10 ερωτήματα για κρούσματα CoViD-19 σε τουρίστες

Σοβαρά ερωτήματα προκαλεί η διαχείριση κρουσμάτων λοίμωξης από κορωνοϊό σε τουριστικές περιοχές. Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει η Ομάδα Πρωτοβουλίας για την Ανασυγκρότηση της Γενικής - Οικογενειακής Ιατρικής και της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ).

Σε επιστολή της προς τους υπουργούς Υγείας και Τουρισμού (παρατίθεται πιο κάτω) κάνει λόγο για ανάγκη λειτουργίας δικτύων. Σε αυτά, πρέπει να συμμετέχουν ιδιώτες γιατροί, Κέντρα Υγείας (ΚΥ), Περιφερειακά Ιατρεία (ΠΙ) και ΤΟΜΥ και να υπάρχει διασύνδεσή τους με νοσοκομεία και το ΕΚΑΒ.

"Η συμμετοχή των ιδιωτών ιατρών στο εγχείρημα είναι καίρια, καθώς το δημόσιο σύστημα Υγείας σε τουριστικούς προορισμούς συχνά ανεπαρκεί σημαντικά, αδυνατώντας να καλύψει ακόμα και τις ανάγκες του μόνιμου πληθυσμού, πόσω μάλλον και του πολλαπλάσιου αριθμού τουριστών", τονίζεται στην επιστολή.

Για το θέμα, έχει εκδοθεί πρωτόκολλο από τον Εθνικό Οργανισμό Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ), το οποίο - σύμφωνα με τους γιατρούς - έχει σημαντικά κενά και αφήνει αναπάντητα τα παρακάτω ερωτήματα:

O ορισμός συνεργαζόμενου ιατρού από τα καταλύματα άνω των 50 δωματίων θα προϋποθέτει τη σύναψη σύμβασης με το ξενοδοχείο; Ποιος θα καθορίσει τους όρους, τις προϋποθέσεις και τις υποχρεώσεις από τη σύμβαση;
Πώς και από ποιον θα αποζημιώνεται ο συνεργαζόμενος ιατρός; Το σημαντικότερο ίσως ερώτημα, με πολλά επιμέρους ερωτήματα, που η σωστή απάντηση τους είναι αυτή που θα διασφαλίσει την επιτυχή συνεργασία ξενοδοχείων - ιδιωτών ιατρών και τα επιθυμητά από αυτή αποτελέσματα.
Θα δίνεται η δυνατότητα ελεύθερης επιλογής γιατρού στον ασθενή (συνήθης πρακτική αυτό να γίνεται μέσω του ταξιδιωτικού του γραφείου ή της ασφαλιστικής του εταιρείας) σε περίπτωση που το κατάλυμα έχει ορίσει διαφορετικό συνεργαζόμενο ιατρό; Τι θα γίνεται αν ο ασθενής δεν επιθυμεί να εξεταστεί από τον συνεργαζόμενο ιατρό του ξενοδοχείου;
Τι θα γίνεται στις περιπτώσεις που ένας ασθενής, παρότι παρουσιάζει συμπτώματα συμβατά με νόσο COVID-19, δεν επιθυμεί (για οποιονδήποτε λόγο) να εξεταστεί από γιατρό γενικότερα;
Ο συνεργαζόμενος ιατρός θα πρέπει να είναι διαθέσιμος επί 24ώρου βάσεως; Τι θα προβλέπεται, σε περιπτώσεις που δεν θα μπορεί σε εύλογο χρονικό διάστημα να δει τον άρρωστο (λόγω άλλων περιστατικών ή για λόγους υγείας);
Ποιος και πώς θα μεταφέρει τα δείγματα από τα πιθανά κρούσματα στο νοσοκομείο;
Θα υπάρχει επάρκεια στα νοσοκομεία για διενέργεια μεγάλου αριθμού τεστ, αφού προβλέπεται λήψη ακόμα και σε ήπια περιστατικά;
Το κόστος των COVID-test των ύποπτων κρουσμάτων θα το αναλαμβάνει το κράτος;
Οι δημόσιες δομές ΠΦΥ (ΚΥ, ΠΙ, ΤΟΜΥ) θα είναι σε θέση (εξοπλισμός, υπηρεσία καθαριότητας, ξεχωριστός απομονωμένος χώρος εξέτασης) να λαμβάνουν δείγματα προς εξέταση από πιθανά κρούσματα από καταλύματα κάτω των 50 δωματίων, που δεν θα δηλώνουν συνεργαζόμενο ιατρό;
Οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία που παρουσιάζουν ύποπτα συμπτώματα θα επιλέγουν οι ίδιοι τον γιατρό ή την δομή Υγείας, πού θα εξεταστούν και αν ναι, με δικό τους κόστος (στην περίπτωση ιδιωτών ιατρών);

