Αγγλικός όρος

phagocytosis

Ορισμός

Διαδικασία τριών σταδίων, κατά την οποία τα φαγοκύτταρα (ουδετερόφιλα, μονοκύτταρα και μακροφάγα) καταπίνουν και καταστρέφουν μικροοργανισμούς, άλλα ξένα αντιγόνα και κυτταρικά άχρηστα υλικά. Γενικά, αυτές οι ουσίες πρέπει να είναι καλυμμένες με οψονίνες, όπως είναι τα αντισώματα ή το συμπλήρωμα, ώστε να αρχίσει η σύνδεσή τους με τους κυτταρικούς υποδοχείς στα μακροφάγα, γεγονός που αποτελεί το πρώτο στάδιο της φαγοκυττάρωσης. Στο δεύτερο στάδιο, το σωματίδιο καταπίνεται και περικλείεται από ένα κενοτόπιο (φαγόσωμα). Στο τρίτο στάδιο, το φαγόσωμα συνενώνεται με λυσοσώματα, τα ένζυμα των οποίων καταστρέφουν τα φαγοκυτταρωμένα σωματίδια.

Τα περισσότερα βακτήρια θανατώνονται κατά την φαγοκυττάρωση από ρίζες οξυγόνου, οι οποίες σχηματίζονται κατά την αναπνευστική έκρηξη, όταν συνδεθούν τα φαγοσώματα και τα λυσοσώματα. Όταν η παραγωγή των ριζών οξυγόνου είναι υπερβολική, λαμβάνει χώρα ιστική βλάβη. Τα λυσοσώματα, οι defensins και η πρωτεΐνη αύξησης της βακτηριακής διαπερατότητας (ΒΡΙ) καταστρέφουν επίσης βακτήρια και άλλους οργανισμούς. Η δράση τους δεν εξαρτάται από την παραγωγή ριζών οξυγόνου.

Ετυμολογία

[Ελλ. phagein, φάγωμα + kytos, κύτταρο + osis, κατάσταση]

Υπώνυμος όρος

induced phagocytosis
spontaneous phagocytosis