Η Ρεφλεξολογία, είναι μια ολιστική ήπια συμπληρωματική θεραπευτική αγωγή, για την αντιμετώπιση συμπτωμάτων υγείας ενός ατόμου και έχει απώτερο στόχο, εκτός από την ανακούφιση ή και εξάλειψη των συμπτωμάτων του, την ψυχοσωματική ενεργειακή εξισορρόπησή του.

Στις συνεδρίες κατά την εφαρμογή της, ο Ρεφλεξολόγος πραγματοποιεί με τα χέρια του πιέσεις, μαλάξεις και απαλά αγγίγματα στο πέλμα και στη ράχη των ποδιών του θεραπευόμενου.[Ρεφλεξολογία εφαρμόζεται επίσης στα χέρια, στα αυτιά και στο πρόσωπο].

Η Ρεφλεξολογία ως μία μη επεμβατική αγωγή, απαιτεί από τον Ρεφλεξολόγο σεβασμό και απαλότητα στις κινήσεις του, ώστε στον θεραπευόμενο ακόμη και αν νοιώσει παροδικούς πόνους, να μην του δημιουργηθεί αίσθημα δυσφορίας και δυσαρέσκειας καθ’ όλη τη διάρκειά της συνεδρίας ή αίσθηση ότι πρέπει να δείξει μια παθητική υπομονή μέχρι το τέλος της.

Τα πόδια από τον αστράγαλο και κάτω, χάρη στην αριστοτεχνική αρχιτεκτονική των σχέσεων μεταξύ οστών, μυών, συνδέσμων και νεύρων, μας επιτρέπουν την όρθια στάση, τη δυνατότητα κίνησης αλλά και τη στήριξη όλου του σώματός μας.

Όμως σε ό,τι αφορά αυτό το τμήμα των ποδιών μας, για τους περισσότερους ανθρώπους ‘’δυτικής’’ πολιτισμικής αντίληψης, αντιμετωπίζονται με έναν χαμηλής εκτίμησης μάλλον τρόπο, καθώς δεν λαμβάνουμε υπ’ όψιν και προσπερνούμε τη μοναδική αξία τους και τον κόπο που υφίστανται και νοιώθουμε ενοχλημένοι όταν ιδρώνουν ή όταν μετά από αρκετή ώρα μένοντας κλεισμένα σε κάλτσες και παπούτσια, αποκτούν μια μυρωδιά.

Η Ρεφλεξολογία με την εφαρμογή της, εκτός από του να χειρίζεται ευεργετικά για την υγεία και την ψυχοσωματική ενεργειακή εξισορρόπησή μας, τον ‘’μυστικό κόσμο’’ που κρύβεται στο πέλμα των ποδιών μας, βοηθά παράλληλα στο να ενδιαφερθούμε ουσιαστικά για τα πόδια μας, να τα εκτιμήσουμε, αλλά και να νοιώσουμε να αναδύεται ένα αίσθημα σεβασμού και αγάπης για αυτά.

Η σχέση θεραπευόμενου και Ρεφλεξολόγου

Ο θεραπευόμενος, όταν ο Ρεφλεξολόγος ξεκινά να μαλάσσει με τα χέρια τα γυμνά πέλματά του, αισθάνεται κατ΄ αρχάς κάποια νευρικότητα αλλά ενδεχομένως και ντροπή  - σε περιπτώσεις κυρίως που τα πόδια έχουν κάλους, σκληρύνσεις ή δεν είναι ιδιαίτερα περιποιημένα.

Αναρωτιέται για παράδειγμα, μην τυχόν αισθάνεται δυσάρεστα ο θεραπευτής του πιάνοντας τα πόδια του.

Αυτές τις πρώτες στιγμές στις πρώτες τουλάχιστον  συνεδρίες, είναι ιδιαίτερα σημαντική η στάση τού Ρεφλεξολόγου.

Είναι απαραίτητο να κατανοηθεί, ότι όχι μόνον χρειάζεται, αλλά αποτελεί μέρος του θεραπευτικού αποτελέσματος, το να καταφέρνει ο Ρεφλεξολόγος να εξαλείψει κατά το δυνατόν, το όποιο συναίσθημα ντροπής ή ανασφάλειας ενδεχομένως νοιώθει ο θεραπευόμενος για τα πόδια του.

