Αγγλικός όρος

colorectal cancer

Ορισμός

Κακοήθεια του εντέρου ή του ορθού. Σε κάποια στιγμή της ζωής τους, ένα 6% των Αμερικάνων θα εμφανίσει την ασθένεια. Το 2003, η Αμερικανική Αντικαρκινική Ένωση εκτίμησε ότι 147.000 Αμερικάνοι θα διαγνωσθούν με ορθοκολικό καρκίνο και ότι ο ορθοκολικός καρκίνος θα προκαλέσει 57.000 θανάτους.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ: Ο καρκίνος εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα με οικογενειακό ιστορικό της ασθένειας, σε αυτούς με πολυποδίαση παχέος εντέρου και σε άτομα με φλεγμονώδεις εντερικές παθήσεις, όπως η ελκώδης κολίτιδα.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Τα συμπτώματα μπορεί να απουσιάζουν, ή να περιλαμβάνουν μεταβολές στα συνήθη πρότυπα της εντερικής λειτουργίας, ιδιαίτερα σε ασθενείς άνω των 40, πρόσφατη εκδήλωση δυσκοιλιότητας, διάρροιας ή τεινεσμού σε πιο ηλικιωμένο ασθενή, ζωηρό κόκκινο ή σκοτεινό αίμα στα κόπρανα. Τα εργαστηριακά ευρήματα μπορεί να περιλάβουν σιδηροπενική αναιμία ή θετικό αποτέλεσμα παρουσίας αίματος στα κόπρανα.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Η διάγνωση μπορεί να υποδειχθεί από ευρήματα δακτυλικής εξέτασης πρωκτού, επισκόπησης, εύκαμπτης ή άκαμπτης σιγμοειδοσκοπίας, κολονοσκοπίας, εικονικής κολονοσκοπίας ή εξέτασης με βαριούχο υποκλυσμό. Επιβεβαιώνεται με βιοψία των ύποπτων αλλοιώσεων. Η εξέταση ασυμπτωματικών ανδρών και γυναικών με μέσο κίνδυνο πρέπει να ξεκινήσει στα 50 με κάποιον από τους πολλούς ελέγχους: ετήσιο κατ' οίκον έλεγχο της παρουσίας αίματος στα κόπρανα, εύκαμπτη σιγμοειδοσκοπία ανά 5 έτη ή κολονοσκοπία κάθε 10 χρόνια. Ούτε η δακτυλική εξέταση ούτε ο έλεγχος ενός μόνο δείγματος κοπράνων παράσχει επαρκή έλεγχο. Οι ασθενείς με αυξημένο κίνδυνο για ορθοκολικό καρκίνο (δηλ., εκείνοι οι οποίοι είχαν προηγούμενα ορθοκολικά αδενώματα, ή εκτιμημένους καρκίνους ή ιστορικό ελκώδους κολίτιδας ή καρκίνο του εντέρου συγγενούς πρώτου βαθμού μικρότερου των 60 πρέπει να πραγματοποιούν ελέγχους συχνότερα και σε μικρότερη ηλικία. Όταν διαγνωσθεί ορθοκολικό καρκίνωμα, πραγματοποιούνται επιπρόσθετοι έλεγχοι προκειμένου να προσδιορισθεί το στάδιο της ασθένειας (ακτινογραφίες θώρακα, αξονική τομογραφία, απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού και αιματολογικές εξετάσεις, περιλαμβανομένων των επιπέδων καρκινοεμβρυονικών αντιγόνων και εξετάσεων της ηπατικής λειτουργίας).

ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Η χειρουργική εκτομή μέσω λαπαροτομίας ή λαπαροσκοπίας μπορεί να θεραπεύσει εντοπισμένο ορθοκολικό καρκίνο. Οι θεραπείες με έκδοχα μπορεί να περιλάβουν χημειοεμβολή των αιμοφόρων αγγείων που τρέφουν τον πρωτογενή όγκο ή τις μεταστάσεις του, ακτινοθεραπεία, βραχυθεραπεία, χημειοθεραπεία και κρυοχειρουργική (για μεταστάσεις στο ήπαρ).

ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: Οι φορείς ιατρικής φροντίδας πρέπει να διδάξουν στους ασθενείς τη σημασία του ορθοκολικού ελέγχου και να υποδείξουν εφαρμόσιμες αλλαγές στον τρόπο ζωής (π.χ., σίτιση με χαμηλές σε λιπαρά τροφές, διατήρηση φυσιολογικού δείκτη σωματικού βάρους). Οι ασθενείς με οικογενή σύνδρομα καρκίνου του εντέρου, όπως η οικογενής εντερική αδενωματώδης πολυποδίαση του εντέρου πρέπει να συμβουλεύονται προσεκτικά για την ανάγκη στενής παρακολούθησης από γαστρεντερολόγους.

Η ασπιρίνη και άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα φαίνεται να ελαττώνουν τον αριθμό εντερικών πολυπόδων, μειώνοντας επομένως τον κίνδυνο ανάπτυξης ορθοκολικού καρκίνου. Οι ασθενείς οι οποίοι ενδιαφέρονται για μια τέτοια θεραπεία πρέπει να συζητήσουν τους δυνατούς κινδύνους με τους επιβλέποντες ιατρούς τους.

Ασθενείς διαγνωσμένοι με ορθοκολικό καρκίνο οι οποίοι υφίστανται χειρουργική επέμβαση χρειάζονται συμβουλή σχετικά με την επέμβαση, τη διάρκεια της ανάκαμψης και σε πολλές περιπτώσεις τη χρήση μετεγχειρητικής κολοστομίας για την αφόδευση. Πριν την επέμβαση ένας θεραπευτής ειδικός στις στομίες, συμβουλεύει το χειρουργό σχετικά προς την κατάλληλη θέση για τη διάνοιξη στομίας και σημειώνεται η θέση στην κοιλιακή χώρα. Ο θεραπευτής απαντά σε ερωτήσεις του ασθενούς και της οικογένειάς του και ξεκινά την ανάπτυξη μιας σχέσης εμπιστοσύνης, η οποία θα υποστηρίξει τον ασθενή καθ' όλη τη μετεγχειρητική παρακολούθηση και διδασκαλία.

Συνώνυμο

colorectal carcinoma