Αγγλικός όρος

sciatica

Ορισμός

Πόνος προερχόμενος από την κατώτερη περιοχή της πλάτης, ο οποίος είναι αισθητός κατά μήκος της κατανομής του ισχιακού νεύρου στα κάτω άκρα. Τυπικά συμβαίνει ως αποτέλεσμα οσφυϊκής σπονδυλοπάθειας και είναι αισθητός στο πίσω μέρος του μηρού και ορισμένες περιπτώσεις στο υπόλοιπο κάτω άκρο. Στις δυτικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, περίπου το 40-50% των ανθρώπων θα βιώσουν ισχιαλγία κάποια στιγμή στη ζωή τους. Η ανάνηψη παρατηρείται μετά από συντηρητική θεραπεία 3-4 εβδομάδων στη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ: Η πάθηση μπορεί να προκληθεί από συμπίεση ή τραυματισμό του ισχιακού νεύρου ή των ριζών του, ιδίως αυτού που προκύπτει από ρήξη μεσοσπονδυλίου δίσκου ή οστεοαρθρίτιδα των οσφυοϊερών σπονδύλων· φλεγμονή του ισχιακού νεύρου που οφείλεται σε μεταβολικές, τοξικές ή λοιμώδεις διαταραχές· ή άλγος που αντανακλά στη κατανομή του ισχιακού νεύρου από άλλες πηγές.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Η κλινική εξέταση ασθενούς με ισχιαλγία ενδέχεται να αποκαλύψει πόνο στο κατώτερο σημείο της πλάτης κατά την ανύψωση τεντωμένου ποδιού, και μεταβολές των αντανακλαστικών των κάτω άκρων.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Η πάθηση μπορεί να ξεκινήσει ξαφνικά ή προοδευτικά και χαρακτηρίζεται από οξύ άλγος που διατρέχει το οπίσθιο τμήμα του μηρού. Η κίνηση του άκρου ή της μέσης γενικά ενισχύει την οδύνη. Το άλγος μπορεί να κατανέμεται ομοιόμορφα κατά μήκος του άκρου, αλλά συχνά υπάρχουν σημεία όπου είναι περισσότερο έντονος. Μπορεί να υπάρχει μούδιασμα και μυρμηκίαση, ενώ το δέρμα που νευρώνεται από το ισχιακό νεύρο μπορεί να εμφανίζει υπερευαισθησία στο απαλό άγγιγμα.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Παρότι η ισχιαλγία ενδέχεται να είναι εξαιρετικά επώδυνη καθιστώντας το άτομο παροδικά ανίκανο, μπορεί να αντιμετωπισθεί σταδιακά στο 80% περίπου των ασθενών με ήπιους περιορισμούς, μη στεροειδή αντι-φλεγμονώδη, ναρκωτικά αναλγητικά φάρμακα, ή μυοχαλαρωτικά. Ασθενείς των οποίων τα συμπτώματα δεν υποχωρούν με τις παραπάνω θεραπείες πρέπει να επαναξιολογηθούν από ειδικό. Περιστασιακά απαιτείται χειρουργική επέμβαση στην κατώτερη περιοχή της ράχης (π.χ., για την απομάκρυνση του κηλικού μεσοσπονδυλίου δίσκου), παρότι αυτή η παρέμβαση χρησιμοποιείται λιγότερο συχνά από ότι στο παρελθόν.

ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: Ασθενείς με ισχιαλγία που είχαν ιστορικό καρκίνου, που κάνουν ενδοφλέβια χρήση φαρμάκων, έχουν πυρετό μαζί με την ισχιαλγία ή εμφανίζουν απώλεια του ελέγχου της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης ή του εντέρου λόγω της νόσου, πρέπει να αξιολογηθούν αμέσως με ακτινολογικές μελέτες της κατώτερης περιοχής της ράχης (με αξονική ή μαγνητική τομογραφία). Οι ηλικιωμένοι ασθενείς ενδεχομένως να χρειάζονται στενότερη και πρωιμότερη προσοχή από τους νεότερους. Ασθενείς οι οποίοι αδρανοποιούνται από την ισχιαλγία, αλλά στους οποίους τα αντικειμενικά ευρήματα δεν είναι εμφανή, μπορούν να ωφεληθούν από διεπιστημονικές προσεγγίσεις των συμπτωμάτων τους (π.χ., με παραπομπές σε κλινικές αντιμετώπισης χρόνιων πόνων, φυσικοθεραπευτές και εργασιοθεραπευτές, φυσίατρους ή άλλους ειδικούς).