρών. Μπορεί να χρησιμοποιήσει επίσης υπακτικά.
Μυϊκές κράμπες: Η γυναίκα μπορεί να αντιμετωπίσει την κράμπα που λαμβάνει χώρα κατά την διάρκεια του ύπνου με ραχιαία κάμψη του ποδιού του προσβεβλημένου άκρου. Οι διαταραχές στα επίπεδα του ασβεστίου και φωσφόρου ενδέχεται να συμβάλουν στην αύξηση της συχνότητας αυτού του προβλήματος. Η γυναίκα μπορεί να αυξήσει την λήψη ασβεστίου με το να καταναλώνει τη συνιστώμενη καθημερινή ποσότητα γάλακτος ή με το να καταναλώνει καθημερινά μισό λίτρο γάλακτος και να λαμβάνει συμπληρώματα ασβεστίου.
Ραχιαλγία: Η αύξηση της μάζας του πρόσθιου τμήματος του σώματος μετατοπίζει το κέντρο βάρους, ενώ η αύξηση της οσφυϊκής καμπυλότητας συνεισφέρει στην ραχιαλγία. Για την ανακούφιση των ενοχλημάτων, η έγκυος γυναίκα θα πρέπει να φοράει χαμηλοτάκουνα παπούτσια και να εκτελεί ασκήσεις που αυξάνουν το τόνο των κοιλιακών μυών.
Οίδημα: Το οίδημα των ποδιών είναι ένα συχνό σύμπτωμα του τρίτου τριμήνου που σχετίζεται με την ελάττωση της φλεβικής επιστροφής αίματος από τα κάτω άκρα. Στην γυναίκα συστήνεται να αναπαύεται συχνά και να ανυψώνει τα πόδια της. Θα πρέπει να αναφέρει άμεσα οποιοδήποτε οίδημα του προσώπου, των χεριών ή της ιεράς περιοχής, ώστε να διευκολύνει την πρώιμη διάγνωση και αντιμετώπιση της υπέρτασης της κύησης.
Κιρσοί: Η ελαττωμένη φλεβική επιστροφή αίματος από τα κάτω άκρα και η συμπίεση των αγγείων από την διογκούμενη μήτρα επιδεινώνει οποιαδήποτε αδυναμία του αγγειακού τοιχώματος. Οι κιρσοί λαμβάνουν χώρα συχνά στα πόδια, το αιδοίο και την πύελο. Η έγκυος θα πρέπει να αποφεύγει τα σφιχτά ρούχα και την παρατεταμένη ορθοστασία. Άλλα προληπτικά και θεραπευτικά μέτρα περιλαμβάνουν την χρήση υποστηρικτικών καλτσών, την κατάκλιση στην αριστερή θέση Sim και την ανύψωση των κάτω άκρων κατά την διάρκεια του ύπνου.
Αιμορροΐδες: Παροδική και συμπτωματική ανακούφιση μπορεί να υπάρξει με τα καθιστικά λουτρά και τις αναλγητικές αλοιφές. Η γυναίκα θα πρέπει επίσης να λάβει οδηγίες για το πώς να επανεισάγει τις αιμορροΐδες με ένα καλά λιπασμένο δάκτυλο, διατηρώντας το στο ορθό του για 1-2 λεπτά πριν την άρση της πίεσης.
Κολπικές εκκρίσεις: Κατά την διάρκεια της κύησης λαμβάνει χώρα φυσιολογική αύξηση των κολπικών εκκρίσεων. Η τακτική περιπρωκτική υγιεινή, ως προληπτικό μέτρο, είναι συνήθως αποτελεσματική. Η εκτέλεση κολπικών πλύσεων αντενδείκνυται κατά την εγκυμοσύνη. Η γυναίκα θα πρέπει να έρθει άμεσα σε επαφή με τον ιατρό της, αν υπάρξει μεγάλη, δύσοσμη ή αιματηρή κολπική έκκριση.
Δύσπνοια: Δύσπνοια εμφανίζεται όταν η αναπτυσσόμενη μήτρα πιέζει το διάφραγμα. Η ανύψωση της κεφαλής και των ώμων μπορεί να παράσχει μερική ανακούφιση. Η δύσπνοια εξαφανίζεται κατά την κάθοδο της μήτρας πριν τον τοκετό.
