Οστεοσάρκωμα: Οι καθυστερήσεις στη θεραπεία αυξάνουν τον κίνδυνο θανάτου [μελέτη]

Οι περιττές καθυστερήσεις μεταξύ των διαφόρων θεραπευτικών βημάτων σχετίζονται με φτωχότερη επιβίωση σε ασθενείς με εντοπισμένο, υψηλού βαθμού οστεοσάρκωμα.

Αυτό δείχνουν τα αποτελέσματα μιας αναδρομικής ανάλυσης της μελέτης EURAMOS-1 που παρουσιάστηκαν στο 36ο γερμανικό συνέδριο για τον καρκίνο στο Βερολίνο.

"Η υλικοτεχνική υποδομή της διεπιστημονικής θεραπείας του οστεοσαρκώματος υψηλού βαθμού οδηγεί μερικές φορές σε καθυστερήσεις στη θεραπεία", εξηγούν οι συγγραφείς της μελέτης με επικεφαλής τον Δημοσθένη Ανδρέου από το Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Γκρατς.

Μια αναδρομική ανάλυση των δεδομένων της μελέτης EURAMOS-1 είχε ως στόχο να δείξει κατά πόσο αυτές οι καθυστερήσεις στη θεραπεία έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην έκβαση των ασθενών. Εξετάστηκαν τα δεδομένα από 1.671 συμμετέχοντες με εντοπισμένο, υψηλού βαθμού οστεοσάρκωμα που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική θεραπεία μετά από επαγωγική χημειοθεραπεία.

Μεγαλύτερη διάρκεια των συμπτωμάτων, μεγαλύτερη έκταση του όγκου

Η ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι τα συμπτώματα παρέμειναν για διάμεση διάρκεια 8 (IQR 4-13) εβδομάδων. Το διάμεσο διάστημα μεταξύ της έναρξης της επαγωγικής χημειοθεραπείας και της χειρουργικής επέμβασης ήταν 82 (IQR 76-90) ημέρες. Το διάμεσο διάστημα μεταξύ της χειρουργικής επέμβασης και της έναρξης της χημειοθεραπείας παγίωσης ήταν 19 (IQR 14-24) ημέρες.

Διαπιστώθηκε ότι η μεγαλύτερη διάρκεια των συμπτωμάτων σχετιζόταν με μεγαλύτερη έκταση όγκου κατά τη διάγνωση (234ml έναντι 134ml, p=0,003), αλλά όχι με υψηλότερο κίνδυνο θανάτου (HR 1,43, 95% CI 0,82-2,49, p=0,212).

Οι καθυστερήσεις αποτελούν μειονέκτημα

Από την άλλη πλευρά, οι καθυστερήσεις μεταξύ της έναρξης της επαγωγικής χημειοθεραπείας και της χειρουργικής θεραπείας (HR 1,87; 95% CI 1,10-3,21; p=0,022), καθώς και μεταξύ της χειρουργικής επέμβασης και της χημειοθεραπείας παγίωσης (HR 1,46; 95% CI 1,02-2,08; p=0,037) συσχετίστηκαν με σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο θανάτου.

Προφανώς, οι καθυστερήσεις κατά τη διάρκεια της επαγωγικής χημειοθεραπείας και η καθυστερημένη έναρξη της χημειοθεραπείας παγίωσης μετά τη χειρουργική επέμβαση συνδέονται ανεξάρτητα με φτωχότερη επιβίωση σε ασθενείς με εντοπισμένο οστεοσάρκωμα.

"Τα αποτελέσματά μας υπογραμμίζουν τη σημασία της βελτιστοποίησης των διαδρομών παραπομπής μεταξύ των διαφόρων τμημάτων και κλινικών προκειμένου να αποφεύγονται οι περιττές καθυστερήσεις στη θεραπεία", κατέληξε ο Ανδρέου και η ερευνητική του ομάδα.