Αγγλικός όρος

atrial fibrillation

Ορισμός

Η πιο κοινή καρδιακή αρρυθμία που προσβάλλει το 10 % περίπου των ατόμων ηλικίας άνω των 70 ετών. Χαρακτηρίζεται από ταχεία, ακανόνιστη ηλεκτρική δραστηριότητα στους κόλπους με αποτέλεσμα τη μη αποτελεσματική ροή αίματος στις κοιλίες. Το αίμα που παραμένει στους κόλπους μπορεί περιστασιακά να σχηματίσει θρόμβους που μπορεί να προκαλέσουν εμβολή (ιδιαίτερα στον εγκέφαλο, αλλά και σε άλλα όργανα). Ως αποτέλεσμα, η AF αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για εγκεφαλικό επεισόδιο. Μπορεί να συμμετάσχει επίσης και σε άλλες νόσους και καταστάσεις περιλαμβανομένων της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας, της δύσπνοιας στην εκπνοή και της συγκοπτικής κρίσης.

ΑΙΤΙΟΛΟΠΑ: Η AF μπορεί να συμβεί σε κατά τα άλλα υγιείς ανθρώπους χωρίς δομική καρδιακή νόσο ("lone AF") (π.χ. κατά την διάρκεια στρες ή άσκησης). Μπορεί επίσης να αναπτυχθεί οξέως από τη στέρηση αλκοόλ· σε ασθενείς με υποκείμενες αρρυθμίες ( όπως το σύνδρομο ταχυβραδυαρρυθμίας ή σύνδρομο Wolff- Parkinson-White) μετά από χειρουργική επέμβαση στην καρδιά· κατά την διάρκεια μέθης από κοκαΐνη· σε καταστάσεις υπερευαισθησίας, υποξία ή υπερκαπνία (κατακράτηση διοξειδίου του άνθρακα)· κατά την διάρκεια μυοκαρδιακής θρόμβωσης· σε περικαρδίτιδα και πνευμονική εμβολή· ή ως αποτέλεσμα θυρεοτοξίκωσης ή άλλων μεταβολικών διαταραχών. Η χρόνια AF συμβαίνει συνήθως σε ασθενείς με δομικές ανωμαλίες της καρδιάς όπως οι μυοκαρδιοπάθειες· διάταση του αριστερού κόλπου· νόσο της μιτροειδούς βαλβίδας· ή ρευματική καρδιακή νόσο.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Μερικοί ασθενείς μπορεί να μην παρατηρήσουν ταχύ ή ακανόνιστο καρδιακό παλμό, ακόμα και αν η κοιλιακή συχνότητα αυξηθεί στους 200 παλμούς ανά λεπτό. Οι περισσότεροι ασθενείς ωστόσο, αναφέρουν κάποια από τα ακόλουθα συμπτώματα σε μικρότερες καρδιακές συχνότητες (100 ή περισσότερους παλμούς): ζάλη, δύσπνοια, αίσθημα παλμών, προσυγκοπτικό ή συγκοπτικό επεισόδιο.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Ασθενείς οι οποίοι εμφανίζουν το πρώτο επεισόδιο κολπικής μαρμαρυγής ελέγχονται ως προς τη θυρεοειδική λειτουργία, τα επίπεδα των καρδιακών ενζύμων και εργαστηριακά με έλεγχο της γενική αίματος και των βιοχημικών παραμέτρων. Σε ασθενείς με φυσήματα ή συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια συνήθως γίνεται ηχοκαρδιογράφημα.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Ο ασθενής με οξεία εμφάνιση κολπικής μαρμαρυγής με ταχεία κοιλιακή απόκριση ή συμπτώματα στηθάγχης, συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας, υπότασης ή υποξίας είναι υποψήφιος για άμεση ανάταξη. Ασθενείς οι οποίοι ανέχονται την διαταραχή του ρυθμού χωρίς συμπτώματα αντιμετωπίζονται αρχικά φαρμακευτικά με σκοπό την επιβράδυνση του καρδιακού ρυθμού (π.χ. αναστολείς των διαύλων ασβεστίου, β-αναστολείς ή διγοξίνη). Στους περισσότερους ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή και ταχεία κοιλιακή απόκριση ο έλεγχος του ταχέως καρδιακού ρυθμού απαλύνει τα συμπτώματα. Η ηλεκτρική ή φαρμακευτική ανάταξη των αρχικών επεισοδίων κολπικής μαρμαρυγής μπορεί να αποκαταστήσει επιτυχώς τον κολπικό ρυθμό συχνά για περίοδο αρκετών μηνών ως και ένα χρόνο. Η αντιπηκτική αγωγή (π.χ. με βαραφαρίνη) μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου και πρέπει να χορηγείται για μακρύ χρονικό διάστημα πριν και περίπου μια εβδομάδα μετά την εκλεκτική ανάταξη καθώς και σε ασθενείς με χρόνια AF που δεν επιστρέφουν σε κολπικό ρυθμό μετά από τη θεραπεία. Ασθενείς που επιλέγουν να μη λάβουν αντιπηκτικά για τη χρόνια AF μπορούν επίσης να θεραπευτούν χειρουργικά με εκτομή του κέντρου που παράγει το αρρυθμιογόνο ερέθισμα η με απομόνωση της πηγής της αρρυθμίας στον κόλπο.

ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: Ο ασθενής τοποθετείται σε κατάκλιση και παρακολουθείται στενά με συχνές εκτιμήσεις των ζωτικών σημείων, του κορεσμού οξυγόνου, της καρδιακής συχνότητας και του ρυθμού και με ηλεκτροκαρδιογράφημα 12 απαγωγών. Παρέχεται συμπληρωματικά οξυγόνο και εξασφαλίζεται φλεβική γραμμή για χορήγηση φαρμάκων. Εάν είναι απαραίτητο γίνεται προετοιμασία για πιθανή ανάταξη της αρρυθμίας και εξηγούνται στον ασθενή τα φάρμακα που συνταγογραφούνται. Οι ασθενείς πρέπει να ενημερώνονται προσεκτικά για τους κινδύνους, τα οφέλη και τη προοπτική της πρόληψης εγκεφαλικού επεισοδίου με την αντιπηκτική αγωγή. Το εγκεφαλικό επεισόδιο είναι μία από κυριότερες επιπλοκές των ασθενών με κολπική μαρμαρυγή με κίνδυνο εμφάνισης σε ασθενείς με AF και χωρίς αντιπηκτική αγωγή περίπου 5% ετησίως. Η χρήση αντιπηκτικών παραγόντων όμως αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας. Η ασπιρίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί περιστασιακά με η χωρίς αντιπηκτικά. Μειώνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού σε AF λιγότερο αποτελεσματικά όμως από τα αντιπηκτικά φάρμακα. Οι ασθενείς που θεραπεύονται με αντιπηκτικά πρέπει να διατηρούν INR μεταξύ 2.0 και 3.0. Η τακτική προσαρμογή του INR μειώνει τον κίνδυνο σοβαρής αιμορραγίας.

Συντομογραφία

AF

Κύριος όρος

fibrillation