Κνησμός: Η φυσιολογική διάταση του δέρματος μπορεί να προκαλέσει κνησμό των μαστών, της κοιλιακής χώρας και του αιδοίου. Μπορεί να προταθεί η χορήγηση μιας μαλακτικής αλοιφής. Η ασθενής συμβουλεύεται ώστε να ενημερώσει τον ιατρό της, αν υπάρξει κνησμός του αιδοίου και του κόλπου, μαζί με αύξηση ή αλλαγή της κολπικής έκκρισης.
Διατροφή: Η διατροφική κατάσταση της γυναίκας πριν και κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης αποτελεί σημαντικό παράγοντα, ο οποίος επηρεάζει και την υγεία της και αυτήν του παιδιού της. Η αξιολόγηση της διατροφικής κατάστασης αποτελεί σημαντικό τμήμα της προγεννητικής φροντίδας. Επιπλέον, η ύπαρξη προϋπαρχουσών και συνυπαρχουσών διαταραχών, όπως αναιμίας, σακχαρώδους διαβήτη, χρόνιας νεφροπάθειας και φαινυλκετονουρίας, μπορεί να επηρεάσει τις διατροφικές συμβουλές. Η κατάχρηση ουσιών αυξάνει τον κίνδυνο ανεπαρκούς σίτισης, χαμηλής αύξησης βάρους της μητέρας, χαμηλού βάρους γέννησης του βρέφους και της περιγεννητικής θνησιμότητας. Οι διατροφικές συμβουλές δίνουν έμφαση στην υψηλής ποιότητας, καλά ισορροπημένη διατροφή. Οι αυξημένες ποσότητες βασικών θρεπτικών συστατικών (δηλ. πρωτεϊνών, ασβεστίου, μαγνησίου, ψευδαργύρου και σεληνίου, βιταμινών Β και C, φυλλικού οξέος και σιδήρου) είναι αναγκαίες για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών της μητέρας και του εμβρύου. Οι περισσότερες διατροφικές και μεταβολικές ανάγκες μπορούν να καλυφθούν με ισορροπημένη καθημερινή διατροφή που να περιέχει περίπου 35 kcal για κάθε κιλό βάρους, συν 300 kcal/ημέρα επιπλέον στο δεύτερο και τρίτο τρίμηνο. Τα βιταμινούχα συμπληρώματα δεν είναι αναγκαία, αν η γυναίκα ακολουθήσει τις διατροφικές συμβουλές. Παρόλα αυτά, συστήνεται η καθημερινή χορήγηση συμπληρωμάτων σιδήρου.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ: Ταξίδια κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης: Τα ταξίδια κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης θα εξαρτηθούν από την εβδομάδα της κύησης, την διάρκεια του ταξιδιού και το μέσο μεταφοράς (δηλ. αυτοκίνητο, πλοίο, λεωφορείο, τρένο, αεροπλάνο).

Οι ζώνες ασφαλείας και ειδικότερα οι σύνθετες ζώνες με τμήμα για τον ώμο και την κοιλιακή χώρα θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε το κοιλιακό τμήμα να βρίσκεται κάτω από την εγκυμονούσα μήτρα και όχι πάνω από αυτή. Αν υπάρχει ναυτία και έμετος, το ταξίδι με καράβι δεν συστήνεται. Αν χορηγηθούν αντιεμετικά φάρμακα, αυτά θα πρέπει να ενδείκνυνται κατά την κύηση. Το ταξίδι κοντά στο τέλος της κύησης δεν συστήνεται, εκτός και αν υπάρχει διαθέσιμο μαιευτικό κέντρο στην περιοχή προορισμού. Είναι σημαντικό να υπάρχει αντίγραφο του παρόντος ιατρικού ιστορικού κατά το ταξίδι. Το ταξίδι στο εξωτερικό θα πρέπει να συζητείται με τον μαιευτήρα, ώστε να χορηγηθούν τα απαραίτητα εμβόλια. Σε περίπτωση ταξιδιού σε περιοχές που ενδημεί η ελονοσία, θα χρειαστούν συγκεκριμένα φάρμακα για προφύλαξη.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν είναι όλα τα ανθελονοσιακά φάρμακα ασφαλή κατά την εγκυμοσύνη. Τα εμβόλια με ζώντες ιούς δεν θα πρέπει να χορηγούνται στην κύηση.

