Εξελίξεις στην αντιμετώπιση της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας

Αύξηση των κρουσμάτων της Πολλαπλής Σκλήρυνσης (ΠΣ) ή Σκλήρυνσης κατά Πλάκας παρατηρείται την τελευταία πενταετία, κάτι που μπορεί να οφείλεται στην αυξημένη επιβίωση, στη διάγνωση σε πιο πρώιμο στάδιο, στην αυξημένη επαγρύπνηση και στα περισσότερο ευαίσθητα διαγνωστικά κριτήρια. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι περίπου 11.000 άτομα πάσχουν από ΠΣ, την πιο συνήθη διαταραχή του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος σε νέους ενήλικες.

Οι νευρολόγοι υποστηρίζουν ότι η κάθε περίπτωση ασθενούς με ΠΣ είναι μοναδική, ενώ σε ερευνητικό επίπεδο γίνεται σημαντική προσπάθεια, ώστε να προσδιοριστούν γενετικοί δείκτες, που θα επιτρέψουν την καλύτερη πρόγνωση της πορείας της νόσου, καθώς μεγάλο ποσοστό ασθενών καταλήγει με αναπηρία. Η Πολλαπλή Σκλήρυνση είναι μια φλεγμονώδης νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος, κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα ενεργοποιείται με στόχο να προσβάλει τα νευρικά κύτταρα. Πλήττει 2,5 εκατομμύρια άτομα σε όλο τον κόσμο και ο επιπολασμός της ποικίλλει σε παγκόσμιο επίπεδο. Το πιο πιθανό είναι να σχετίζεται με μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση περιβαλλοντικών και γενετικών παραγόντων – για την επιστημονική κοινότητα, δυστυχώς, παραμένει μυστήριο η αιτιολογία της νόσου.

Τα καλά νέα είναι ότι οι υπάρχουσες θεραπείες είναι εμφανώς βελτιωμένες σε σχέση με παλαιότερα, καθώς σέβονται τις ιδιαιτερότητες των ασθενών, βοηθώντας τους να απολαμβάνουν ένα καλύτερο επίπεδο ζωής. Σύμφωνα με τη μετα-ανάλυση Cochrane, η υποδόρια ιντερφερόνη βήτα-1α, που χορηγείται τρεις φορές την εβδομάδα και αποτελεί αγωγή πρώτης γραμμής, μείωσε κατά 55% τον αριθμό των ασθενών που εμφάνισαν υποτροπές, συγκριτικά με το placebo. Επιπλέον μείωσε κατά 35% τον σχετικό κίνδυνο εξέλιξης της αναπηρίας στα δύο χρόνια και χαρακτηρίστηκε ως ανώτερη θεραπεία πρώτης γραμμής. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μετα-ανάλυση που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ για την ασθένεια, καθώς συμπεριέλαβε 44 μελέτες με τη συμμετοχή 17.401 τυχαιοποιημένων ασθενών για δύο χρόνια.

Η ιντερφερόνη βήτα-1α είναι ένα ανασυνδυασμένο μόριο σχεδόν ίδιο με την ενδογενή (φυσική) ιντερφερόνη βήτα. Δρα μέσω του υποδοχέα της ιντερφερόνης βήτα, προκαλώντας μια αλληλουχία γεγονότων, που παρεμβαίνουν σε πολλαπλά επίπεδα στις φλεγμονώδεις διεργασίες της ασθένειας.