Η διάσειση δεν είναι απλή υπόθεση

Συχνά, μετά από ένα κτύπημα στο κεφάλι, ακούμε τη φράση: "Μια απλή διάσειση είναι"!

Κατ’ αρχάς, τί είναι η διάσειση (concussion). Προσπαθώντας να παρουσιάσω την εικόνα που βλέπουμε μετά από ένα τέτοιο συμβάν, έχω δώσει τον παρακάτω απλό ορισμό:

Πρόκειται για παροδική διαταραχή της λειτουργίας του εγκεφάλου, που οφείλεται στη βίαιη μετακίνηση του μετά από ένα κτύπημα του κεφαλιού, χωρίς όμως φανερή εγκεφαλική βλάβη, όπως αυτή που θα απεικονιζόταν σε μια αξονική τομογραφία εγκεφάλου.

Ο ορισμός αυτός αντανακλά τα συνήθη συμπτώματα που ακολουθούν, όπως πονοκέφαλος, παροδική απώλεια συνείδησης, αστάθεια, ζάλη, τάση για έμετο, υπνηλία, αμνησία κλπ.

Όμως, πέραν του ορισμού, το ενδιαφέρον για τη διάσειση εστιάζεται σε δύο σημαντικά δεδομένα:

• Πρώτο, ότι είναι πάρα πολύ εύκολο να συμβεί!

Αρκεί μία τυχαία σύγκρουση των κεφαλιών δύο παιδιών στο παιχνίδι, σίγουρα έστω και μια μικρή διάσειση θα συμβεί. Πολύ περισσότερο αν το κεφάλι του παιδιού κτυπήσει με δύναμη σε ένα σταθερό - σκληρό  αντικείμενο, για παράδειγμα στο έδαφος, στον τοίχο ή σε ένα έπιπλο. Σε αυτήν την περίπτωση, μάλλον να ελπίσουμε ότι θα έχει προκληθεί μόνο διάσειση. Γιατί μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν πιο σοβαρές κακώσεις του εγκεφάλου, όπως η θλάση και το αιμάτωμα.

• Δεύτερο, ότι είναι πάρα πολύ συχνή:

Από μία μεγάλη μελέτη από τις ΗΠΑ μαθαίνουμε ότι επί 44 εκατομμυρίων παιδιών κι εφήβων, ηλικίας κάτω των 18 ετών που αθλούνται, κάθε χρόνο καταγράφονται 1 με 2 εκατομμύρια διασείσεις. Τα στοιχεία αυτά σίγουρα υποεκτιμούν τον πραγματικό αριθμό των περιστατικών, καθ’ όσον καταγράφονται μόνο αυτά που φτάνουν στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών.

Όπως ισχύει με όλα τα ατυχήματα κι εδώ η πρόληψη είναι η λύση: Πώς; Κατ’ αρχάς, αποφεύγοντας τις σκόπιμες πλήξεις στο κεφάλι!

Σε προηγούμενο άρθρο μου είχα αναφερθεί εκτενώς στον κίνδυνο σοβαρών εγκεφαλικών βλαβών από την πυγμαχία.

Τα παιδιά σε πολλά αθλήματα ορθά φορούν ειδικό προστατευτικό κράνος, το οποίο όμως δεν αποτελεί πανάκεια!

Το κυριότερο μέτρο προστασίας είναι η αποφυγή της σύγκρουσης. Και τούτο γιατί η δύναμη από το κτύπημα μεταφέρεται στον εγκέφαλο, ακόμη κι όταν προστατεύεται από το κράνος.

Στις ΗΠΑ υπάρχει έντονος προβληματισμός για την απαγόρευση του κτυπήματος της μπάλας με το κεφάλι ("κεφαλιά") στο ποδόσφαιρο (soccer για τους Αμερικάνους) από τα παιδιά, ηλικίας κάτω των 12 ετών.

Όμως, μεγάλο ενδιαφέρον έχει και ο τρόπος αντιμετώπισης του παιδιού που έχει πάθει διάσειση:

Εφ’ όσον πρόκειται για άθλημα, ο τραυματίας δε μπορεί να συνεχίσει να συμμετέχει στον αγώνα. Θα πρέπει να μεταφερθεί στο ιατρείο, να εξεταστεί από γιατρό και να παραμείνει για παρακολούθηση μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματα, προφανώς και με τη βοήθεια φαρμακευτικής αγωγής. Συνήθως δεν απαιτείται νοσοκομειακή νοσηλεία αλλά απλή ανάπαυση στο σπίτι.

Συνιστάται κατάκλιση και ήπια αγωγή, όπως αναλγητικά για τον πονοκέφαλο. Σημαντική θεωρείται η αποφυγή έκθεσης του παιδιού στην οθόνη της τηλεόρασης, του υπολογιστή, του κινητού. Όχι, όμως, για μακρύ χρονικό διάστημα.

Εκεί που υπάρχουν νεότερες οδηγίες, είναι στην επιστροφή στις δραστηριότητες. Ανάλογα με το χρόνο εξάλειψης των συμπτωμάτων, συνιστάται σχετικά πιο ταχεία διακοπή της ανάπαυσης, την επιστροφή στις "πνευματικές" λειτουργίες (δηλαδή τα μαθήματα), την ήπια άσκηση, με αποφυγή όμως των δραστηριοτήτων με υψηλό κίνδυνο κτυπήματος στο κεφάλι!