Εργασία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης: Οι υγιείς κυοφορούσες γυναίκες που εργάζονται σε εργασίες που δεν ενέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν της καθημερινής ζωής, παροτρύνονται να συνεχίσουν να δουλεύουν, αν το επιθυμούν, μέχρι και λίγο πριν από τον τοκετό.

Σωματική άσκηση στην εγκυμοσύνη: Αν η εγκυμοσύνη εξελίσσεται φυσιολογικά, η σωματική άσκηση μπορεί και θα πρέπει να συνεχιστεί. Το μέγεθος και ο τύπος της άσκησης είναι ατομικό θέμα. Μια γυναίκα που έχει γυμναστεί τακτικά πριν την εγκυμοσύνη της δεν θα πρέπει να έχει δυσκολίες με την συνέχιση της γυμναστικής της. Παρόλα αυτά, μια γυναίκα που έκανε μέχρι πρότινος καθιστική ζωή, δεν θα πρέπει να εκτελέσει εντατικό πρόγραμμα γυμναστικής, όπως το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων. Ανεξάρτητα από τον τύπο της γυμναστικής, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι με την πρόοδο της εγκυμοσύνης αλλάζει το κέντρο βάρους και πιθανώς αυτό μπορεί να παρεμποδίσει την εκτέλεση γυμναστικής στον ίδιο βαθμό, όπως και πριν από την εγκυμοσύνη. Τα αθλήματα που πρέπει να αποφεύγονται είναι το θαλάσσιο σκι, η ιππασία και οι καταδύσεις. Στο θαλάσσιο σκι, οι πτώσεις με μεγάλη ταχύτητα μπορούν να προκαλέσουν αποβολή, λόγω ακούσιας και βίαιης πλύσης του κόλπου. Στην ιππασία, εκτός από την πιθανότητα πτώσης από το άλογο, το επαναλαμβανόμενο αναπήδημα μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό της περινεϊκής περιοχής. Η κατάδυση μπορεί να προκαλέσει νόσο αποσυμπίεσης και εμβολή από αέρα, καθώς και εμβολή του εμβρύου. Οι γυναίκες που θηλάζουν μπορούν να συνεχίσουν την γυμναστική τους, αν ενυδατώνονται και υποστηρίζουν επαρκώς τον μαστό τους.
Σεξουαλική επαφή στην εγκυμοσύνη: Οι γυναίκες με φυσιολογικά εξελισσόμενη εγκυμοσύνη δεν θα πρέπει να αποφεύγουν την σεξουαλική επαφή. Θα πρέπει να απέχουν από αυτή, αν έχουν ιστορικό πρόωρου τοκετού ή πρόωρης ρήξης των μεμβρανών και αν αιμορραγούν ή έχουν ρήξη των μεμβρανών.
Εξετάσεις στην εγκυμοσύνη: Οι συχνές εξετάσεις περιλαμβάνουν τις αιματολογικές εξετάσεις για σιδηροπενική ή δρεπανοκυτταρική αναιμία, την ομάδα αίματος και τον παράγοντα Rhesus, τους τίτλους αντισωμάτων κατά της ερυθράς και την άλφα-φετοπρωτεΐνη για την ύπαρξη βλαβών του νευρικού σωλήνα, όπως η δισχιδής ράχη. Ο υπέρηχος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της ηλικίας κύησης, τον βαθμό ανάπτυξης και την θέση του εμβρύου, μερικές γεννητικές βλάβες και το φύλο του εμβρύου. Η λήψη χοριακής λάχνης γίνεται πρώιμα κατά την κύηση, αν το οικογενειακό ιστορικό είναι θετικό για γεννητικές παθήσεις. Η αμνιοπαρακέντηση του δευτέρου τριμήνου μπορεί να εκτελεστεί για τη διάγνωση χρωμοσωμικών ανωμαλιών, γενετικών διαταραχών και τον προσδιορισμό του φύλου του εμβρύου. Οι επιπλέον εξετάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν την εξέταση για AIDS και την ηπατίτιδα. Στην προχωρημένη εγκυμοσύνη μπορεί να γίνει καρδιοτοκογράφημα ηρεμίας, καρδιοτοκογράφημα διέγερσης και εξέταση της εμβρυϊκής βιοφυσικής εικόνας. Μπορεί επίσης να γίνει αμνιοπαρακέντηση για την αξιολόγηση της πνευμονικής ωριμότητας.
