Λένε παράγοντες της αγοράς, μια φαρμακοβιομηχανία φτιάχνει ένα εργoστάσιο παίρνοντας σημαντικά ποσά από τον κρατικό κορβανά, δηλαδή από χρήματα φορολογούμενων που θα έπρεπε να διατεθούν για τη φαρμακευτική κάλυψη την οποία όμως το στρεβλό σύστημα του clawback υποχρεώνει να καλύπτει η φαρμακοβιομηχανία. Αναρωτιούνται λοιπόν, γιατί δεν λαμβάνονται αποτελεσματικά μέτρα για τον έλεγχο της δαπάνης- ίσως γιατί άλλος πληρώνει.
Και μια ακόμα αλήθεια, τα εργοστάσια θα παράγουν, οι ασθενείς θα καταναλώνουν και η δαπάνη θα ανεβαίνει.
Το θέμα των κλινικών μελετών.
Οι κλινικές μελέτες αφορούν την καινοτομία που προσφέρει λύσεις σε σοβαρές ανάγκες ασθενών με προγραμματισμό και αυστηρό πρωτόκολλο. Παράλληλα, αυξάνει τα έσοδα της χώρας με εισαγόμενο συνάλλαγμα, παράγει γνώση και επιστήμη, ενώ εξίσου βασικό, δεν παράγει κόστος.
Αρα μιλάμε για ανέκδοτο. Απορούν γιατί πολιτεία και φαρμακοβιομηχανία "κάθονται" πίσω από το αναπτυξιακό clawback. Aλλά είναι το μόνο αστείο; όχι βέβαια, υποστηρίζουν, δείτε το RRF (Ταμείο Ανάκαμψης)- όσα προβλέφθηκαν δεν είχαν προϋποθέσεις, εκτός από την ενίσχυση της Φαρμακευτικής Δαπάνης όπου η απαίτηση είναι απλή. Αν η φαρμακοβιομηχανία βάλει πάνω από 1,3 δις ευρώ για κάθε έτος από το 2022 έως και το 2024, τότε το κράτος θα βάλει από 50 εκατ. έως και 450 εκατ. ευρώ τα αντίστοιχα έτη.
Ο υπολογισμός αυτός εξαιρεί τα Rebates και τις εκπτώσεις, οι οποίες υπερβαίνουν κατά πολύ πλέον το ποσό της προβλεπόμενης φαρμακευτικής δαπάνης.
Και καταλήγουν: όσο δεν έχουμε παρεμβάσεις τόσο θα έχουμε μειωμένη απόδοση της φαρμακευτικής πολιτικής …
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}