Πώς συμβάλλει το αλκοόλ στον χρόνιο πόνο

Η χρόνια κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να κάνει τους ανθρώπους πιο ευαίσθητους στον πόνο μέσω δύο διαφορετικών μοριακών μηχανισμών -- ο ένας καθοδηγείται από την πρόσληψη αλκοόλ και ο άλλος από τη στέρησή του. Αυτό είναι το νέο συμπέρασμα ερευνητών της Scripps Research σχετικά με την πολύπλοκη σχέση αλκοόλ και πόνου.

Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο British Journal of Pharmacology, υποδεικνύει επίσης πιθανούς νέους στόχους φαρμάκων για τη θεραπεία του χρόνιου πόνου και της υπερευαισθησίας που σχετίζεται με το αλκοόλ.

«Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να κατανοήσουμε καλύτερα την αμφίδρομη οδό μεταξύ του χρόνιου πόνου και της εξάρτησης από το αλκοόλ», δήλωσε η Marisa Roberto. «Ο πόνος είναι ένα ευρύ σύμπτωμα σε ασθενείς που πάσχουν από εξάρτηση από το αλκοόλ, καθώς και ένας λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι οδηγούνται να πιουν ξανά».

Ανάμεσα στις επιπτώσεις της μακροχρόνιας κατανάλωσης αλκοόλ είναι και ο πόνος: περισσότερα από τα μισά άτομα με διαταραχή χρήσης αλκοόλ βιώνουν κάποιου τύπου επίμονο πόνο. Περιλαμβάνεται η αλκοολική νευροπάθεια, η οποία είναι βλάβη των νεύρων που προκαλεί χρόνιο πόνο και άλλα συμπτώματα. Μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι η διαταραχή χρήσης αλκοόλ σχετίζεται με αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τα σήματα πόνου, καθώς και με αλλαγές στον τρόπο ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος. Με τη σειρά του, αυτός ο πόνος μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της απόσυρσης, τα άτομα με διαταραχή χρήσης αλκοόλ μπορεί να εμφανίσουν αλλοδυνία, στην οποία ένα αβλαβές ερέθισμα γίνεται αντιληπτό ως επώδυνο.

Οι ερευνητές θέλησαν να μάθουν τις υποκείμενες αιτίες αυτών των διαφορετικών τύπων πόνου που σχετίζεται με το αλκοόλ. Στη νέα μελέτη, συνέκριναν τρεις ομάδες ενήλικων ποντικών: ζώα με εξάρτηση από το αλκοόλ, ζώα που είχαν περιορισμένη πρόσβαση στο αλκοόλ και δεν θεωρούνταν εξαρτημένα και εκείνα που δεν είχαν ποτέ λάβει αλκοόλ.

Σε εξαρτημένα ποντίκια, η αλλοδυνία αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της στέρησης αλκοόλ και η επακόλουθη πρόσβαση στο αλκοόλ μείωσε σημαντικά την ευαισθησία στον πόνο. Περίπου τα μισά από τα ποντίκια που δεν ήταν εξαρτημένα από το αλκοόλ εμφάνισαν επίσης σημάδια αυξημένης ευαισθησίας στον πόνο κατά τη διάρκεια της στέρησης αλκοόλ, αλλά, σε αντίθεση με τα εξαρτημένα ποντίκια, αυτή η νευροπάθεια δεν αναστράφηκε με την επανέκθεση στο αλκοόλ.

Όταν η ομάδα μέτρησε στη συνέχεια τα επίπεδα των φλεγμονωδών πρωτεϊνών στα ζώα, ανακάλυψε ότι ενώ οι οδοί της φλεγμονής ήταν αυξημένες τόσο σε εξαρτημένα όσο και σε μη εξαρτημένα ζώα, συγκεκριμένα μόρια αυξήθηκαν μόνο σε εξαρτημένα ποντίκια. Αυτό δείχνει ότι διαφορετικοί μοριακοί μηχανισμοί μπορεί να συνδέονται με τους δύο τύπους πόνου. Υποδεικνύει επίσης ποιες φλεγμονώδεις πρωτεΐνες μπορεί να είναι χρήσιμες ως στόχοι φαρμάκων για την καταπολέμηση του πόνου που σχετίζεται με το αλκοόλ.

«Αυτοί οι δύο τύποι πόνου ποικίλλουν πολύ, για αυτό είναι σημαντικό να μπορούμε να τους διαχωρίσουμε και να αναπτύσσουμε διαφορετικούς τρόπους θεραπείας κάθε τύπου», δήλωσε η Vittoria Borgonetti.

Πηγές:
British Journal of Pharmacology,