Ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια και λοιμώξεις

Πριν από μερικά χρόνια μια ανακάλυψη από το χώρο της αθηρωμάτωσης είχε απασχολήσει έντονα τη λοιμωξιολογική κοινότητα. Στις αθηρωματικές πλάκες που επικάθονται σε τοιχωματικές αλλοιώσεις αγγείων του ανθρώπου είχαν βρεθεί ‘ίχνη, αντιγόνα του κυτταρικού τοιχώματος, της Χλαμύδιας (Chlamydia pneumoniae).

Είχε βρεθεί άραγε έτσι η αιτιοπαθολογία της δημιουργίας αθηρωματικών πλακών και επομένως η αιτία των εμφραγμάτων του μυοκαρδίου και των ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων;

Προσπάθειες, που έγιναν τότε με τη χορήγηση αντιβιοτικών να ελέγξουν τη Χλαμύδια ως πιθανό αίτιο αυτών των τοιχωματικών αλλοιώσεων, δεν επέφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή δεν περιόρισαν τη συχνότητα εμφάνισης εμφραγμάτων του μυοκαρδίου-ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων.

Πριν από λίγες μέρες δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ‘Archives of Neurology’, μια ενδιαφέρουσα μελέτη, όπου και πάλι λοιμώξεις ενέχονται ως πιθανή αιτία των τοιχωματικών αγγειακών αλλοιώσεων. Σε μια συνοικία της Νέας Υόρκης (Washington Heights) ζουν κυρίως Αμερικανοί με ισπανική καταγωγή, όπως επίσης και Αφροαμερικανοί.

Είναι μια εργατική περιοχή με φτωχό πληθυσμό.

Από προηγούμενες επιδημιολογικές μελέτες γνωρίζουμε, ότι η συχνότητα εμφάνισης ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων είναι πολύ μεγαλύτερη μεταξύ αυτών των δυο φυλετικών ομάδων.
Έτσι η ομάδα του συναδέλφου Mitchell Elkind, του Παν/μιου Columbia της Νέας Υόρκης, επέλεξε ορθώς να μελετήσει πιο εντατικά την αιτία των ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων σε αυτές τις δυο ομάδες πολιτών της Νέας Υόρκης.

Πράγματι, διαπιστώθηκε εκ νέου, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών που παρουσίασε ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια και η ηλικία τους ήταν άνω των 40 χρόνων, είχαν αντισώματα έναντι των παρακάτω μικροβίων:

• 74% έναντι της Χλαμύδιας (Chlamydia pneumoniae)
• 66% έναντι του Ελικοβακτηριδίου(Helicobacter pylori)
• 85% έναντι του Κυτταρομεγαλοϊού( Cytomegalievirus)
• 86% έναντι του Ερπητοϊού 1 (Herpes simplex virus 1)
• 57% έναντι του Ερπητοϊού 2 (Herpes simplex virus 2)

Εάν θέλαμε να σχολιάσουμε τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης, θα μπορούσαμε με βεβαιότητα να πούμε, ότι πράγματι μια από τις πολλές αιτίες δημιουργίας αθηρωματικών πλακών στα αγγεία είναι και η μόλυνση του ασθενούς κατά τη διάρκεια της ζωής του από ορισμένα μικρόβια, όπως ακριβώς αυτά αναφέρονται παραπάνω.

Δυστυχώς δεν θα μπορούσαμε να συστήσουμε μια θεραπευτική αγωγή έναντι αυτών των μικροβίων, διότι αυτό θα σήμαινε για τη λοιμωξιολογία έναν παράλογο και ατέρμονο αντιμικροβιακό αγώνα.
Πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει όμως η επιδημιολογική παρατήρηση, ότι οι λοιμώξεις από τα παραπάνω μικρόβια είναι ολοένα και πιο συχνές, λόγω των κοινωνικοοινονομικών συνθηκών διαβίωσης του σύγχρονου ανθρώπου.

Η ανάλυση αυτών των συνθηκών, η συσχέτιση των περιβαλλοντικών αλλαγών και της νοσηρότητας του ανθρώπου, θα μπορούσε να βοηθήσει στον έλεγχο των λοιμώξεων. Αυτός είναι και ο νέος κλάδος της λοιμωξιολογίας, ο οποίος θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον.