Απώλεια αίματος λόγω πολλών εργαστηριακών εξετάσεων οδηγεί σε αναιμία [μελέτη]

Οι καθημερινές εργαστηριακές εξετάσεις με αιμοληψίες θεωρούνται πιθανή αιτία αναιμίας σε πολλούς ασθενείς εντατικής θεραπείας. Μια τυχαιοποιημένη μελέτη σε νοσοκομεία του Καναδά διερεύνησε κατά πόσον η αλλαγή σε μικρότερα σωληνάρια αιμοληψίας μπορεί να μειώσει τον αριθμό των μεταγγίσεων.

Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν τώρα στην αμερικανική έκδοση του ιατρικού περιοδικού "Ärzteblatt".

Περίπου το 40 % όλων των ασθενών που βρίσκονται στην εντατική λαμβάνουν τουλάχιστον μία φορά συμπύκνωμα ερυθρών αιμοσφαιρίων. Οι αιμοδοσίες είναι δαπανηρές και αποτελούν σπάνιο πόρο. Επιπλέον, οι μεταγγίσεις (ακόμη και αν σώζουν ζωές) συνδέονται με ορισμένους κινδύνους για την υγεία.

Περισσότερες από τις μισές μεταγγίσεις σε μονάδες εντατικής θεραπείας δεν προκαλούνται από ενεργή αιμορραγία, αλλά από πτώση της αιμοσφαιρίνης.

Ένας πιθανός λόγος για την αναιμία είναι η απώλεια αίματος λόγω των πολλών εργαστηριακών εξετάσεων. Με όγκο σωλήνα 4 έως 6 χιλιοστόλιτρα και πολλές αιμοληψίες την ημέρα, η απώλεια μπορεί γρήγορα να φτάσει το περιεχόμενο μιας μονάδας αίματος σε μια εβδομάδα.

Δεδομένου ότι οι περισσότερες εξετάσεις απαιτούν λιγότερο από 0,5 χιλιοστόλιτρα αίματος, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μικρότερα σωληνάρια.

Σε μια τυχαιοποιημένη μελέτη, Καναδοί ειδικοί της εντατικής θεραπείας διερεύνησαν αν η αλλαγή σε σωληνάρια συλλογής με όγκο 1,8 έως 3,5 χιλιοστόλιτρα κάνει τη διαφορά. Δεδομένου ότι η αλλαγή ήταν ούτως ή άλλως προγραμματισμένη, η Deborah Siegal από το Ερευνητικό Ινστιτούτο του Νοσοκομείου της Οττάβας και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν για τη μελέτη τους ένα σχέδιο "Stepped Wedge“-"κλιμακωτής σφήνας".

Η αλλαγή στους μικρότερους σωλήνες έγινε σταδιακά και όχι ταυτόχρονα στις 25 ΜΕΘ. Στη συνέχεια, η μελέτη συνέκρινε τους χρόνους κατά τους οποίους χρησιμοποιούνταν ακόμη οι μεγάλοι σωλήνες ή κατά τους οποίους χρησιμοποιούνταν ήδη οι μικροί σωλήνες.

Η μελέτη TRATUS ("Small-Volume Tubes to Reduce Anemia and Transfusion" - σωλήνες μικρού όγκου για τη μείωση της αναιμίας και της μετάγγισης) ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2019 και ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 2021. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος, 27.411 ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία στις μονάδες εντατικής θεραπείας. Από αυτούς, οι 6.210 ήταν κατά τις πρώτες εβδομάδες και μήνες της πανδημίας του κορώνα.

 Η Siegal και οι συνεργάτες της είχαν αρχικά αποφασίσει να μην λάβουν υπόψιν αυτούς τους ασθενείς. Η αξιολόγηση έδειξε ότι ο αριθμός των μονάδων αίματος ανά ασθενή εντατικής θεραπείας μειώθηκε από 0,79 σε 0,72. Αυτό αντιστοιχεί σε μείωση κατά 9 %. Όμως ο σχετικός κίνδυνος 0,91 δεν ήταν σημαντικός με διάστημα εμπιστοσύνης 95 % από 0,79 έως 1,05. Στη χειρότερη περίπτωση, η μεταβολή θα οδηγούσε επομένως σε αύξηση κατά 5 % (κάτι που θα ήταν παράλογο).

Ως εκ τούτου, οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια άλλη ανάλυση. Αυτή τη φορά συμπεριέλαβαν όλους τους ασθενείς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων από την πρώτη φάση της πανδημίας. Επιπλέον, ελήφθησαν υπόψη μόνο οι ασθενείς που βρίσκονταν στην εντατική για περισσότερο από 48 ώρες και στους οποίους η απώλεια αίματος από την αιμοληψία θα μπορούσε να είναι σημαντική.

Ο σχετικός κίνδυνος ήταν τώρα 0,88 και ήταν σημαντικός με διάστημα εμπιστοσύνης 95% από 0,77 έως 1,00. Η μετάβαση στα μικρότερα σωληνάρια αιμοληψίας θα μείωνε επομένως τον κίνδυνο μετάγγισης αίματος κατά 12%.

Η απόλυτη διαφορά ήταν 9,84 συμπυκνώματα ερυθρών αιμοσφαιρίων ανά 100 ασθενείς, η οποία αποτελεί κλινικά σημαντική διαφορά. Σύμφωνα με την Siegal, θα μπορούσαν να είχαν εξοικονομηθεί περίπου 1.500 συμπυκνώματα ερυθρών αιμοσφαιρίων μόνο μεταξύ των συμμετεχόντων στη μελέτη.

Πηγές:
Ärzteblatt (αμερικανική έκδοση)