Οστεοαρθρίτιδα ισχίων: Aσκήσεις στη μέση ηλικία

Η αρθρίτιδα των ισχίων έχει συνήθως κλασική και πανομοιότυπη εικόνα. Είναι συνηθισμένη η αναφορά του ασθενούς για πόνο στα ισχία, στη μέση και στη βουβωνική χώρα (ακόμα και όταν δεν έχει καταπονήσει το σώμα του). Μπορεί να οφείλεται σε δυσπλασία των ισχίων ή να προκληθεί μετά από φλεγμονές, εκφυλισμό και τραύματα.

Εκδηλώνεται με:

• περιορισμό της κινητικότητας της άρθρωσης του ισχίου
• αύξηση της κάμψης της λεκάνης στα ισχία
• αύξηση της έκτασης (λόρδωσης) της οσφυϊκής μοίρας
• διατήρηση του πάσχοντος σκέλους στην έξω στροφή
• ελάττωση της φάσης στήριξης στο πάσχον σκέλος.

Ο ασθενής νιώθει πόνο σε προχωρημένη κατάσταση, ακόμα και όταν δεν καταπονείται καθόλου. Επίσης παρουσιάζει σύσπαση και βράχυνση των μυών της περιοχής, ανάλογα με τον βαθμό και την έκταση της βλάβης και ενδεχομένως τηνσυνύπαρξη άλλων παθήσεων, όπως οσφυαλγία, ισχιαλγία, κάκωση των προσαγωγών κτλ. Για αυτό είναι σημαντική η ακριβής διάγνωση από τον ειδικό γιατρό, που θα εντοπίσει τη βλάβη.

Το πρώτο μέλημα του ορθοπαιδικού, του ρευματολόγου και του φυσικοθεραπευτή θα είναι η αναλγησία της πάσχουσας περιοχής. Ο συνδυασμός ιατροφαρμακευτικής και φυσικοθεραπευτικής αγωγής θα προσφέρει τη βελτίωση της μικροκυκλοφορίας, τη χαλάρωση του αρθρικού θυλάκου και την ελάττωση του πόνου.

Ο φυσικοθεραπευτής θα συμβάλει,

• Μετά την υποξεία φάση (48-96 ώρες), με τη χρήση συσκευών θερμότητας, ηλεκτροθεραπείας, χειρομαλάξεων και έλξεων στην άρθρωση.
• Σε χρόνιες καταστάσεις, όμως, θα προσθέσει ελαφρές κινήσεις του ισχίου μετά τις φάσεις ηρεμίας, π.χ. το πρωί, ώστε να προετοιμαστεί η άρθρωση για την επερχόμενη φόρτιση της ημέρας. Η χαλάρωση των υπερτονικών μυών με διατάσεις και η ήπια κινητοποίηση του ισχίου προς όλες τις κατευθύνσεις θα διευκολύνουν την έσω στροφή και την έκταση, που είναι απαραίτητες για τη βάδιση, και την κάμψη του ισχίου, η οποία είναι απαραίτητη κατά την ένδυση, υπόδηση και άλλες καθημερινές δραστηριότητες.

Η φυσικοθεραπεία επικεντρώνεται, επίσης, στην εξάσκηση και στη βελτίωση του συντονισμού των διαφόρων μυϊκών ομάδων, με ή χωρίς φόρτιση της άρθρωσης του ισχίου, καθώς και στην κινητοποίηση της σπονδυλικής στήλης και στην εκμάθηση θέσεων, που θα αποφορτίζουν το ισχίο και τη μέση και θα βελτιώσουν την κινητικότητά τους.

Εάν η κινητικότητα του ισχίου είναι περιορισμένη και ο πόνος έντονος, η χρήση διαφόρων βοηθητικών μέσων, καθώς και η εκτέλεση αντιρροπιστικών κινήσεων θα ανακουφίσει. Για παράδειγμα, όταν είναι περιορισμένη η κάμψη, υποδεικνύεται στον ασθενή να κάθεται στηρίζοντας το σώμα του προς τα πίσω ή να κάθεται σε ψηλά καθίσματα. Μαλακά πέλματα και το ειδικό μπαστούνι μπορούν να βοηθήσουν στον περιορισμό της καταπόνησης του πάσχοντος ισχίου, κυρίως όταν εμφανίζεται παροξυσμός του πόνου.

Η αρθρίτιδα του ισχίου επιβάλλει έναν πιο ξεκούραστο τρόπο ζωής. Ο ασθενής πρέπει να περπατά με μικρά και αργά βήματα και να μη διανύει μεγάλες αποστάσεις. Να μην ανεβαίνει συχνά σκάλες, να μη σηκώνει μεγάλα βάρη και να εκπαιδευτεί από το φυσικοθεραπευτή του στον τρόπο με τον οποίο θα βαδίζει, θα οδηγεί, θα κάθεται, κα. Δεν χρειάζεται, πάντως, να σταματήσει να αθλείται. Κολύμπι, ποδήλατο και γκολφ είναι μερικοί από τους πλέον κατάλληλους τρόπους άσκησης.

Σε πολύ βαριές περιπτώσεις, ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί χειρουργική αποκατάσταση, με οστεοτομίες ή ολική αρθροπλαστική. Αυτό όμως κρίνεται από τους ειδικούς γιατρούς και εφόσον δεν υπάρχει άλλος τρόπος συντηρητικής αντιμετώπισης.

Σημαντικός αριθμός ερευνητών, καθώς και το Αμερικάνικο Κολλέγιο Ρευματολογίας (ACR), όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά των Ρευματισμών (EULAR) αναφέρει ότι η άσκηση θεωρείται σημαντικός παράγοντας, τόσο στη μείωση του πόνου όσο και στη βελτίωση της λειτουργικότητας των αρθρώσεων.

Επίσης, ιδιαίτερη σημασία δίνεται στην αυξημένη πιθανότητα επιβάρυνσης από αθλήματα, όπως η άρση βαρών, οι αγώνες δρόμου, το ποδόσφαιρο κτλ, καθώς και σε άτομα που η εργασία τους, λόγω αυξημένων φορτίων, επιβαρύνει τις αρθρώσεις του ισχίου, όπως οικοδόμοι, φορτοεκφορτωτές, αγρότες, κ.ά.

Τέλος, σε πολλές επιστημονικές εργασίες αναφέρεται η φυσικοθεραπευτική καθοδηγούμενη άσκηση ως προληπτική μέθοδος για την αποφυγή της αρθρίτιδας εφόσον εφαρμόζεται σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενή και είναι κατάλληλα σχεδιασμένη για αυτόν.

Απευθυνθείτε στον ειδικό φυσικοθεραπευτή για να σας υποδείξει τις κατάλληλες για ηλικία και την κατάσταση σας ασκήσεις, όπως και χρήσιμες συμβουλές και οδηγίες.

Υ.Γ. Η ενθάρρυνση της τήρησης και της εκτέλεσης των θεραπευτικών ασκήσεων, καθώς και η εξεύρεση της «χρυσής τομής» μεταξύ χρήσης-αχρησίας–υπέρχρησης της πάσχουσας άρθρωσης είναι βέβαιο ότι μπορούν να δώσουν λιγότερο πόνο και δυσκαμψία, μεγαλύτερο αίσθημα ευεξίας και φυσικά καλύτερη ποιότητα ζωής!