Ο ιδιοπαθής τρόμος συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο άνοιας [μελέτη]

Η άνοια ενδεχομένως είναι 3 φορές πιο συνήθης σε ανθρώπους με ιδιοπαθή τρόμο, διαταραχή κίνησης που προκαλεί τρέμουλο, έναντι του γενικού πληθυσμού.

Αυτό αναφέρει νέα έρευνα που θα παρουσιαστεί στο συνέδριο της American Academy of Neurology.

Ο ιδιοπαθής τρόμος είναι η πιο συνήθης διαταραχή τρόμου.

Ο Elan D. Louis, του University of Texas Southwestern Medical Center στο Ντάλας, δήλωσε ότι η έρευνα έδειξε ότι άνθρωποι με ιδιοπαθή τρόμο έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης άνοιας.

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε 222 ανθρώπους με ιδιοπαθή τρόμο, με μέση ηλικία τα 79 χρόνια.

Υποβλήθηκαν σε τεστ μνήμης και αντίληψης για να διαπιστωθεί αν είχαν φυσιολογικές νοητικές ικανότητες, ελαφιά νοητική εξασθένηση ή άνοια στην έναρξη της μελέτης.

Στη συνέχεια, κάθε 1,5 χρόνο περνούσαν πάλι από εξετάσεις για 5 χρόνια κατά μέσον όρο.

Από αυτή την ομάδα, 168 άνθρωποι είχαν φυσιολογικές νοητικές ικανότητες, 35 είχαν ελαφρά νοητική εξασθένηση και 19 άνοια στην έναρξη.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας, 59 εμφάνισαν ελαφρά νοητική εξασθένηση  και 41 άνοια.

Οι ερευνητές στη συνέχεια συνέκριναν το ποσοστό με το οποίο οι άνθρωποι ανέπτυξαν ελαφρά νοητική εξασθένηση και άνοια καθώς και την εμφάνιση αυτών των παθήσεων με ποσοστά και εμφάνιση στο γενικό πληθυσμό.

Συνέκριναν επίσης συμμετέχοντες, με τα ποσοστά σε ανθρώπους με νόσο Πάρκινσον.

Διαπίστωσαν ότι το 19%  των συμμετεχόντων είχε ή ανέπτυξε άνοια κατά τη διάρκεια  της έρευνας και κάθε χρόνο μέσος όρος 12% των ανθρώπων που διαγνώστηκαν με ελαφρά νοητική εξασθένηση εμφάνισαν στη συνέχεια άνοια.

Τα ποσοστά ήταν 3 φορές υψηλότερα από αυτά του γενικού πληθυσμού.

Όμως ήταν χαμηλότερο από αυτά ανθρώπων με νόσο του Πάρκινσον.

Επίσης, ποσοστό 27% είχε ή ανέπτυξε ελαφρά νοητική εξασθένηση κατά τη διάρκεια της έρευνας, σχεδόν διπλάσιο από το 14.5% του γενικού πληθυσμού αλλά λιγότερο από το ποσοστό του 40% σε ανθρώπους με νόσο Πάρκινσον.

Αν και η πλειοψηφία των ανθρώπων με ιδιοπαθή τρόμο δεν θα εμφανίσει άνοια, η έρευνα αποτελεί τη βάση ώστε οι γιατροί να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους με την πάθηση για τον αυξημένο κίνδυνο.