Κύηση στην εφηβεία: Αν και η κύηση μεταξύ των εφήβων μειώνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου το 7% όλων των Αμερικανίδων εφήβων μένουν ακόμα έγκυες σε οποιαδήποτε ηλικία - αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά εφηβικής εγκυμοσύνης στις αναπτυγμένες χώρες. Υπάρχει η άποψη ότι κοινωνικοπολιτιστικοί παράγοντες συμβάλλουν στην μεγάλη επίπτωση των κυήσεων σε αυτό το τμήμα του πληθυσμού. Τα δημογραφικά στοιχεία δείχνουν ότι η εφηβική κύηση είναι πιο πιθανή σε έφηβες που είναι μόνες, με χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης. Οι έγκυες έφηβες θεωρείται ότι διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο μερικών επιπλοκών της εγκυμοσύνης. Αν παρόλα αυτά αναζητήσουν νωρίς προγεννητική φροντίδα και ακολουθήσουν τις υποδείξεις των ιατρών, ο κίνδυνος είναι συγκρίσιμος με αυτόν άλλων ηλικιακών ομάδων. Τα κλινικά στοιχεία δείχνουν καθυστερημένη χρήση των υπηρεσιών της προγεννητικής ιατρικής από τις έφηβες, μη επιστροφή στις επαναληπτικές προγραμματισμένες συναντήσεις και μη προσαρμογή στις συστάσεις των ιατρών και νοσηλευτριών. Αποτέλεσμα αυτών των συμπεριφορών είναι ότι οι έφηβες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο μαιευτικών επιπλοκών, όπως σιδηροπενικής αναιμίας, υπέρτασης της εγκυμοσύνης, πρόωρου τοκετού, χαμηλού βάρους νεογνών και κεφαλοπυελικής δυσαναλογίας. Τα άλλα προβλήματα που απαντώνται συχνά στις έγκυες εφήβους περιλαμβάνουν τις σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες και την κατάχρηση ουσιών.
Εγκυμοσύνη σε μεγάλη ηλικία: Ένας αυξανόμενος αριθμός γυναικών μένουν έγκυες μετά την ηλικία των 35 ετών. Η επίπτωση της εμβρυϊκής απώλειας σε αυτή την ομάδα πληθυσμού είναι 6:1000 γεννήσεις, διπλάσια από αυτήν στις γυναίκες κάτω των 35. Πολλοί παράγοντες συνεισφέρουν σε αυτόν τον αυξημένο κίνδυνο, περιλαμβανομένων των προϋπαρχόντων και συνυπαρχόντων νοσημάτων, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση και τα ινομυώματα μήτρας. Οι μεγάλες γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για αυτόματη αποβολή, προεκλαμψία, αποκόλληση πλακούντα, προδρομικό πλακούντα, διαβήτη κύησης, καισαρικής τομής και χρωμοσωμικών ανωμαλιών, όπως το σύνδρομο Down. Η πολύδυμη κύηση λόγω χρήσης φαρμάκων για την υπογονιμότητα ενδέχεται επίσης να αποτελεί παράγοντα εμβρυϊκής απώλειας.
Εγκυμοσύνη μετά την εμμηνόπαυση: Πολύ σπάνια, εμμηνοπαυσιακές γυναίκες μένουν έγκυες με την βοήθεια εμβρυομεταφοράς και φέρνουν σε πέρας επιτυχώς την κύηση. Πριν από αυτήν την διαδικασία, οι γυναίκες ελάμβαναν θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης. Παλιότερα, υπήρχε η άποψη ότι η μήτρα των εμμηνοπαυσιακών γυναικών δεν ήταν σε θέση να υποστηρίξει την ανάπτυξη ενός εμβρύου. Οι κυήσεις σε ηλικιωμένες γυναίκες θεωρούνται υψηλού κινδύνου για τους ίδιους λόγους που ισχύουν και για τις ώριμες κυήσεις. Αργά στο τρίτο τρίμηνο, η γυναίκα ενημερώνεται ότι πρέπει να καταγράφει τις εμβρυϊκές κινήσεις και να υποβάλλεται τακτικά σε καρδιοτοκογράφημα ηρεμίας.

Ετυμολογία

[Λατ. praegnans]