Αγγλικός όρος

hantavirus pulmonary syndrome

Ορισμός

Μία οξεία αναπνευστική νόσος που πρωτοεμφανίστηκε στις νοτιοδυτικές Η.Π.Α. το 1993 και χαρακτηρίζεται από οξύ μη καρδιογενές πνευμονικό οίδημα. Προκαλείται από πολλά στελέχη του ιού hanta. Ο ιός Sin Nombre είναι ο πιο συχνός στις Η.ΠΑ, αλλά άλλα παθογόνα στελέχη έχουν επίσης αναγνωρισθεί σε όλο τον κόσμο.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ: Οι ιοί hanta είναι μονόκλωνοι RNA ιοί. Μεταφέρονται με τα τρωκτικά, από τα οποία ο πιο κοινός ξενιστής στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο ποντικός deer. Η λοίμωξη είναι συνήθως το αποτέλεσμα της εισπνοής ψεκασμένων ζωικών εκκριμάτων από τα τρωκτικά που έχουν επιμολυνθεί από τον ιό, αλλά η μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο κατεγράφη στην Αργεντινή με λοίμωξη από τον ιό Andes Hanta. Μέχρι το 2002, είχαν αναγνωριστεί λιγότερες από 300 περιπτώσεις στις Η.Π.Α. Η νόσος έχει θνησιμότητα περίπου 50%. Η επίπτωσή της αυξάνεται μετά από ζεστούς, υγρούς χειμώνες στη διάρκεια των οποίων πεθαίνουν λίγα τρωκτικά. Όλες οι περιπτώσεις προέρχονταν από αγροτικές περιοχές σε ανθρώπους οι οποίοι εμπλέκονταν σε δραστηριότητες ελέγχου των τρωκτικών ή ταξίδεψαν σε περιοχές που λυμαίνονται τρωκτικά.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Μετά από μια περίοδο επώασης περίπου 5 - 33 ημερών (μέσος όρος 15), οι ασθενείς συνήθως αναφέρουν μυαλγία, πυρετό, κεφαλαλγία, ναυτία, έμετο και διάρροια. Ακολουθεί αιφνίδια έναρξη δύσπνοιας και μη παραγωγικού βήχα, που ταχέως εξελίσσεται σε μη καρδιογενές πνευμονικό οίδημα και καταπληξία. Η διάχυτη ενδαγγειακή πήξη και η νεφρική ανεπάρκεια είναι συχνές.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Το HPS διαγιγνώσκεται από την κλινική εικόνα, την παρουσία αντισωμάτων IgM έναντι του ιού στο αίμα και την ανοσοενζυμική αντίδραση Western-blot, μεταξύ άλλων εξετάσεων.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ: Δεν υπάρχει καμία αποτελεσματική αντιιική φαρμακευτική θεραπεία. Στους ασθενείς παρέχεται υποστηρικτική φροντίδα σε μονάδα εντατικής θεραπείας με οξυγόνο, μηχανική αερισμό, ενδοφλέβια υγρά και αγγειοσυσπαστικά. Τα εμβόλια έναντι του ιού παρέχουν πιθανώς κάποια προστασία σε άτομα που διατρέχουν κίνδυνο έκθεσης στον ιό.

ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: Οι άνθρωποι που ζουν σε ή επισκέπτονται περιοχές όπου έχουν αναφερθεί κρούσματα της νόσου, πρέπει να εκπαιδευθούν ώστε να είναι προσεκτικοί κάτω από τις βεράντες, στα υπόγεια και στις σοφίτες ή στους χώρους αποθήκευσης, όπου μπορεί να υπάρχουν απεκκρίματα ποντικών. Τα απεκκρίματα των ποντικών δεν πρέπει να απομακρύνονται με ηλεκτρική ή με απλή σκούπα·έτσι αυξάνεται ο κίνδυνος εισπνοής τους. Αντίθετα, τα άτομα πρέπει να καλύπτουν τα απεκκρίματα με ένα διάλυμα 10% οικιακού λευκαντικού, να τα καθαρίζουν ενώ φορούν προστατευτικά ρούχα και μια μάσκα με φίλτρο HEPA και να τα τοποθετούν σε σακούλα απορριμμάτων. Τα νεκρά τρωκτικά πρέπει να ψεκάζονται με απολυμαντικό, μετά να τοποθετούνται σε διπλές σακούλες μαζί με το υλικό καθαρισμού και να απορρίπτονται σύμφωνα με τις τοπικές πρακτικές. Οι επαγγελματίες της υγείας πρέπει ταχέως να αναφέρουν στην πολιτεία ή στις αρμόδιες υπηρεσίες δημόσιας υγείας οποιαδήποτε κρούσματα της νόσου για να προστατέψουν τη δημόσια υγεία. Σκεφτείτε την πιθανότητα βιοτρομοκρατίας, αν η νόσος εμφανιστεί έξω από μια ενδημική περιοχή, σε ασυνήθη χρονική περίοδο ή με ασυνήθιστο τρόπο. Οι αγροικίες πρέπει να αερίζονται πριν εισέλθει κανείς σε αυτές. Οι κατασκηνωτές πρέπει να αποφεύγουν τις φωλιές και να κοιμούνται σε κρεβάτια ή σε στρώματα και όχι στο έδαφος. Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται να μην προσπαθούν να πιάσουν ή να παίξουν με ποντικούς deer. Ένα φυλλάδιο ασφάλειας είναι διαθέσιμο στα Κέντρα Ελέγχου Νόσων, Ατλάντα, Georgia. www.cdc.gov.

Συντομογραφία

HPS