Κότσι : Πότε χρειάζεται ''ακραία'' αντιμετώπιση

Το «κότσι» είναι μια διόγκωση που συμβαίνει στο έσω μέρος της βάσης του μεγάλου δακτύλου του άκρου ποδός. Οφείλεται σε μια ακανόνιστη οστική προσεκβολή του μεταταρσίου και συνοδεύεται από την απόκλιση του μεγάλου δακτύλου προς τα έξω.

Η αιτία παραμένει βασικά άγνωστη, αλλά έχουν ενοχοποιηθεί κληρονομικοί παράγοντες και τα στενά παπούτσια που κατά καιρούς επιβάλλει ο συρμός. Η κατάσταση αυτή, όταν προκαλεί πόνο και δυσκολία στη βάδιση, συνήθως με τη χρήση κάθε υποδήματος, τότε χρειάζεται ιατρική παρέμβαση.

Αρχικά απαιτείται συντηρητική αντιμετώπιση, με σύσταση χρήσης ευρύχωρων υποδημάτων και ειδικών πάτων που χρησιμοποιούνται εσωτερικά στο υπόδημα. Σε δεύτερο χρόνο, αν δεν έχουμε ικανοποιητικά αποτελέσματα, ακολουθεί η χειρουργική θεραπεία, που στοχεύει στην ανακούφιση από τον πόνο, στη βελτίωση της λειτουργικότητας του ποδιού, στη δυνατότητα χρήσης υποδημάτων του συρμού και στην αποφυγή υποτροπής (δηλαδή στην επανεμφάνιση της παραμόρφωσης). Συνήθως και ανάλογα με την αρχική μορφή του ποδιού ακολουθεί και το καλύτερα δυνατό αισθητικό αποτέλεσμα.

Η χειρουργική αντιμετώπιση

Για τη χειρουργική αποκατάσταση της παραμόρφωσης αυτής έχουν περιγραφεί πάνω από 150 χειρουργικές τεχνικές και δεν χρησιμοποιείται σε καμιά περίπτωση η βλαπτική κατά τα άλλα ακτινοβολία Laser. Επίσης οι τεχνικές που χρησιμοποιούν μικρές τομές στο δέρμα (διαδερμικές μέθοδοι), για την αποκατάσταση των βλαβών, δεν έχουν θέση επιστημονικώς αποδεκτή διότι δε διορθώνουν τη βλάβη.
Δεν υπάρχει κάποια χειρουργική μέθοδος που να διορθώνει όλα τα πόδια, γιατί το κάθε πόδι παρουσιάζει τη δική του παραμόρφωση. Ο χειρουργός πρέπει να χρησιμοποιεί τη σωστή μέθοδο που επιβάλλεται έπειτα από μελέτη της κάθε περίπτωσης και να εξηγεί με λεπτομέρειες στον κάθε ασθενή το χειρουργικό και μετεγχειρητικό πρόγραμμα για να εξασφαλιστεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Θα πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι η παραμόρφωση δεν είναι μόνο οστική, αλλά και παραμόρφωση μαλακών μορίων, συνδέσμων και τενόντων.

Οι βασικές πληροφορίες

Η χειρουργική αποκατάσταση χρειάζεται πείρα από την πλευρά του ορθοπαιδικού και στα συνηθισμένα ερωτήματα που τίθενται όσον αφορά στη συγκεκριμένη επέμβαση, παρατίθενται οι εξής απαντήσεις-πληροφορίες:

• Μετεγχειρητικά οι ασθενείς περπατούν αμέσως με ειδικό παπούτσι για 2-3 εβδομάδες.
• Η αναισθησία που συνήθως χρησιμοποιείται, είναι το τοπικό block (μούδιασμα μόνο του ποδιού που χειρουργείται) και η νοσηλεία που απαιτείται συνήθως είναι ολιγόωρη έως ένα βράδυ.
• Ο μετεγχειρητικός πόνος ελέγχεται αποτελεσματικά με σύγχρονες τεχνικές αναισθησίας-αναλγησίας, ενώ οι μετακινήσεις επιτρέπονται έπειτα από λίγες ημέρες.
• Παπούτσια μπορούν να χρησιμοποιηθούν ένα μήνα μετά το χειρουργείο και το μετεγχειρητικό οίδημα του ποδιού υποχωρεί σταδιακά έπειτα από 2-3 μήνες χωρίς να προκαλεί δυσκολία στη βάδιση.

Πρέπει να τονίσουμε ότι ο στόχος της επέμβασης είναι η αποκατάσταση του ποδιού ώστε να μην προκαλείται πόνος στη βάδιση, με σεβασμό στην αισθητική, αλλά και με τη δυνατότητα χρήσης υποδημάτων που επιβάλλει ο συρμός χωρίς πιθανότητα υποτροπής (δηλαδή να μην επανεμφανιστεί η παραμόρφωση).

Πηγές:
Αναστάσιος Δάρας, Ορθοπαιδικός Χειρουργός, Επιστ. Συνεργάτης ΛΗΤΩ