Το γρήγορο περπάτημα προστατεύει από τον διαβήτη τύπου 2 [μελέτη]

Το περπάτημα με ταχύτητα 4 ή περισσότερων χιλιομέτρων την ώρα συνδέεται με σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2, έδειξε ανάλυση δεδομένων διαθέσιμων στοιχείων, που δημοσιεύτηκε στο British Journal of Sports Medicine.

Και όσο πιο γρήγορη είναι η ταχύτητα πάνω από 4 χλμ./ώρα, τόσο χαμηλότερος φαίνεται να είναι ο κίνδυνος, με κάθε 1 χλμ αύξησης της ταχύτητας να σχετίζεται με 9% μείωση του κινδύνου, έδειξαν τα ευρήματα.

Αν και η τακτική έξοδος για μια βόλτα σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, δεν είναι σαφές ποια μπορεί να είναι η βέλτιστη ταχύτητα για την αποτροπή της νόσου, λένε οι ερευνητές.

Η συγκεντρωτική ανάλυση  των αποτελεσμάτων έδειξε ότι σε σύγκριση με το περπάτημα με λιγότερα από 3 χλμ./ώρα, μια μέση ή κανονική ταχύτητα περπατήματος  3-5 χλμ./ώρα συσχετίστηκε με 15% χαμηλότερο κίνδυνο διαβήτης ανεξάρτητα από τον χρόνο που αφιερώνεται στο περπάτημα.

Ομοίως, το αρκετά γρήγορο περπάτημα με ταχύτητα  5-6 χλμ/ώρα συσχετίστηκε με 24% χαμηλότερο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 σε σύγκριση με τη βόλτα.

Το γρήγορο περπάτημα ή το βάδισμα με ταχύτητα πάνω από 6 χλμ/ώρα συσχετίστηκε με μειωμένο κίνδυνο περίπου 39%, ίσο με 2,24 λιγότερες περιπτώσεις διαβήτη τύπου 2 σε κάθε 100 άτομα.

Κάθε 1 χλμ./ώρα αύξηση της ταχύτητας περπατήματος συσχετίστηκε με 9% χαμηλότερο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2, με το ελάχιστο όριο των 4 χλμ/ώρα ίσο με 87 βήματα/λεπτό για τους άνδρες και 100 βήματα/λεπτό για τις γυναίκες, υποδηλώνουν τα ευρήματα.

Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι 3 μελέτες αξιολογήθηκαν ως έχουσες μέτριο κίνδυνο μεροληψίας ενώ οι άλλες επτά αξιολογήθηκαν ως έχουσες σοβαρό κίνδυνο, κυρίως λόγω της ανεπαρκούς προσαρμογής για πιθανώς επιδρούντες παράγοντες και του τρόπου με τον οποίο αξιολογήθηκε η ταχύτητα βαδίσματος.

Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η αντίστροφη αιτιότητα, σύμφωνα με την οποία οι συμμετέχοντες με μεγαλύτερη ταχύτητα περπατήματος μπορεί να είναι πιο πιθανό να είναι σωματικά δραστήριοι και να έχουν καλύτερη καρδιοαναπνευστική ικανότητα, μεγαλύτερη μυϊκή μάζα και καλύτερη γενική κατάσταση υγείας.

Επομένως, τα ευρήματα πρέπει να ερμηνευτούν υπό το φως αυτών των περιορισμών, προειδοποιούν οι ερευνητές. Αλλά υπάρχουν εύλογες εξηγήσεις για τα ευρήματα, εξηγούν.

Η ταχύτητα βάδισης είναι ένας σημαντικός δείκτης της συνολικής υγείας και ένας βασικός δείκτης της λειτουργικής ικανότητας. Η ταχύτερη ταχύτητα βάδισης σχετίζεται με καλύτερη καρδιοαναπνευστική ικανότητα και μυϊκή δύναμη, τα οποία και τα δύο συνδέονται με τον κίνδυνο διαβήτη. Και το γρήγορο περπάτημα είναι καλό για την απώλεια βάρους, το οποίο βοηθά στη βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη.

Οι ερευνητές καταλήγουν ότι «Η παρούσα μετα-ανάλυση υποδηλώνει ότι το αρκετά γρήγορο και γρήγορο περπάτημα, ανεξάρτητα από τον συνολικό όγκο της σωματικής δραστηριότητας ή τον χρόνο που αφιερώνεται στο περπάτημα ανά ημέρα, μπορεί να σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 στους ενήλικες.