Περιοδοντίτιδα και Σακχαρώδης Διαβήτης

Όλοι οι διαβητικοί ασθενείς γνωρίζουν ότι ο διαβήτης μπορεί να προξενήσει προβλήματα σε διάφορα συστήματα του οργανισμού. Γνωρίζουν, όμως, ότι μπορεί να προκαλέσει προβλήματα και στη στοματική κοιλότητα με πιο σημαντική επιπλοκή την εμφάνιση νόσων του περιοδοντίου, δηλαδή ουλίτιδας και περιοδοντίτιδας;

Ο διαβήτης είναι τεκμηριωμένα παράγοντας επικινδυνότητας για την ανάπτυξη νόσων του περιοδοντίου και έχει πλέον αναγνωριστεί ως παράγοντας που επηρεάζει τη συχνότητα εμφάνισης, τη βαρύτητα, την εξέλιξη των νόσων και την έκβαση της θεραπείας.

Η διάρκεια του διαβήτη αλλά και το κατά πόσο είναι αποτελεσματικός ο γλυκαιμικός έλεγχος επηρεάζουν τις νόσους του περιοδοντίου.

Ο κυριότερος ίσως μηχανισμός επίδρασης του διαβήτη στις νόσους του περιοδοντίου είναι η υπερβολική φλεγμονώδης αντίδραση που παρατηρείται στους διαβητικούς. Πιο συγκεκριμένα, ο σκαχαρώδης διαβήτης οδηγεί σε υπερπαραγωγή προ-φλεγμονωδών παραγόντων, που με τη σειρά τους μπορούν να οδηγήσουν σε έντονη φλεγμονή και συνεπακόλουθη καταστροφή των περιοδοντικών ιστών, δηλαδή σε πιο επιθετική περιοδοντίτιδα.

Επίσης, οι διαβητικοί, πιθανώς να έχουν μειωμένη ροή σάλιου (ξηροστομία) καθώς και αυξημένα επίπεδα σακχάρων στο στόμα. Και οι δύο αυτές καταστάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε αυξημένη πλάκα, και κατά συνέπεια, μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανάπτυξη νόσων του περιοδοντίου.

Επιπλέον, οι διαβητικοί παρουσιάζουν συχνά και άλλες επιπλοκές που αυξάνουν τον κίνδυνο για την ανάπτυξη νόσων του περιοδοντίου, όπως αγγειακές αλλαγές, διαταραχές στο μεταβολισμό των λιπιδίων και του κολλαγόνου και δυσλειτουργία των ουδετερόφιλων κυττάρων, τα οποία παίζουν βασικό ρόλο στην ανοσολογική απόκριση του οργανισμού και τη φλεγμονή.

Τέλος, οι διαβητικοί εμφανίζουν καθυστερημένη επούλωση τραυμάτων αλλά και αυξημένο κίνδυνο λοιμώξεων, γεγονός που μπορεί να επιδράσει αρνητικά τόσο στην εξέλιξη όσο και στη θεραπεία της περιοδοντίτιδας.

Ακόμη, υπάρχουν ολοένα αυξανόμενες ενδείξεις ότι η σχέση διαβήτη και νόσων του περιοδοντίου είναι αμφίδρομη. Υπάρχει, δηλαδή, τεκμηρίωση που υποδηλώνει ότι η θεραπεία της περιοδοντίτιδας μπορεί να οδηγήσει σε βελτίωση της γλυκαιμικής ρύθμισης, ενώ ασθενείς με πλημμελή έλεγχο του διαβήτη έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν περιοδοντική νόσο.

Συμπερασματικά, οι διαβητικοί που δεν ελέγχουν καλά ή καθόλου το σάκχαρό τους είναι περισσότερο ευπαθείς και παρουσιάζουν εντονότερα προβλήματα στοματικής υγείας σε σχέση με εκείνους που επιτυγχάνουν αποτελεσματικό γλυκαιμικό έλεγχο.

Επομένως, με δεδομένο τον αυξημένο κίνδυνο για νόσους του περιοδοντίου που παρουσιάζουν οι διαβητικοί, είναι αναγκαία τα παρακάτω: