Λοιμώδης ενδοφθαλμίτιδα

Η λοιμώδης ενδοφθαλμίτιδα είναι φλεγμονή από λοιμογόνους μικροοργανισμούς που αναπτύσσεται μέσα στον οφθαλμικό βολβό και περιλαμβάνει το υαλοειδές σώμα. Είναι σοβαρή λοίμωξη, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση.

Η προσβολή του οφθαλμού από λοιμογόνα, αναπτύσσεται, στις περισσότερες περιπτώσεις μετά από εγχείρηση καταρράκτη ή μετά από τραυματισμό του ματιού και ενοφθαλμισμό μικροβίων, ανεξαρτήτως αιτιολογίας. Σπανιότερα υπάρχει διασπορά μικροβίων μέσω της κυκλοφορίας του αίματος ή κατά συνέχεια ιστού από φλεγμονώδη εστία, που υπάρχει σε άλλο σημείο του σώματος.

Η αρχική φλεγμονή μπορεί να εντοπίζεται στον επιπεφυκότα του ματιού, στις μήνιγγες (μηνιγγίτις), στην καρδιά (ενδοκαρδίτις), στο ουροποιητικό (ουρολοίμωξη) ή σε άλλους ζωτικούς ιστούς και αρκετές φορές πρόκειται για παραμελημένες λοιμώξεις.

Μικρό ποσοστό περιστατικών ενδοκαρδίτιδας οφείλεται σε ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών, σε προσβολή σεξουαλικώς μεταδιδόμενων παθογόνων (π.χ. γονόκοκκος), ή σε παράγοντες που προκαλούν ανοσοκαταστολή (π.χ. χρόνια λήψη κορτικοειδών).

Τα παθογόνα που εμπλέκονται στη λοιμώδη ενδοφθαλμίτιδα είναι πολλά, το είδος τους εξαρτάται από τον τρόπο της λοιμώδους προσβολής και περιλαμβάνουν σταφυλόκοκκους, στρεπτόκοκκους, μύκητες, PSEUDOMONAS, PROTEUS, H. INFLUENZA, E.

COLI, N. MENINGITIDIS, B CEREUS.

Η ταυτόχρονη πολυμικροβιακή προσβολή είναι πάντως ασυνήθης.

Τα σημεία και τα συμπτώματα της ενδοφθαλμίτιδας, εμφανίζονται συνήθως 2 έως 5 ημέρες μετά το χειρουργείο στον οφθαλμό και περιλαμβάνουν πονοκέφαλο, πόνο στον οφθαλμό, ελαττωμένη όραση, ερυθρότητα και οίδημα του βλεφάρου και του επιπεφυκότα, θόλωση του κερατοειδούς χιτώνα και του υαλοειδούς σώματος.

Η μικροβιολογική διάγνωση της νόσου γίνεται με ειδικές καλλιέργειες. Η παρακέντηση και αναρρόφηση υαλοειδούς σώματος, είναι συχνά αναγκαία για τη λήψη των ειδικών καλλιεργειών.

Η θεραπεία περιλαμβάνει την τοπική και συστηματική χορήγηση αντιβιοτικών.

Η χειρουργική θεραπεία επιβάλλεται σε ορισμένες περιπτώσεις.