Αν και η λεκτική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ Ρεφλεξολόγου και θεραπευόμενου, δεν πρέπει να συγχέεται με την ψυχοθεραπευτική σχέση, αυτό δεν σημαίνει πως ο Ρεφλεξολόγος δεν δύναται να επιδιώξει στα επαγγελματικά του πλαίσια και όρια, μία ουσιαστική λεκτική επαφή και επικοινωνία με τον θεραπευόμενό του.

Μάλιστα, εδώ και αρκετά χρόνια πλέον, αποτελεί μέρος της εκπαίδευσης των Ρεφλεξολόγων η εκμάθηση του πώς να προσεγγίζουν λεκτικά το συναίσθημα στους διάφορους τύπους ανθρώπινων χαρακτήρων που συναντούν, ώστε όσο είναι εφικτό να εξασφαλίζεται η εμπιστοσύνη και η θετική ανταπόκριση από την πλευρά του θεραπευόμενου.

Κατά τη διάρκεια μιας ρεφλεξολογικής συνεδρίας, ο θεραπευόμενος πρέπει κατά το δυνατόν να είναι αφοσιωμένος στα σωματικά αλλά και ψυχικά ερεθίσματα που δέχεται.

Να αντιλαμβάνεται αλλά και να εκφράζεται άμεσα, όταν νοιώθει πόνο, ανακούφιση, χαλάρωση, δυσαρέσκεια ή ό,τι άλλο. Η απαραίτητη για την αγωγή, ελεύθερη και αυθόρμητη έκφραση αισθημάτων και συναισθημάτων από τον θεραπευόμενο, κάνει αυτονόητο ότι η Ρεφλεξολογία κατά την εφαρμογή της, δεν μπορεί παρά να είναι μια σχέση ουσιαστικής και ποιοτικής επικοινωνίας, ενδιαφέροντος αλλά και αγάπης.

Όταν δεν υπάρχει μια τέτοια σχέση στις συνεδρίες, τα αποτελέσματα θα είναι μάλλον πενιχρά.

Διότι, εκτός του ξεπεράσματος της ντροπαλότητας, της αμφιβολίας ή όποιων άλλων αντιστάσεων, η Ρεφλεξολογία, επιδιώκει μια ενεργή στάση από τον θεραπευόμενο, με την έννοια ότι αυτός πρέπει να αποκτήσει μια συνειδητή εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του σώματός του, ούτως ώστε να ενεργοποιηθούν οι δυνάμεις αυτοθεραπείας που διαθέτει ως οργανισμός, δυνάμεις στις οποίες κατά κύριο λόγο βασίζει την αποτελεσματικότητά της η Ρεφλεξολογία.

Ένας θεραπευόμενος, ο οποίος λειτουργεί ως θετικός και προσπελάσιμος δέκτης των ερεθισμάτων που δέχεται κατά την αγωγή, διαθέτει ταυτόχρονα αυτοπεποίθηση ότι με τις –από τη φύση- δυνάμεις αυτοθεραπείας του, εκτός από τη μείωση ή και εξάλειψη ενός συμπτώματός του ή πόνου, είναι εν δυνάμει ικανός να προσεγγίσει την ψυχοσωματική ενεργειακή του ισορροπία.

Συνοψίζοντας, επειδή η ψυχοσωματική ενεργειακή εξισορρόπηση αποτελεί τον ουσιαστικό και απώτερο σκοπό της Ρεφλεξολογίας, όταν κατά την εφαρμογή της δεν αναπτύσσεται μία σχέση θετικής επικοινωνίας και επαφής μεταξύ Ρεφλεξολόγου και θεραπευόμενου, τότε αυτή μπορεί να γίνει μια απλή χειροπρακτική τεχνική.              

 

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Νέα προσέγγιση στην αντιμετώπιση του καρκίνου των ωοθηκών
Ακύρωση συνάντησης μέχρι νεωτέρας
Oι 50 γίγαντες του φαρμάκου