Δωρεά Ωαρίων: ποια είναι η διαδικασία;

Η δωρεά ωαρίων είναι μία μέθοδος με την οποία πολλά ζευγάρια έχουν καταφέρει να αποκτήσουν παιδί. Στη μέθοδο αυτή, η γυναίκα δεν χρησιμοποιεί τα ωάρια της για λόγους που αναφέρονται παρακάτω, αλλά γονιμοποιούμε το σπέρμα του συζύγου – συντρόφου της με τα ωάρια μιας άλλης γυναίκας.

Τα έμβρυα που θα δημιουργηθούν, θα μεταφερθούν στη μήτρα της λήπτριας, η οποία θα τα κυοφορήσει. Τα ποσοστά επιτυχίας στη δωρεά ωαρίων είναι πολύ υψηλά (έως 60%) και σημαντικό ρολό παίζει ο σωστός συντονισμός λήπτριας και δότριας, καθώς και η καλή προετοιμασία του ενδομήτριου.

Η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται, κυρίως στις κάτωθι περιπτώσεις:

• πρόωρη εμμηνόπαυση
• γυναίκες με στειρότητα λόγω καρκίνου
• ύπαρξη γενετικών διαταραχών
• προχωρημένη ηλικία
• πολλές αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης ή φτωχή ανταπόκριση των ωοθηκών στην ορμονοθεραπεία
• γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε αφαίρεση ωοθηκών

 Όλες οι δότριες ωαρίων είναι  ηλικίας από 18  έως 35 ετών και υποβάλλονται στις κάτωθι εξετάσεις:

• Ομάδα Αίματος-RH
• Ηλεκτροφόρηση αιμοσφαιρίνης
• Test Δρεπανώσεως
   

Για ανοσολογικά νοσήματα:

• HIV I-II
• Ηπατίτιδα C (HCV)
• Ηπατίτιδα Β (HBsAg)
• Σύφιλη (VDRL)
   

Για γενετικά κληρονομούμενα νοσήματα:

• κυστική Ίνωση
• μοριακός έλεγχος α, β και δβ μεσογειακής αναιμίας
• νωτιάια μυϊκή ατροφία (SMΑ)
• εύθραυστο χρωμόσωμα Χ (FRAGILE X)
• ΒΑΡΗΚΟΙΑ γονίδιο 35delG
   

Για χρωμοσωμικές ανωμαλίες:

• καρυότυπος περιφερικού αίματος
   

Όπως υποβάλλονται και σε:

• εκτίμηση ψυχολογικού προφίλ
• αξιολόγηση ατομικού και οικογενειακού ιστορικού

Πώς γίνεται η Δωρεά Ωαρίων;

Η δότρια λαμβάνει ορμονοθεραπεία με σκοπό τη διέγερση των ωοθηκών, ώστε να παράγει ικανοποιητικό αριθμό ωαρίων. Ταυτόχρονα, με την δότρια, η λήπτρια λαμβάνει κατάλληλη αγωγή ώστε να προετοιμαστεί το ενδομήτριο να δεχθεί τα έμβρυα.

Όταν η διέγερση των ωοθηκών της δότριας φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο, τότε γίνεται ωοληψία και στη συνεχεία γονιμοποίηση των ωαρίων της δότριας με το σπέρμα του συζύγου-συντρόφου. Στη συνέχεια, γίνεται η εμβρυομεταφορά (η τοποθέτηση των εμβρύων στην μήτρα της λήπτριας) και σε περίπου 12 -13 ημέρες αργότερα γίνεται το τεστ κυήσεως.

Σε πολλά περιστατικά, επειδή είναι δύσκολος ο συντονισμός λήπτριας-δότριας, γονιμοποιούμε τα ωάρια της δότριας με το σπέρμα του συζύγους-συντρόφου και καταψύχουμε τα έμβρυα.

Στη συνέχεια, προετοιμάζουμε το ενδομήτριο της λήπτριας, ώστε να είναι δεκτικό για τα έμβρυα και πραγματοποιούμε την εμβρυομεταφορά την κατάλληλη χρονική στιγμή. Και στις δύο περιπτώσεις τα ποσοστά επιτυχίας είναι τα ίδια (60%).