Ξενοδοχεία

Οι γιατροί ζητούν διευκρινίσεις και σε μία σειρά από θέματα αποζημίωσης των εμπλεκόμενων στη φροντίδα πιθανών κρουσμάτων που εντοπίζονται σε ξενοδοχεία:

Πώς και από ποιον θα αποζημιώνεται ο συνεργαζόμενος ιατρός;
Θα αναλαμβάνουν το κόστος της περίθαλψής τους οι ίδιοι οι πελάτες των ξενοδοχείων, όπως ισχύει μέχρι σήμερα (κύρια μέσω της ταξιδιωτικής τους ασφάλισης) και επιθυμούν να συνεχίσει να ισχύει, τόσο οι ξενοδόχοι, όσο και οι γιατροί;
Αν το κόστος της φροντίδας επιβαρύνει τον πελάτη και αυτός δεν επιθυμεί ή αδυνατεί να πληρώσει για την ιατρική φροντίδα, τι θα συμβαίνει; Θα πληρώνει το ξενοδοχείο τον ιδιώτη γιατρό ή θα μεταφέρεται ο ασθενής στην πλησιέστερη δημόσια δομή;
Αν το κόστος της φροντίδας επιβαρύνει τον πελάτη, πώς θα διασφαλίσουμε ότι αυτό δεν θα λειτουργεί ως αντικίνητρο για να αναφέρει κάποιος έγκαιρα, ακόμα και αμβληχρά ύποπτα συμπτώματα, καθυστερώντας την διερεύνηση και τελικά την απομόνωση κρουσμάτων, προάγοντας τη διασπορά; Μήπως με το να προσφέρεται σε αυτόν η εναλλακτική της δωρεάν εξέτασης στην πλησιέστερη δημόσια δομή;
Η ταξιδιωτική ασφάλιση θα καλύπτει την σχετιζόμενη με COVID-19 ιατρική φροντίδα; Αν ναι, μήπως θα πρέπει να είναι υποχρεωτική;
Μήπως το κόστος για τις υπηρεσίες του συνεργαζόμενου ιατρού θα πρέπει να επιβαρύνει, έστω μερικά, το ξενοδοχείο;
Ποια θα ήταν η καταλληλότερη φόρμουλα αποζημίωσης στην περίπτωση αυτή - πάγιο πόσο για την ευθύνη και τη διαθεσιμότητα και κατά πράξη στοιχείο ανά περιστατικό και με διαβάθμιση ανάλογα με τον όγκο των περιστατικών;
Ποιο το ύψος αποζημίωσης που θα κινητοποιούσε τους ιδιώτες γιατρούς να συνεργαστούν;
Μήπως το κόστος που προκύπτει είναι πολύ υψηλό για να το επωμιστεί εξολοκλήρου το ξενοδοχείο και θα έπρεπε να υπάρχει συμμετοχή των ασθενών ή, και του κράτους;

Αν το κόστος - σημειώνουν - επιβαρύνει αποκλειστικά το ξενοδοχείο, μήπως καταλήξουμε σε πολύ χαμηλό ύψος αποζημίωσης των ιατρών και συνεργασίες ιατρών- ξενοδοχείων τυπικές και όχι ουσιαστικές, που θα οδηγήσουν σε μαζικές παραπομπές πελατών προς τις δημόσιες δομές ΠΦΥ και το σύστημα σε βραχυκύκλωμα;

Δημ.Κ.